Ο υπουργός του κυβερνώντος κόμματος κάνει περιοδεία.
Επισκέπτεται ένα σχολικό συγκρότημα και ακούει τα παράπονα των δασκάλων και των μαθητών:
- Κύριε υπουργέ, δεν έχουμε πετρέλαιο για θέρμανση και έρχεται βαρύς χειμώνας...
- Κύριε υπουργέ, δεν μας χωράνε οι αίθουσες, τα μισά θρανία είναι χαλασμένα, τα περισσότερα τζάμια είναι σπασμένα...
Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2012
«Nεοστηλίται και όνοι πολιτικοί»
Δημήτρης Νατσιός, Δάσκαλος Κιλκίς
Αν ζούσε ο Νικόλαος Πλαστήρας, θα τους είχε εκτελέσει αυθημερόν! Όχι έξι αλλά εκατόν έξι. Ο Πλαστήρας όμως δεν ζει και Μαύρος Καβαλάρης γεννιέται κάθε διακόσια χρόνια. Έτσι οι δειλοί και άνανδροι, οι προδότες δεν κινδυνεύουν. Προς το παρόν. Όμως φοβούνται, όταν ξεμυτίζουν από τους σιδερόφρακτους πύργους τους, τρέμουν...
Τους είδαμε στην παρέλαση, να προσέρχονται δορυφορούμενοι από κουστωδία αστυνομικών, ένοχοι, κατηφείς, αποκομμένοι από τον λαό. Κάποτε οι ζητωκραυγαστές λακέδες τους, τους υποδέχονταν με χειροφιλήματα και γλοιώδεις υποκλίσεις, τώρα που αποκαλύπτεται η σαπίλα και η τρισαθλιότητά τους, ο κόσμος τους φτύνει. Αν και «πτυόμενοι σπογγίζονται· ουδόλως δε θεωρούνται προσβεβλημένοι, αν οι σύγχρονοι Έλληνες φρονούσι, γράφουσι και κηρύττουσι περί αυτών, ως οι Γάλλοι περί του Μαζαρίνου, ότι γνωρίζουσι εικοσιτέσσαρας τρόπους να προμηθεύοναι χρήματα, εξ ων ο τιμιώτερος είναι η κλοπή» γράφει ο δηκτικός και σκωπτικός Ροϊδης στο άρθρο του «όνοι πολιτικοί». (Ασμοδαίος, 29 Ιουνίου 1875).
Αν ζούσε ο Νικόλαος Πλαστήρας, θα τους είχε εκτελέσει αυθημερόν! Όχι έξι αλλά εκατόν έξι. Ο Πλαστήρας όμως δεν ζει και Μαύρος Καβαλάρης γεννιέται κάθε διακόσια χρόνια. Έτσι οι δειλοί και άνανδροι, οι προδότες δεν κινδυνεύουν. Προς το παρόν. Όμως φοβούνται, όταν ξεμυτίζουν από τους σιδερόφρακτους πύργους τους, τρέμουν...
Τους είδαμε στην παρέλαση, να προσέρχονται δορυφορούμενοι από κουστωδία αστυνομικών, ένοχοι, κατηφείς, αποκομμένοι από τον λαό. Κάποτε οι ζητωκραυγαστές λακέδες τους, τους υποδέχονταν με χειροφιλήματα και γλοιώδεις υποκλίσεις, τώρα που αποκαλύπτεται η σαπίλα και η τρισαθλιότητά τους, ο κόσμος τους φτύνει. Αν και «πτυόμενοι σπογγίζονται· ουδόλως δε θεωρούνται προσβεβλημένοι, αν οι σύγχρονοι Έλληνες φρονούσι, γράφουσι και κηρύττουσι περί αυτών, ως οι Γάλλοι περί του Μαζαρίνου, ότι γνωρίζουσι εικοσιτέσσαρας τρόπους να προμηθεύοναι χρήματα, εξ ων ο τιμιώτερος είναι η κλοπή» γράφει ο δηκτικός και σκωπτικός Ροϊδης στο άρθρο του «όνοι πολιτικοί». (Ασμοδαίος, 29 Ιουνίου 1875).
