Ο Φίλιπ Ρέσλερ δεν αποτελεί φυσικά πολιτικό ισοδύναμο της Άνγκελα Μέρκελ ή του Βόλφγκανκ Σόιμπλε. Ούτε του Πέερ Στάινμπρουκ, που αναμένεται να είναι ο επόμενος Καγκελάριος της Γερμανίας, εφόσον οι δημοσκοπήσεις επιβεβαιώσουν ότι το SPD και οι Πράσινοι θα καταφέρουν να συγκροτήσουν κυβέρνηση συνεργασίας, μετά τις επόμενες εκλογές.
Θα έλεγε κανείς, ότι ο Βιετναμέζος που έγινε Γερμανός, υπολείπεται σε πολιτικό «υπόστρωμα» και εκείνου ακόμη του προκατόχου του στην ηγεσία των Φιλελευθέρων, Γκίντο Βεστερβέλε, επί ημερών του οποίου το κόμμα κατάφερε να φτάσει σε ιστορικά υψηλά, προτού, πάλι επί ημερών του, υποχωρήσει σε ιστορικά χαμηλά ποσοστά και απομακρυνθεί, περίπου βιαίως από την προεδρία της παράταξής του.
Ωστόσο, ο Φίλιπ Ρέσλερ κατέχει δυο αξιώματα, που εκ των πραγμάτων προσδίδουν αυξημένη βαρύτητα σε όλα λέει και πράττει. Είναι αντικαγκελάριος της Γερμανίας. Και ταυτόχρονα, υπουργός Οικονομίας.
Για εμάς τους Έλληνες, είναι ο πρώτος σημαίνων πολιτικός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που μίλησε τόσο ανοικτά για το ενδεχόμενο «ελεγχόμενης χρεοκοπίας», πάντα στα πλαίσια της ευρωζώνης. Ούτε συζήτηση δηλαδή για επιστροφή της Ελλάδας στη δραχμή.
Κάπως έτσι, η διήμερη παρουσία του στη χώρα μας, χθες και σήμερα, κυριάρχησε στην επικαιρότητα. Σήμερα έχει προγραμματισμένες συναντήσεις με τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Αντώνη Σαμαρά, χθες ωστόσο είχε μάλλον τη «λαμπερή» στιγμή του.
Στο περιθώριο συνάντησής του με τα μέλη του ΣΕΒ, και έχοντας δίπλα του όσους Γερμανούς επιχειρηματίες τον έχουν ακολουθήσει στην Αθήνα, επιχειρώντας να αγοράσουν… συγνώμη, να επενδύσουν στην Ελλάδα, σχολίασε με νόημα ότι καλό θα ήταν να επενδύουν στη χώρα μας και οι Έλληνες επιχειρηματίες.
Το λανθάνον υπονοούμενο του Φίλιπ Ρέσλερ είχε να κάνει με την εθνική καχυποψία ότι οι περισσότεροι Έλληνες επιχειρηματίες έβγαλαν εγκαίρως τα χρήματά τους στο εξωτερικό, περιμένοντας να περάσει η κρίση, με τους ίδιους… θεατές.
Δεν χρειάζεται να προχωρήσει κανείς στην αυτονόητη σύγκριση με τη στάση των Ιταλών και των Γάλλων επιχειρηματιών, που μόλις η χώρα τους βρέθηκε σε καθεστώς πιέσεων από τους διεθνείς κερδοσκόπους, έσπευσαν να αγοράσουν ομόλογα, προκειμένου να στηρίξουν εμπράκτως την πατρίδα της.
Δεν έβγαλαν τα κεφάλαιά τους στο εξωτερικό, περιμένοντας την επιστροφή στο… παλαιό νόμισμα, ώστε οι ίδιοι να πολλαπλασιάσουν την αγοραστική δύναμή τους, από τη στιγμή που οι περιουσίες τους θα παραμένουν σε ευρώ.
statesmen.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου