Τρίτη 22 Μαρτίου 2011

"Η άνοδος της ασημαντότητας" του Κορνήλιου Καστοριάδη... και η κάθοδος στη "διαφθορά".

Γράφει ο Κορνήλιος Καστοριάδης:

"...η αποσύνθεση γίνεται φανερή κυρίως μέσα από την εξαφάνιση των σημασιών και το σχεδόν απόλυτο ξεθώριασμα των αξιών. Και αυτό απειλεί μακροπρόθεσμα την επιβίωση του ίδιου του συστήματος. Οταν δηλώνεται ανοιχτά όπως γίνεται τώρα στις δυτικές κοινωνίες, ότι η μοναδική αξία είναι το χρήμα, το κέρδος, ότι το ύπέρτατο ιδεώδες του κοινωνικού βίου είναι το πλουτίστε μπορεί να διερωτηθεί κανείς αν είναι ποτέ δυνατόν μια κοινωνία να συνεχίσει να λειτουργεί και να αναπαράγεται μονάχα σε αυτή τη βάση. Αν τα πράγματα είχαν έτσι τότε οι δημόσιοι υπάλληλοι θα πρέπει..
.... να ζητούν και να δέχονται μπαξίσια για να κάνουν τη δουλειά τους, οι δικαστές να βγάζουν τις δικαστικές αποφάσεις στη δημοπρασία, οι εκπαιδευτικοί να βάζουν καλούς βαθμούς στα παιδιά των οποίων οι γονείς τους έδωσαν μία επιταγή....."

Δί­και­ος ἔ­παι­νος στούς ἥ­ρω­ες τοῦ ’21

Ὁ­μι­λί­α τοῦ Προ­η­γου­μέ­νου Ἱ­ε­ρᾶς Μο­νῆς Με­γά­λου Με­τε­ώ­ρου
Ἀρχιμ. Ἀθανασίου Ἀναστασίου
Δη­μαρ­χεῖ­ο Ἀ­μα­ρου­σί­ου
Κυ­ρια­κή 20 Μαρ­τί­ου 2011

Ἄς μή βρέ­ξει πο­τέ
τό σύν­νε­φον, καί ὁ ἄ­νε­μος
σκλη­ρός ἄς μή σκορ­πί­σει
τό χῶ­μα τό μα­κά­ριον
πού σᾶς σκε­πά­ζει.
Ὦ γνή­σια τέ­κνα τῆς Ἑλ­λά­δος
τέ­κνα ψυ­χαί πού ἐ­πέ­σα­τε
εἰς τόν ἀ­γώ­να ἀν­δρεί­ως,
τάγ­μα ἐ­κλε­κτῶν Ἡ­ρώ­ων,
καύ­χη­μα νέ­ον.
(Ἀν­δρέ­ας Κάλ­βος)

Χελώνα με ρόδες...

... όπως λέμε γάτα με πέταλα.

Ένας κτηνίατρος του νοσοκομείου άγριας ζωής στο Ραμάτ Γκαν Σάφαρι, κοντά στο Τελ Αβίβ, τοποθέτησε ειδικό μηχανισμό με ροδάκια στη χελώνα που ονομάζεται Τζβίκα, έπειτα από ατύχημα που είχε, όταν την πάτησε μηχανή κουρέματος του γκαζόν. Το συμπαθέστατο ζωάκι, με τη βοήθεια του μηχανισμού, μπορεί πλέον να περπατά, χωρίς να έχει ανάγκη τα πίσω, τραυματισμένα πόδια του, αλλά και χωρίς να ακουμπά το καβούκι του στο έδαφος.

Ο υπάκουος δεν είναι και υπεύθυνος

Αν η υπακοή ήταν ταυτισμένη με την υπευθυνότητα, ο άνθρωπος δε θα είχε σηκωθεί στα δυο του πόδια κι ο Γαλιλαίος θα είχε πεισθεί ότι η Γη είναι τόσο επίπεδη όσο ο εγκέφαλος των εξουσιαστών του. Αν η υπακοή ήταν κι υπευθυνότητα ο άνθρωπος θα ήταν άλογο ον ανίκανο να σκεφτεί και να επιλέξει. Διατυπώνω το αξίωμα μετά λόγου γνώσεως και θα μπορούσα να το υπερασπιστώ γράφοντας δέκα διδακτορικά σε διαφορετικούς τομείς με μούσα τον Προμηθέα, με αχίλλειο φτέρνα τα αισθήματα και με πίστη στον άνθρωπο τον ικανό για συλλογικά και υποκειμενικά θαύματα. Ομως, αυτός ο υποκριτικός θαυμασμός για την αυτοκρατορική, στυγνά καπιταλιστική Ιαπωνία, που εκφράζεται με όρους αγοράς επί των πτωμάτων του λαού της, μου φέρνει αναγούλα. Χτυπημένη η χώρα - ως γεωγραφικός και πολιτικός τόπος στα όρια του κράτους - από απίστευτης βιαιότητας φυσικά φαινόμενα και σχεδόν αποτελειωμένη από τη φρίκη της πυρηνικής ενέργειας, αφημένης, ως μέσο παραγωγής, αγαθό και εν τέλει εμπόρευμα, στα χέρια πολυεθνικών αντιλαϊκών εκ φύσεως αθλίων συμφερόντων, με εξοργίζει ως την ανάσταση και την επανάσταση της κυρίαρχης λογικής.