Ξεκίνησα να γράψω αυτό το κείμενο με σκοπό να αναφέρω κάποιες σκόρπιες σκέψεις που εισβάλουν κατά κύματα στο μυαλό μου. Σκέψεις οι οποίες μοιάζουν σαν μια μάταιη προσπάθεια άμυνας του οργανισμού μου, σε μια προσπάθεια πλύσης εγκεφάλου. Μια πλύση εγκεφάλου η οποία έχει αρχίσει και γίνεται συστηματικά εδώ και πολλά χρόνια, η οποία δεν ξέρω τι σκοπό εξυπηρετεί.
Δεν βγάζω τον εαυτό μου απ’ έξω, διάβαζα και εγώ το ΚΛΙΚ, το ΝΙΤΡΟ και τα υπόλοιπα περιοδικά, του φαλιρισμένου και των ομοίων του και κατάπινα αμάσητη την όποια μπαρούφα που μου σερβιριζόταν. Αποχαυνώθηκα ουκ ολίγες φορές στη θέα του ντεκολτέ της τάδε και της δείνα περσόνας. Χαρτζιλίκωσα αμέτρητες φορές έναν μαιτρ στα μπουζούκια για ένα μπροστινό τραπέζι, νομίζοντας ότι είμαι κάποιος. Πήρα διακοποδάνεια για να πάω στη Μύκονο και να αράξω στο NAMOS για να ακούσω τον Ρέμο χωρίς απόδειξη, στην Αράχωβα για να βρεθώ ανάμεσα σε αυτούς που συναντούσα στο Κολονάκι στριμωγμένος στο Rock n Roll, για να νιώσω ότι είμαι ο μέγας και τρανός.