Ο οδηγός δείχνει το δρόμο

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδος

Ο οδηγός δείχνει το δρόμο κι αφήνει να τον περπατήσεις όπως μπορείς και όπως θέλεις. Αυτή είναι η κεντρική ιδέα μιας κινηματογραφικής ταινίας με θέμα την αναζήτηση χρυσαφιού από τρεις χρυσοθήρες. Μια που ο ένας μόνο από αυτούς ήξερε που βρισκόταν το χρυσάφι, αυτός κατ΄ ανάγκην ήταν ο οδηγός των άλλων δύο, οι οποίοι ήταν υποχρεωμένοι να τον ακολουθούν.

Το να οδηγείς δυο άντρες τυφλωμένους από το πάθος του χρυσαφιού είναι πολύ λεπτή και επικίνδυνη υπόθεση. Μοιάζει να οδηγείς ταύρο σε υαλοπωλείο. Η χρυσή τομή στο ρόλο σου του οδηγού είναι να δείχνεις απλώς το δρόμο και ν’ αφήνεις τους άλλους να τον περπατήσουν όπως θέλουν κι όπως μπορούν.

Η ταινία αυτή μοιάζει με παραβολή. Στις συγκρούσεις των τριών αυτών παθιασμένων ανθρώπων θα βρεις όλα τα λάθη που κάνουμε οι γονείς, ιδίως όσοι από μας είναι καταπιεστικοί, στα παιδιά μας. Ο τρόπος που φερόμαστε μοιάζει σαν να θέλουμε να ζήσουμε εμείς μέσω των παιδιών ό,τι στερηθήκαμε ως παιδιά. Δεν τους δείχνουμε απλώς το δρόμο, αλλά τον περπατούμε εμείς για λογαριασμό τους, σαν να ήταν ποτέ δυνατόν να γίνει κάτι τέτοιο. Ο τρόπος αυτός είναι σκέτη αποτυχία.

Οι καταπιεστικοί γονείς ζούν μέσω των παιδιών τους τη δική τους εφηβεία. Αντί να τους δείχνουν το δρόμο με τις συνετές συμβουλές τους τους στερούν εντελώς την ελευθερία να εκφράσουν τον εαυτό τους.

Τα παιδιά δεν έχουν την δυνατότητα να γνωρίσουν τον εαυτό τους. Φοβούνται να δούν τον εαυτό τους όπως είναι. Προσπαθούν να γίνουν η εικόνα που ανταποκρίνεται στις προσδοκίες των απαιτητικών γονιών τους. Τα παιδιά θέλουν να ευχαριστήσουν τους γονείς τους.

Αργότερα, με όλα τα τραύματα της αφύσικης συμπεριφοράς των ανώριμων γονιών τους, θα αναγνωρίσουν ότι ποτέ δεν τόλμησαν να δουν και να αγαπήσουν τον εαυτό τους όπως είναι.

Με τα λόγια μιας νεαρής γυναίκας, η οποία υπήρξε το θύμα της νευρωτικής μητέρας της τελειώνει το δράμα της ταινίας του Ίγκμαρ Μπέργκμαν "Φθινοπωρινή συμφωνία". Στην ταινία του αυτή ο μεγάλος σκηνοθέτης διαπραγματεύεται το θέμα των ψυχικών τραυμάτων των παιδιών που ποτέ δεν είχαν τους γονείς τους ως σωστούς οδηγούς. Οι γονείς που προκάλεσαν ψυχικά τραύματα στα παιδιά τους είτε τα εγκατέλειψαν είτε τα χρησιμοποίησαν για να καλύψουν τις δικές τους ανάγκες.

"Αν κάποιος μ΄ αγαπήσει όπως είμαι" λέει η τραγική ηρωίδα που πέρασε όλη τη ζωή της εγκαταλειμένη σε κάποιο νοσοκομείο ψυχικών παθήσεων, "ίσως τολμήσω να κοιτάξω κι εγώ τον εαυτό μου."

Η καταπιεστική αγωγή των γονέων εμποδίζει τον νέο να γνωρίσει τον εαυτό του.

lagouvardospot.blogspot.com