Διανύουμε μια ιστορική περίοδο που περιγράφεται με τον επιστημονικώς αποδεκτό όρο παρακμή. Κοινωνίες, έθνη, κράτη, απ' όποια οργανωμένη μορφή συμβίωσης κι αν το εξετάσει κανείς, αναδύουν μια μορφή σύγχρονης παρακμής, που όμοιά της, σε παγκοσμιοποιημένη μορφή, δεν έχει ζήσει ο πλανήτης Γη. Είναι βέβαιο ότι την Ιστορία τη γράφουν οι λαοί και συχνά τη συγγράφουν οι δυνάστες τους. Οχι, όμως, οριστικά κι αμετάκλητα.
Το τεχνολογικό εξελικτικό προτσές δεν είναι και δε θα μπορούσε να είναι αντίδοτο στην παρακμή, είτε αυτό καθαυτό ωστικό κύμα προόδου, όσο δεν ελέγχεται πολιτικά και σε λαϊκή, μάλιστα, βάση. Οι αεροφιλοσοφίες περί διαδικτυακής «επανάστασης» γίνονται με το αζημίωτο από προχειρολόγους που δεν μελέτησαν και δεν διδάχτηκαν από την τροπή που πήρε ο κόσμος ως πολιτισμός μετά τον Γουτεμβέργιο.