Λίγο πριν την ανάσταση… όχι την δική μας, ούτε της πατρίδας. Λίγο πριν την ανάσταση Εκείνου που θυσιάστηκε για εμάς. Εκείνου που σταυρώθηκε για εμάς… εμείς περιμένουμε κι εκλιπαρούμε για βοήθεια, χωρίς να τολμάμε να βοηθήσουμε τους ίδιους μας τους εαυτούς…
Αναρωτιέμαι… Αξίζουμε την ανάσταση, τη στιγμή που μόλις ξεκινήσαμε τον δικό μας Γολγοθά; Αξίζουμε την ανάσταση όταν δεν αντέχουμε ούτε στην ιδέα της σταύρωσής μας;