Tο πρωτάθλημα του τίποτε αρχίζει μεθαύριο σε κλίμα απόλυτης ανυποληψίας
Όταν μου ζητήθηκε να απαντήσω σε 11 απλές ερωτήσεις για το νέο πρωτάθλημα της Α1, στα πλαίσια του αφιερώματος που ετοιμάζουμε, αντιμετώπισα ένα σοβαρό πρόβλημα. Δεν ήξερα τις ομάδες.
Παναθηναϊκός, ΑΕΚ, Προμηθέας, Περιστέρι, ΠΑΟΚ, Άρης, Ήφαιστος, αυτές τις θυμήθηκα με την πρώτη. Και το Ρέθεμνος, λόγω εντοπιότητας.
Ολυμπιακός; Όχι Ολυμπιακός, τζιζ. Ούτε άλφα ούτε βήτα.
Για τον Πανιώνιο ήμουν βέβαιος, διότι ηχούν ακόμη στα αυτιά μου οι σιωπηρές καταγγελίες του Βασίλη Φραγκιά για όσα συνέβησαν την τελευταία αγωνιστική της περυσινής περιόδου. Εννέα, λοιπόν, τα κρατούμενα.
Και μετά, και μετά; Ποιοι είναι οι άλλοι πέντε, μου λέτε; Εσείς δηλαδή θα τους βρίσκατε με την πρώτη;
Κάτι είχε πιάσει το αυτί μου για Ιωνικό Νίκαιας, αλλά είναι στα αλήθεια Ιωνικός Νίκαιας ή μήπως Φάρος Κερατσινίου; Ή κάτι ανάμεσα στα δύο; Θα πιστέψω ότι είναι ο κανονικός Ιωνικός μόνο αν πεταχτώ στον «Πλάτωνα» και δω μέσα τον Παναγιώτη Γιαννάκη και τον Κώστα Αλεξανδρίδη.
Ηρακλής, είπατε; Με Ίνγκραμ ή χωρίς; «Ήγκραμ», τον έγραφαν αρχικά οι αθλητικές εφημερίδες της Θεσσαλονίκης. Η σωστή προφορά των αμερικανικών ονομάτων ουδέποτε ήταν το φόρτε τους. Θα μου πείτε, «Μπιρτς». Και «Φριντέτ». Τριάντα χρόνια αργότερα. Και θα πάω πάσο.
Λάρισα. Τι Λάρισα, όμως; Γυμναστικός με πράσινα ή Ολύμπια με πορτοκαλί και Μπαρτζώκα-Πρίντεζη; Ή Φάρος με Σκουρτόπουλο; Ή κάτι που συνδυάζει όλα τα ανωτέρω; Βλέπω την ομαδική φωτογραφία και φοράνε μπλε.
Κολοσσό, βγάζει το γκουγκλ. Καλά, δεν υποβιβάστηκε ο Κολοσσός; Τελευταίος δεν τερμάτισε; Το θυμάμαι καθαρά και ξάστερα, ότι τον κλάψαμε τον μακαρίτη. Πώς βρέθηκε ξανά βαλσαμωμένος στο σαλόνι;
Και Λαύριο. Ποιο Λαύριο, αυτό που έπεσε από τρίσποντη καραμπόλα εξαιτίας της αποχώρησης του Παναθηναϊκού εξαιτίας της αποχώρησης του Ολυμπιακού;
Σώθηκε, εκείνη τη μέρα, η Κύμη. Αλλά Κύμη δεν βλέπω στη φετινή αφετηρία. Τι απέγινε, την κατάπιε ο Εύριπος με τα τρελά νερά του;
Συγγνώμη, δεν είχαμε και έναν Χολαργό πέρυσι, με Παπακωνσταντίνου-Τσακνή στις εξέδρες; Στον ύπνο μου τον είδα, τον Βασίλη-ζούμε-για-να-σε-ακούμε;
Πόσα τεύχη έχασα, διάβολε, όσο έλειπα στην Κίνα; Πώς είναι δυνατόν να εξαερώθηκαν τρεις από τις πρώτες δώδεκα ομάδες του περυσινού πρωταθλήματος και να παραμένουν ζωντανές οι δύο τελευταίες;
Τουλάχιστον ο Ιωνικός με τον Ηρακλή και τη Λάρισα κέρδισαν τον προβιβασμό μέσα στο γήπεδο; Ή μεταφυτεύτηκαν απ’ ευθείας από τη δεκαετία του ’80;
Μισό λεπτό, να κοιτάξω την περυσινή βαθμολογία της Α2, για να βεβαιωθώ. Πρώτος ο Ιωνικός, δεύτερος ο Ηρακλής, τρίτη η Καστοριά, τέταρτη η Καρδίτσα, πουθενά η Λάρισα. Χμμμ.
Την έβγαλα, τελικά, την άκρη. Η Λάρισα δεν είναι Λάρισα, αλλά Ερμής. Ο πέμπτος της Α2. Ο Ερμής της Αγιάς. Όχι του Αγυιάς Μυλοποτάμου, που είναι το χωριό μου, αλλά του κάμπου. Εξήντα χιλιόμετρα από τη μητρόπολη.
«Γνήσια λαρισινή ομάδα και όχι μεταφερόμενο ΑΦΜ», πανηγύρισαν τα τοπικά Μέσα. Δεν είναι και μικρό πράγμα.
