Βόλφγκανγκ Σόιμπλε: Αδίστακτος και ραδιούργος

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ

Είχα την τύχη (ή την ατυχία ίσως) να παρακολουθήσω εκ του σύνεγγυς τις δραστηριότητες του υπουργού Οικονομικών της Γερ­μανίας στην Ουάσιγκτον και μακρόθεν τις ομιλίες του και τις συνεντεύξεις του στη Νέα Υόρκη. Είναι ένας αδίστακτος και ραδιούργος άνθρωπος…

Πέρα από συμπάθειες και αντιπάθειες -εγώ κατατάσσω τον εαυτό μου σ’ αυτούς που τον αντιπαθούν, και το ομολογώ-, είναι ένας πανέ­ξυ­πνος άνθρωπος, που υποστηρίζει με πρωτό­γνω­ρο πάθος τα στρατηγικά συμφέροντα της πατρίδας του. Εχω συναντήσει και έχω καλύψει τις δραστηριότητες προέδρων, πρωθυπουργών και υπουργών. Τούτος ο πολιτικός, λοιπόν, είναι διαφορετικός. Και είτε μας αρέσει είτε όχι, εργάζεται νυχθη­μερόν για την πατρίδα του, τη Γερμανία.

Η ελληνικότητα ως κιβωτός σωτηρίας

Στιγμιότυπο από τις Δελφικές Εορτές του 1930. Στην πρώτη
σειρά: Η Εύα Σικελιανού, Ester Lombardo, Atanasio Cataro,
Άγγελος Σικελιανός, Θανάσης Βελούδιος και ο Νίκος
Αιγινίτης, που κρατά δενδρύλλιο παπύρου λίγο πριν
το φυτέψει. Αριστερά στη φωτό ο Νικόλαος Πλαστήρας
και πίσω του ο Γάλλος λόγιος Mario Meuner.

«Αλλά δεν είναι οι πέτρες, βέβαια, ή το χρήμα, που πραγματικά θα οικοδομήσουν στην Ελλάδα, αυτή τη νέα και παγκόσμια Κιβωτό. Την Κιβωτόν αυτή θα την οικοδομήσει η φωτεινή συνεργασία όλου του κόσμου, αλλά προ πάντων η ευθύνη των Ελλήνων να τη στήσουνε ως Έννοια μεταξύ τους, για να κλείσουνε και πάλι στα βάθη της τον σπόρο της ακέραιης αναγέννησης του Ανθρώπου απ' τη δύναμη της Θέλησης, του Νου και της Αγάπης για να τους χρησιμέψει, όσο πιο σύντομα μπορούνε, ως το σύνθημα μιας σύψυχης Εξόδου, μιας ομόθυμης θερμής αποδημίας, ηθικής, πνευματικής, κοινωνικής τους από ένα σε άλλο επίπεδο Ζωής».

Από την εισήγηση του Άγγελου Σικελιανού για την ανάγκη ίδρυσης Δελφικού Πανεπιστημίου. Πρώτη δημοσίευση το 1932, ανατύπωση στην ειδική έκδοση του περιοδικού ΗΩΣ, αρ. 103-107, σελ. 255, έτος 1967