Το Ζεν του φορομπήχτη
Σήμερα θα κάνουμε ένα μικρό μάθημα ανατολικής φιλοσοφίας για να διαπιστώσουμε πόσο ξεπερνάει σε φώτιση ο Στουρνάρας τον Δαλάι Λάμα. Μια βασική παραδοχή του Ζεν Βουδισμού (κάτι σαν θρησκεία που σε υποχρεώνει να φοράς πορτοκαλί ρόμπες): Οταν ξεκινάς την ενασχόλησή σου με το Ζεν γίνονται τα εξής:
«Αλλάζει η οπτική σου για τον κόσμο. Το δέντρο δεν σου φαίνεται πια δέντρο. Το ποτάμι δεν δείχνει ποταμός. Το όρος δεν θυμίζει βουνό». Οταν, όμως, έχεις κάνει χιλιόμετρα στον διαλογισμό, έχεις πει αναρίθμητα «Ομ», έχεις φάει νταλίκες με μπολάκια ρύζι και έχεις περιέλθει στην κατάσταση της φώτισης που προσφέρει το Ζεν, τότε «το δέντρο είναι δέντρο, το ποτάμι είναι ποταμός και το βουνό φαντάζει ολότελα βουνό». Ξεκινάς από ένα σημείο, δηλαδή, και επιστρέφεις φωτισμένος, αφού ενδιαμέσως έχεις διαβεί το αδαμάντινο μονοπάτι του βουδισμού. Κατόπιν τούτων εύκολα συνάγεται το συμπέρασμα ότι η Μεταπολίτευση είναι μια επίπονη άσκηση στον Ζεν Βουδισμό, εμείς έχουμε γίνει σωστοί γκουρού και πρέπει επειγόντως να προμηθευτούμε τα ωραία τα πορτοκαλιά ενδύματα - που κόβουν μπόλικα κιλά από το φαίνεσθαι, αν έχεις την κοιλάρα του Βούδα.
«Αλλάζει η οπτική σου για τον κόσμο. Το δέντρο δεν σου φαίνεται πια δέντρο. Το ποτάμι δεν δείχνει ποταμός. Το όρος δεν θυμίζει βουνό». Οταν, όμως, έχεις κάνει χιλιόμετρα στον διαλογισμό, έχεις πει αναρίθμητα «Ομ», έχεις φάει νταλίκες με μπολάκια ρύζι και έχεις περιέλθει στην κατάσταση της φώτισης που προσφέρει το Ζεν, τότε «το δέντρο είναι δέντρο, το ποτάμι είναι ποταμός και το βουνό φαντάζει ολότελα βουνό». Ξεκινάς από ένα σημείο, δηλαδή, και επιστρέφεις φωτισμένος, αφού ενδιαμέσως έχεις διαβεί το αδαμάντινο μονοπάτι του βουδισμού. Κατόπιν τούτων εύκολα συνάγεται το συμπέρασμα ότι η Μεταπολίτευση είναι μια επίπονη άσκηση στον Ζεν Βουδισμό, εμείς έχουμε γίνει σωστοί γκουρού και πρέπει επειγόντως να προμηθευτούμε τα ωραία τα πορτοκαλιά ενδύματα - που κόβουν μπόλικα κιλά από το φαίνεσθαι, αν έχεις την κοιλάρα του Βούδα.
Η ΠΕΤΡΑ ΠΟΥ ΧΟΡΕΥΕΙ
Με αφορμή την πρεμιέρα της ταινίας του Άγγελου Κοβότσου "η πέτρα που χορεύει", η οποία βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 2012 και στο Φεστιβάλ Cinema del Reale, Specchia Italia 2012, συζητάμε με τον ίδιο τον σκηνοθέτη και τον εκπρόσωπο και ιδρυτικό μέλος των ENCARDIA Κώστα Κωνσταντάτο.
Της Δήμητρας Αγγελίδου
Της Δήμητρας Αγγελίδου
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)