Κροκοδείλια δάκρυα για την αγορά εργασίας

Σε εξέλιξη βρίσκεται ένα πολιτικό, συνδικαλιστικό θέατρο γύρω από την κατάρρευση της αγοράς εργασίας. Υποτίθεται ότι οι εκπρόσωποι των κοινωνικών εταίρων προσπαθούν να βάλουν, έστω και καθυστερημένα, ένα τέλος στην ανεξέλεγκτη πτώση των μισθών και στην εξαφάνιση δικαιωμάτων μέσω του νέου μνημονίου.

Ο κ. Βενιζέλος πρωταγωνίστησε στην υιοθέτηση του νέου μνημονίου τώρα όμως αποδίδει τις αντεργατικές ρυθμίσεις σε σκοτεινούς συνομιλητές της τρόικας. Το ερώτημα είναι γιατί νομιμοποίησε με την υπογραφή του το άγριο παρασκήνιο που περιγράφει.

Από την πλευρά του ο κ. Σαμαράς εξακολουθεί να θριαμβολογεί για την «σωτηρία» του 13ου και του 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα βγάζοντας βέβαια από την εικόνα την κατάργηση τριών μισθών (πτώση των μισθών ανώτερη του 20%) και την εξαφάνιση όλου του θεσμικού πλαισίου στις σχέσεις εργασίας.

Όσο για τους εκπροσώπους των εργοδοτικών οργανώσεων εξακολουθούν να υποκρίνονται τους αντίθετους στην συμπίεση των μισθών των υπαλλήλων τους, με την χαρακτηριστική νεοελληνική υποκρισία που μας έφερε στην σημερινή κατάσταση.

Τα λόγια πάντως ελάχιστη σημασία έχουν στην διαμόρφωση της αγοράς εργασίας η οποία πλέον χαρακτηρίζεται από ρεκόρ ανεργίας, ρεκόρ ανασφάλιστης ή και απλήρωτης εργασίας και ρεκόρ περικοπής των οικονομικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων. Ένας ακόμη θρίαμβος του δικομματισμού και του «ανεξάρτητου» συνδικαλιστικού κινήματος.

citypress.gr