Καθώς το νερό διασχίζει και διαβρώνει τη γη, παρασύρει αλάτι (όπως και άλλα ορυκτά) στα ποτάμια κι αυτά με τη σειρά τους στη θάλασσα. Το αλάτι παραμένει στη θάλασσα γιατί δεν φεύγει νερό από αυτήν. Καθώς το θαλασσινό νερό εξατμίζεται, όλο σχεδόν το αλάτι που περιέχει, μένει πίσω. Αυτή η αιώνια διαδικασία έκανε το θαλασσινό νερό αλμυρό (3% είναι η περιεκτικότητά του σε αλάτι).
Αυτές είναι οι γενικές γραμμές, αλλά όχι ολόκληρη η αλήθεια. Η θάλασσα εμπλουτίζεται σε αλάτι και από τον εξωτερικό φλοιό της γης κάτω από τους ωκεανούς. Στον πυθμένα των ωκεανών υπάρχουν οι λεγόμενες υδροθερμικές δίοδοι απ' όπου το νερό εισχωρεί στον φλοιό, ζεσταίνεται, απελευθερώνει αλάτι από αυτόν και επιστρέφει στον ωκεανό με την ποσότητα αλατιού που μεταφέρει. Με τον ίδιο τρόπο αυξάνουν την ποσότητα αλατιού στη θάλασσα και τα ηφαίστεια.
Γιατί όμως δεν αυξάνεται η ποσότητα αλατιού στο θαλασσινό νερό;
Καταρχήν όλα τα πλάσματα χρειάζονται νάτριο και ασβέστιο για να ζήσουν και τα θαλάσσια τα παίρνουν από το αλάτι του νερού. Όταν πεθαίνουν το αλάτι απομένει ως ίζημα, το οποίο πολύ γρήγορα θα χαθεί μέσα στο φλοιό των ωκεανών. Μεγάλες ποσότητες ορυκτών που περιέχει ο φλοιός της γης, χάνονται, όταν οι τεκτονικές πλάκες των ωκεανών υποχωρούν κάτω από τις ηπειρωτικές πλάκες συμπαρασύροντας και μεγάλες ποσότητες αλατιού στα βάθη του πλανήτη.
κυρ-βιολογία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου