![](https://lh3.googleusercontent.com/blogger_img_proxy/AEn0k_uI6bGGs-QB81D1eV21OdTyWTKV8wQ8s-dytwLrCSW6Dr8TSD-ZpD2U-jYdU5XaRfYWF2PUbSWspVbudDQxWAxmdkbwDxcTdyZBD6IqGSzyB5YTACX-3wH2fP9-CXgY4u4gC7et1uJ4_Ic13Q=s0-d)
Τέτοιες μέρες του Σεπτεμβρίου του 1922 σφάζονταν και ατιμάζονταν οι Ελληνες και καιγόταν η Σμύρνη από τους Τούρκους, με τους Κούρδους στην εμπροσθοφυλακή τους. Τότε η Ελλάδα γεύτηκε τον καρπό της προθυμίας μερίδας της ηγεσίας της να εξυπηρετεί τους ξένους αντί για τους πολίτες και το έθνος. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο άνθρωπος που το 1917 έγινε πρωθυπουργός έπειτα από ένοπλη επέμβαση των «Συμμάχων», αντιμετώπισε την ελληνική εξωτερική πολιτική ως εργαλείο εξευμενισμού και εξυπηρέτησης των δυνάμεων, οι οποίες του χάρισαν την εξουσία.