Δεν θα έχουμε να φάμε στην χώρα μας

Όταν αυτή η Κυβέρνηση ανέλαβε πριν δύο περίπου χρόνια, η κατάσταση, μέσα και έξω, ήταν γνωστή. Το παγκόσμιο κραχ είχε γίνει το 2008, και εάν εγώ και η παρέα μου ξέραμε ότι είμαστε στα όρια, πριν τις εκλογές, δεν πιστεύω ότι είμαστε οι μόνοι, ούτε είμαστε τόοοσο έξυπνοι. Ωστόσο η Κυβέρνηση αυτή μας αποκοίμισε με ανοησίες. Η αδράνειά της ήταν ύποπτη, και αποδεικνύεται μεθοδευμένη και πιθανώς δόλια.

Δημοσιονομική προσαρμογή, διαρθρωτικές αλλαγές, μείωση ελλείμματος, μείωση χρέους, σε περιβάλλον ύφεσης, πιθανόν παγκόσμιας, είναι ...mission impossible, αλλά στην οικονομική διαχείριση και στην Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Ένα είναι σίγουρο: Η μεθόδευση της καθυστέρησης έκανε τα πράγματα πιο δύσκολα, και η υποθήκευσή μας τον Απρίλιο του 2010, επιεικώς, φαύλη. Με λίγο τρακ αναρωτήθηκα, δημόσια, εάν ο ΓΑΠ μας είχε έρθει να παραστήσει τον εκκαθαριστή ή τον αναισθησιολόγο. Αποδεικνύεται ότι και τα δύο έκανε. Τα περί ΑΠΕ και οι Πράσινες Αρλούμπες ήταν και είναι μία συνεχής προσβολή της νοημοσύνης μας, αλλά, δύο χρόνια αργότερα, μου δίνει το δικαίωμα να λέω ότι έχω χάσει κάθε εκτίμηση για ανθρώπους που παριστάνουν τους πολιτικούς και είναι κάτι μεταξύ πλασιέ και παπαγάλου.

Αν σε αυτό το όχι ευχάριστο σκηνικό ας προσθέσουμε και τους κυανόκρανους φοροεισπράκτορες του Σόϊμπλε και τους Τούρκους σε ρόλο ντόμπερμαν, η κατάσταση γίνεται σουρεαλιστικά δυσάρεστη.

Και ενώ δεν είναι δουλειά της αντιπολίτευσης να κυβερνά, οι Πασόκοι ακόμα και σήμερα επιρρίπτουν ευθύνες στον ...Σαμαρά, και αναρωτιέμαι γιατί. Μήπως επειδή είναι ή παραείναι ήσυχη η ΝΔ; Παραείναι ήσυχη. Μήπως επειδή τα υπολείμματα του Ελληνικού κεφαλαίου (κρατικοδίαιτου και μη) κάνουν τον σταυρό τους που βρέθηκε κάποιος που παριστάνει τον Πασόκο να ξηλώσει τους Πασόκους; Ή που βρέθηκε κάποιος να θέλει να είναι Κατοχικός Πρωθυπουργός και δη ..Πράσινος και Σοσιαλιστής. Μήπως τα δύο κόμματα της μεταπολίτευσης έχουν τελειώσει, και όπως είπε ο αρθρογράφος της χτεσινής ανάρτησης "περιθωριακά κόμματα θα αποκτήσουν μεγαλύτερη επιρροή"; Και κανείς δεν βλέπει ότι ξηλώνεται πεισματικά και συστηματικά η μεσαία αστική τάξη; Δηλαδή, μετά 5 χρόνια αυτού του mission impossible, τι θα έχει μείνει;

Έχω πει διάφορα φαινομενικά παράδοξα ή αιρετικά ή ακαταλαβίστικα από τότε που άρχισα να γράφω, αλλά σήμερα θα πω άλλο ένα: Δεν θα έχουμε να φάμε στην χώρα μας. Την δεκαετία του 30 και του 50 και του 60 και του 40, ακόμα, είχαμε αγρότες. Είχαμε συγγενείς σε χωριά που κουτσά στραβά ζούσαν από την γη τους και έστελναν και κανένα καλάθι στην Πρωτεύουσα. Αυτά μάλλον δεν υπάρχουν σήμερα. Ούτε υπάρχουν οι κακοί μεταπολεμικοί βιομήχανοι να πληρώνουν τίμια ξεροκόμματα. Ούτε υπάρχει η εύκολη μετανάστευση σε χώρες που ανοικοδομούνται μετά από πόλεμο.

archaeopteryxgr.blogspot.com