Η λογοτεχνική μας γωνιά: "Συναυλία τζιτζικιών"

 Του Ιωάννου Γ. Νιώτη

 Ένα θαυμαστό πυροτέχνημα ήχων- μυριάδες ρουκέτες από φως και φλόγα μεσημεριού, τοξεύονται στα ουράνια, σκάζουνε, φουντώνουνε μ' αέναη ορμή, Άπειρα πύρινα συντριβάνια, σε φαντασμαγορία θριάμβου.
Έθνη από τζιτζίκια, κλαρωμένα στ΄ αναρίθμητα κλαριά του πευκιά, εκτελούν την προαιώνια συμφωνία τους  με το ίδιο, το αμετάβλητο κέφι που πρωτολάλησαν  κάτω από τον ήλιο. Το ξανθό φως του και η πύρα του θρέφανε το αυγό τους μέσα στην πανάλαφρη ψύχα του ασφοδελού.

Ὁ Ἴων του Ἴων, ὦ Μπουτάρη!

Ὁ δήμαρχος Θεσσαλονίκης τιμᾶ συμβολικά, μὲ ἀνορθόγραφες πινακίδες ὁδῶν, ἐκεῖνον (τὸν ΓΑΠ) ποὺ τοῦ ἔδωσε τὸ χρῖσμα τὸ 2010.

Ὁ Ἴων Δραγούμης ἀγωνίστηκε γιὰ τη Μακεδονία ὅσο ἐλάχιστοι στὴν πατρίδα μας καὶ δολοφονήθηκε ἀπὸ τὶς παρακρατικὲς ὁμάδες των βενιζελικῶν - γιὰ εὐνόητους λόγους. Ἦταν ἄνθρωπος τῆς δράσης ἀλλὰ καὶ λόγιος. Ἀληθινὸς στοχαστὴς, ὄχι ὅπως τὸ καταγέλαστο ὑπόλοιπο ἀπὸ τὸ στὸκ των Παπανδρέου, ποὺ μᾶς στρίμωξε στὸ μνημονιακὸ κάτεργο καὶ ἐπέβαλε (ναὶ, κι αὐτὸ το κατάφερε) Καμίνη καὶ Μπουτάρη στὶς δημαρχίες Ἀθηνῶν καὶ Θεσσαλονίκης ἀντιστοίχως.

ΗΘΟΠΟΙΟΣ ΓΙΑ ΟΣΚΑΡ Ο ΡΟΝΑΛΝΤΟ!

Δεν τσιμπάω. Ότι ο Ρονάλντο τα έδωσε όλα για τη νίκη της Πορτογαλίας, όταν... βγήκε νοκ-άουτ από τον τελικό. Παραμύθι φούρναρης ότι του... στοίχησε του παικταρά που τραυματίστηκε. Καί ότι έβγαλε όλη την πατριωτική και ποδοσφαιρική του ψυχή για το καλό της ομάδας. Όρθιος και με μισό πόδι ντοπάριζε, έδινε κουράγιο στους... συμπαίκτες του.

Δεν ξέρει τι θα πει «συμπαίκτης» ο Ρονάλντο. Δεν ξέρει τι θα πει «ομάδα». Σιγά που σήμερα θα τον μάθουμε ποιος είναι. Τον έχουμε γνωρίσει πολύ καλά εδώ και περισσότερο από δέκα χρόνια. Δεν τον νοιάζει για τίποτα, παρά η πάρτη του. Αυτός είναι. Μόνο τα προσωπικά του ρεκόρ.

«Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος»: Οι «μισές αλήθειες» ενός μεγάλου ψέματος...

