Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2015

Δεν το ξέρουν ή είναι βαλτοί;

Αναγκαζόμαστε να πούμε πράγματα που δεν θέλουμε και ίσως δεν πρέπει να πούμε.
Αυτοί οι ανόητοι ανεύθυνοι ψευτοανθρωπιστές με τα "λεπτά" αισθήματα που ρυπαίνουν και με τα συνθήματά τους, τις πανάκριβες αφίσσες και τα πανώ τους (αλήθεια που βρίσκουν τα λεφτά;) όλη την Ελλάδα, θα πρέπει να μάθουν ότι ο φραχτης στον Έβρο δεν έγινε για να μην μπαίνουν οι λαθρομετανάστες ή πρόσφυγες ή ό,τι άλλο θέλετε στην Ελλάδα, έγινε για στρατιωτικούς σκοπούς και  αποτελεί εργαλείο ανάσχεσης-καθυστέρησης των εχθρικών τανκς και του πεζικού, ώστε να προλάβει η αεροπορία μας και το πυροβολικό να τους τσακίσει.

Σάββατο 24 Οκτωβρίου 2015

Ούτε στο Δημοτικό δεν τους το έμαθαν, ούτε στο στρατό δεν πήγαν;

Καλά, ανακρούεται ο Εθνικός ύμνος ξένου κράτους- της Γαλλίας εν προκειμένω-παρουσία του Προέδρου της και ο πρωθυπουργός της Ελλάδος κάθεται σε θέση ημιαναπαύσεως με τα χέρια σταυρωμένα;
Κανείς δεν του είπε ότι έπρεπε να είναι σε θέση προσοχής;
Αν αυτό γινόταν στη Γαλλία και κατά την ανάκρουση του Εθνικού μας Ύμνου ο Πρόεδρός της ή ο πρωθυπουργός της καθόταν έτσι, δεν θα το θεωρούσαμε προσβολή;

Θέλει πολύ μυαλό για να καταλάβει κανείς τι πρέπει να κάνει;

Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2015

O Ολάντ και η σοσιαλδημοκρατία του έρωτα

Γράφει ο Σπύρος Ριζόπουλος

H μόνη σοβαρή απάντηση στο γιατί ήρθε ο Ολάντ στην Ελλάδα είναι γιατί του κάνει καλό στις δημοσκοπήσεις. Η εμπλοκή του Γάλλου Προέδρου στην ελληνική διαπραγμάτευση και μάλιστα με μια πιο «φιλική» στάση και το να «βγάζει γλώσσα» στους Γερμανούς, δίνει πόντους δημοφιλίας στον Ολάντ, ο οποίος εξανέμισε πολύ γρήγορα το πολιτικό του κεφάλαιο εν μέσω στασιμότητας στη γαλλική οικονομία και ροζ σκανδάλων του ίδιου. Πριν από την εμπλοκή του στην ελληνική διαπραγμάτευση ο Ολάντ είχε αρχίσει να μοιάζει στα μάτια των συμπατριωτών του σαν τον «Λουί ντε Φυνές» της πολιτικής. Κι ακριβώς εκείνη τη στιγμή, του ήρθε ως από μηχανής Θεός ο … Τσίπρας.

Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2015

Αλέξης Θάτσερ

Και εις ανώτερα σύντροφοι...

Οι τριήμερες προγραμματικές δηλώσεις στη Βουλή μας έδωσαν την ευκαιρία να καταλάβουμε τι τελικά είναι η νέα κυβέρνηση που εκλέχθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου. Τώρα που έφυγαν οι Λαφαζάνηδες και η Ζωή Κωνσταντοπούλου πίνει για να ξεχάσει τον πόνο της θα μπορούσε κανείς να πει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ απαλλάχθηκε από τα «βαρίδια» από τους ακροαριστερούς τρελούς και έχει μια πιο ορθολογική συμπεριφορά. Ματαίως περιμέναμε να δούμε ένα συμπαγές κυβερνητικό σχήμα το οποίο με σοβαρότητα θα οδηγούσε τη χώρα στην έξοδο από την κρίση. Θα εφάρμοζε τη συμφωνία που ο ίδιος ο πρωθυπουργός υπέγραψε και θα ξεκινούσε ένα διάλογος για το χρέος, απρόσκοπτα, σύντομα και με την Ελλάδα να έχει το πλεονέκτημα της δέσμευσης για μεταρρυθμίσεις. Κι εν πάση περιπτώσει, χωρίς τον ανεκδιήγητο Βαρουφάκη, για τον οποίο περιμένουμε κάποτε να λογοδοτήσει στη Δικαιοσύνη ή ακόμη και σε κάποιο... λαϊκό δικαστήριο, θα είχαμε μια κυβέρνηση σοβαρή.