Παρασκευή 1 Ιουλίου 2016

Καρακατσουλιό Ε.Π.Ε...

Καλά ρε λεβέντες ψηφοφόροι,
..θα μάθουμε καμιά φορά να ψηφίζουμε;
Τί είναι αυτά τα καρακατσουλιά που στέλνουμε στην Βουλή απ' τις εκλογικές μας περιφέρειες;

Τί είναι αυτή η ξυλόκοτα ρε @αμώ το στανιό μας, αυτή με το ξανθοξεπλυμένο μαλλί,
..αυτή που πέρασε από δεκαπέντε κόμματα και ψήφισε όλα τα μνημόνια.
Τόση αξία έχει πιά η αποτυχημένη λαϊκογκόμενα που πρέπει κάθε φορά να βρίσκεται στο κοινοβούλιο;
Απασχολεί, δηλαδή της πληρώνει ο ελληνικός λαός, δεκατέσσερα άτομα, μεταξύ των οποίων 5 αστυνομικοί;
Υφυπουργός Βιομηχανίας η άσχετη;
Τί ξέρει να κάνει εκτός απ' αυτό που όλοι ξέρουμε,
..και τί σκ@τά έχει προσφέρει ως τώρα στον ελληνικό λαό;
Σαν τί μπορεί να αξίζει αυτό το πράμα;
Πέρα απ' το ότι γεννήθηκε άνθρωπος (λέμε τώρα) και συμπεριλαμβάνεται στον χάρτη με τα ανθρώπινα δικαιώματα της UNESCO,
..δεν θα την παίρνανε ούτε για τραβεστί στη Συγγρού.

Τελικά, το Brexit είναι καλό για την Ελλάδα;

Γράφει ο Σπύρος Ριζόπουλος

Την Παρασκευή βρισκόμουν για επαγγελματικούς λόγους στις Βρυξέλλες. Έτσι, υπήρξα αυτόπτης μάρτυρας μιας γκάμας συναισθημάτων που ξεκινούσε από τη παγωμάρα κι έφτανε στον πανικό μεταξύ των υπαλλήλων της ΕΕ, για το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στη Βρετανία. Πολλοί αναρωτιούνταν αν θα υποστούν μειώσεις στις αποδοχές τους λόγω περικοπών στον προϋπολογισμό της ΕΕ, άλλοι απλά σκέφτονταν ποιοι θα αντικαταστήσουν τους βρετανούς συναδέλφους τους που θα φύγουν και κάποιοι έφταναν ως το σενάριο της διάλυσης της ΕΕ και μαζί με αυτό ασφαλώς και το τέλος της «ευτυχισμένης ζωής» γι αυτούς. Κοινώς ζουν στον κόσμο τους.