Εμπορευματοποιημένος πολιτισμός, εργασιακή «γαλέρα» και «δωρεά»... υπό αίρεση

Γράφει ο Γρηγόρης Τραγγανίδας

Ο θαυμασμός, ενίοτε στα όρια του δέους, οι διθυραμβικές παρουσιάσεις και η διάχυτη «συγκίνηση» των συστημικών ΜΜΕ για το «Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος» στο Φάληρο, με αφορμή το πιλοτικό άνοιγμά του στο κοινό με κάποιες εκδηλώσεις, στο οποίο ουσιαστικά παραχωρούνται δύο εμβληματικές και σημαντικές δημόσιες πολιτιστικές δομές, η Εθνική Βιβλιοθήκη και η Εθνική Λυρική Σκηνή, διέστειλε περαιτέρω την έννοια και το περιεχόμενο του ρόλου του κυρίαρχου, αστικού Τύπου στην υποστήριξη και προπαγάνδιση των κάθε φορά επιδιώξεων και συμφερόντων του κεφαλαίου και του κράτους του.

Να πάμε να πνιγούμε;

Σε κάποιο τηλεοπτικό κανάλι έδειχναν χθες σκηνές από τη προχθεσινή συνεδρίαση του Ευρωκοινοβουλίο.

Σηκώθηκε λοιπόν ο Φάρατζ και μεταξύ άλλων, απευθυνόμενος προς τους υπόλοιπους (παχυλά αμειβόμενους) ευρωβουλευτές, στους κατηγόρησε ότι καταδίκασαν την Ελλάδα στη φτώχεια. Εκείνη τη στιγμή η ελληνίδα δημοσιογράφος σχολίασε ότι τώρα ακούμε τον λαϊκιστή Φάρατζ.

Καρακατσουλιό Ε.Π.Ε...

Καλά ρε λεβέντες ψηφοφόροι,
..θα μάθουμε καμιά φορά να ψηφίζουμε;
Τί είναι αυτά τα καρακατσουλιά που στέλνουμε στην Βουλή απ' τις εκλογικές μας περιφέρειες;

Τί είναι αυτή η ξυλόκοτα ρε @αμώ το στανιό μας, αυτή με το ξανθοξεπλυμένο μαλλί,
..αυτή που πέρασε από δεκαπέντε κόμματα και ψήφισε όλα τα μνημόνια.
Τόση αξία έχει πιά η αποτυχημένη λαϊκογκόμενα που πρέπει κάθε φορά να βρίσκεται στο κοινοβούλιο;
Απασχολεί, δηλαδή της πληρώνει ο ελληνικός λαός, δεκατέσσερα άτομα, μεταξύ των οποίων 5 αστυνομικοί;
Υφυπουργός Βιομηχανίας η άσχετη;
Τί ξέρει να κάνει εκτός απ' αυτό που όλοι ξέρουμε,
..και τί σκ@τά έχει προσφέρει ως τώρα στον ελληνικό λαό;
Σαν τί μπορεί να αξίζει αυτό το πράμα;
Πέρα απ' το ότι γεννήθηκε άνθρωπος (λέμε τώρα) και συμπεριλαμβάνεται στον χάρτη με τα ανθρώπινα δικαιώματα της UNESCO,
..δεν θα την παίρνανε ούτε για τραβεστί στη Συγγρού.

Τελικά, το Brexit είναι καλό για την Ελλάδα;

Γράφει ο Σπύρος Ριζόπουλος

Την Παρασκευή βρισκόμουν για επαγγελματικούς λόγους στις Βρυξέλλες. Έτσι, υπήρξα αυτόπτης μάρτυρας μιας γκάμας συναισθημάτων που ξεκινούσε από τη παγωμάρα κι έφτανε στον πανικό μεταξύ των υπαλλήλων της ΕΕ, για το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στη Βρετανία. Πολλοί αναρωτιούνταν αν θα υποστούν μειώσεις στις αποδοχές τους λόγω περικοπών στον προϋπολογισμό της ΕΕ, άλλοι απλά σκέφτονταν ποιοι θα αντικαταστήσουν τους βρετανούς συναδέλφους τους που θα φύγουν και κάποιοι έφταναν ως το σενάριο της διάλυσης της ΕΕ και μαζί με αυτό ασφαλώς και το τέλος της «ευτυχισμένης ζωής» γι αυτούς. Κοινώς ζουν στον κόσμο τους.