Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2013

Κατ’ εικόνα, καθ’ ομοίωσιν

Παλαιότερα, πολύ παλιά, πριν από ενάμιση χρόνο δηλαδή, ο ευαίσθητος μπούας που διοικεί τα υπόλοιπα αποθήκης της πασοκάρας, ο Βαγγέλης ο Βενιζέλος, ήταν υπουργός Εθνικής Αμυνας. Στο μεσοδιάστημα που σκάναρε τα αμυντικά σχέδια της χώρας για να πάρει «ψηφιακές φωτοτυπίες» στη σπιταρόνα του, του έρχονταν μερικές καλές ιδέες, τις οποίες εμπνεόταν από το απέραντο χακί. Είχε πει (τον Ιούνιο του 2010) ότι τα «δρακόντεια μέτρα, τα -πολλές φορές- άδικα» που «αναγκαζόταν» να πάρει η κυβέρνηση ΓΑΠ στην πραγματικότητα ήταν μια μεγάλη «άσκηση». Ναι, βρε κουτά, ο «Παρμενίων» του συνταξιούχου, του ανέργου, του πολυτέκνου και του ημιμπατίρη ήταν ο παργαλάτσος που φάγαμε από τον Γιώργαρο και την παλιοπαρέα. Ασκηση με αληθινά πυρά, σε αληθινούς στόχους. Μια χαρά πήγε η «άσκηση». Απαντες οι πολίτες κατερρίφθησαν. Ωστόσο, 29 κατασκευαστές αναλύσεων ερμηνεύουν διαφορετικά την ιστορική λέξη «άσκηση» που είπε ο Βαγγέλας για το Μνημόνιο 1. Ως «άσκηση» θρησκευτικού χαρακτήρα, όχι στρατιωτικού. Ούτως ειπείν, συνελόντι, ασκαρδαμυκτί και τούμπαλιν προς έω, από το πολύ το κυρ ελέησον στις περικοπές θα γίνουμε όλοι ασκητές! Οι όσιοι λιγούριοι, μεγάλη η χάρη μας και μικρό το Ε9 μας.