Εμπρός λοιπόν, να ξεκινήσουμε, να δούμε ποιο μεταφερόμενο ΑΦΜ θα χρεοκοπήσει πρώτος, ποιες εταιρίες θα αποδειχθούν ικανότερες στο άθλημα της συγχώνευσης και ποιοι «αδιάφοροι» θα στήσουν καλύτερα τα «αδιάφορα» παιχνίδια τους στο τέλος.
Τρελό σασπένς. H πεμπτουσία του αθλητισμού. Η χαρά των γκρίζων στοιχηματζήδων.
Τριπλή εκπροσώπηση της μπασκετομάνας Θεσσαλονίκης, ο ένας πιο διαλυμένος από τον άλλον. Τέσσερις ομάδες από νησιά, να ποτιστεί τουλάχιστον η μπάλα με αρμύρα για να ξεγελάσουμε τα ρουθούνια.
Δυο-τρεις παράξενοι που κολυμπάνε κόντρα στο ρεύμα του βάλτου, ίσα ίσα για να δημιουργείται η ψευδαίσθηση ότι υπάρχουν ψήγματα προόδου. Ένας Αγγελόπουλος αντί για τρεις.
Ένας champion elect, που περιμένει την απονομή από τον Οκτώβριο και μπορεί να υψώσει από τώρα το λάβαρο, χωρίς κανείς να καταλάβει τη διαφορά.
Ζητιανιά για χορηγούς στην ποδιά της πολιτείας, ζητιανιά για κρατικοδίαιτη τηλεοπτική κάλυψη αντάξια του επιπέδου της λίγκας. Ο καιρός των ζητιάνων.
Η χρεοκοπημένη Ελλάδα απέκτησε, επιτέλους, το χρεοκοπημένο πρωτάθλημα μπάσκετ που της αξίζει. Είχε το καλύτερο της Ευρώπης, τώρα έχει το χειρότερο.
Δεν φτάσαμε ακόμη στην κατάντια του ποδοσφαίρου, αλλά αυτό είναι το καλύτερο που βρίσκω να πω.
Ο αυτοακρωτηριασμός του Ολυμπιακού εξανέμισε τις τελευταίες ικμάδες ζωής, αλλά τουλάχιστον έδιωξε από την Α1 θεατές που μπερδεύουν το πικ εντ ρολ με το οφσάιντ.
Έχει και στην απέναντι όχθη τέτοιους, και στην παρααπέναντι, αλλά σιγά σιγά θα τζάσουν και αυτοί, αφού δεν έχουν με ποιον να τσακώνονται.
Ίσως θα ήταν προτιμότερο να μετακομίσει στην Α2 και ο Παναθηναϊκός, μπας και αποκτήσουν νόημα μεμιάς και τα δύο πρωταθλήματα. Έτσι και αλλιώς, ουδείς θα βρει κέφι να πανηγυρίσει τον κούφιο τίτλο του Μαϊου.
Εκτός αν τον κατακτήσει κανένας Προμηθέας, που, μακάρι, αλλά δεν το βλέπω. Δεν λέω ΑΕΚ, διότι για δαύτην δεν νοιάζονται καλά καλά ούτε οι οπαδοί της. Εκτός αν σηκώσει κούπα.
Η πρώτη ερώτηση στο γκάλοπ ήταν: «Για ποιο πράγμα ανυπομονείς στο νέο πρωτάθλημα της Α1;» Να σας το μεταφέρω και εδώ copy/paste, για να μην έχετε αγωνία. Ανυπομονώ για τη λήξη του.
Προσδοκώ να ολοκληρωθεί όσο γίνεται πιο γρήγορα και αναίμακτα, ώστε να εμφανιστούν με γεμάτες ή μισογεμάτες μπαταρίες στο Προολυμπιακό τουρνουά οι εγκλωβισμένοι στην Ελλάδα διεθνείς.
Πού θα έβρισκαν κουράγιο για να φορέσουν τα μπλε στις 23 Ιουνίου ο Καλάθης, ο Πρίντεζης, ο Παπανικολάου, ο Παπαπέτρου και οι άλλοι, αν τσακώνονταν Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός μέχρι τα τέλη Μαϊου;
Έχουμε που έχουμε το άγχος με τον Γιάννη και με τον Σλούκα και με τον Θανάση, μη τρέμει η ψυχή μας και για τους «πρασινοκόκκινους».
Να ξεκινάμε, λοιπόν, για να τελειώνουμε μία ώρα αρχύτερα. Αφού δεν μπορούμε να το αποφύγουμε, ας το ευχαριστηθούμε. Οχτώ μήνες είναι, θα περάσουν.
Εάν τύχει και βγάλουμε και κανέναν Έλληνα παίκτη, όπως πέρυσι ξεπετάχτηκε ο Καράμπελας, τόσο το καλύτερο. Τον Καλαϊτζάκη ψηφίζω, που μοιάζει μισοέτοιμος.
Και αν είναι να απολυθεί πάλι νωρίς κανένας Πεδουλάκης ή κανένας Ζούρος ή κανένας Παπαθεοδώρου, ας απολυθεί από τώρα μπας και βρούμε προπονητή για την Εθνική.
Όχι ότι απολύθηκε ο προηγούμενος, αφού άλλωστε μας έφταιξε η απαίσια η διαιτησία, αλλά λέμε τώρα, για να περνάει η ώρα.
gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου