Πέμπτη 1 Αυγούστου 2013

Ένα παλιό, διαχρονικό μήνυμα των Φιλικών

Ο Όρκος των Φιλικών. Έργο του Θεόφιλου Τσόκου (1849).
«Ορκίζομαι ότι θέλω τρέφει εις την καρδίαν μου αδιάλλακτον μίσος εναντίον των τυράννων της πατρίδος μου, των οπαδών και των ομοφρόνων με τούτους, θέλω ενεργεί κατά πάντα τρόπον προς βλάβην και αυτόν τον παντελή όλεθρόν των, όταν η περίστασις το συγχωρήσει. [...]
Τέλος πάντων ορκίζομαι εις Σε, ω ιερά πλην τρισάθλια Πατρίς ! Ορκίζομαι εις τας πολυχρονίους βασάνους Σου. Ορκίζομαι εις τα πικρά δάκρυα τα οποία τόσους αιώνας έχυσαν και χύνουν τα ταλαίπωρα τέκνα Σου, εις τα ίδια μου δάκρυα, χυνόμενα κατά ταύτην την στιγμήν, και εις την μέλλουσαν ελευθερίαν των ομογενών μου ότι αφιερώνομαι όλως εις Σε. Εις το εξής συ θέλεις είσαι η αιτία και ο σκοπός των διαλογισμών μου. Το όνομά σου ο οδηγός των πράξεών μου, και η ευτυχία Σου η ανταμοιβή των κόπων μου. Η θεία δικαιοσύνη ας εξαντλήσει επάνω εις την κεφαλήν μου όλους τους κεραυνούς της, το όνομά μου να είναι εις αποστροφήν, και το υποκείμενόν μου το αντικείμενον της κατάρας και του αναθέματος των Ομογενών μου, αν ίσως λησμονήσω εις μίαν στιγμήν τας δυστυχίας των και δεν εκπληρώσω το χρέος μου».

Απόσπασμα από τον Όρκο της Φιλικής Εταιρείας, όπως παρατίθεται στο βιβλίο του Σακελλάριου Γ. Σακελλαρίου, Οδησσός 1909, σελ. 34

Μήνυμα στο Μαξίμου: «Βάστα τοίχο, γιατί θα σπρώξω γερά!»

Ο Σίμος Κεδίκογλου δεν έκανε κάτι διαφορετικό από αυτό που έκανε για δεκαετίες το πολιτικό σύστημα. Γέμιζαν τα υπουργικά γραφεία με συζύγους, γκόμενες, ξαδέρφες, κουνιάδες, μπατζανάκηδες, κοκ. Αλλά αυτό ακριβώς είναι και το πρόβλημα. Πως παρά τους «πύρινους λόγους» περί αλλαγών και μεταρρυθμίσεων, η νοοτροπία της πολιτικής τάξης παραμένει ίδια και απαράλλακτη. Και η περίπτωση του Κεδίκογλου και της συντρόφου του το έδειξε καθαρά.