Είναι ξέσπασμα πατριωτισμού ή εκτόνωση της λαϊκής απελπισίας και φρίκης που προκαλούν η δυστυχία και οι οικονομικοπολιτικές αχρειότητες των κυβερνήντων; «Ελλάς! ολέ! ολέ! Δεν σταματώ να τραγουδώ ποτέ! Ελλάς ολέ! ολέ!», τραγουδά, εν χορώ, η πιτσιρικαρία στις γειτονιές. Και οι γονείς τους «ψήλωσαν ένα μπόι» εξ αιτίας του θριάμβου της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου. Και το 2004 πάλι «μεγάλες στιγμές» βιώναμε. Ξεδιπλώθηκαν σημαίες στα μπαλκόνια, αποτυπώθηκε το σύμβολο σε μπλουζάκια, ζούσαμε το «έπος» της Πορτογαλίας. Το ερώτημα παραμένει: Είναι υγιής η ταύτιση της ποδοσφαιρικής ομάδας με το έθνος; Είναι «ξέσπασμα» ή παραλήρημα οι φρενήρεις ενθουσιασμοί;
