Η έκθεση τελείωσε και όπως κάθετι που κάποια στιγμή τελειώνει έτσι κι αυτή μας άφησε μερικές εντυπώσεις και γέννησε ορισμένα ερωτήματα. Απαντήσεις σε αυτά μας δίνει η Ολυμπία Τζώρτζη επιμελήτρια της έκθεσης που πραγματοποιήθηκε στο ΒLACK DUCK από τις 5-13 Ιανουαρίου με αξιοσημείωτη επιτυχία.
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Από τον αλληγορικό τίτλο της έκθεσης και κυρίως από την λέξη "Λύκοw" που παραξενεύει και παρακινεί ταυτόχρονα όποιον μαθαίνει για την έκθεση αυτή που φιλοξενήθηκε στον πολυχώρο της πλατείας Καρύτση. "Το Λύκος βγαίνει από την αρχαία ελληνική λέξη ''λύκη'' που σήμαινε φως, άρα μεταφορικά μιλάμε για φως στην πόλη, το φως που παράγουν οι τέχνες, το φως ως έκφραση, το φως που δίνει ελπίδα" μας λέει η Ολυμπία ενώ μας εκμυστηρεύεται πως αρχικά κάτω από τον τίτλο της έκθεσης ΛΥΚΟΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ θα υπήρχε και ο υπότιτλος ΦΩΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ που θα επεξηγούσε ακριβώς αυτό που δεν ξέρουν οι περισσότεροι όμως έπειτα θεώρησε πως θα ήταν ένα κίνητρο για τον επισκέπτη να έρθει και να το ανακαλύψει μόνος του.
Η ιδέα λοιπόν προήλθε από την ίδια η οποία βλέποντας τα τεύχη του ομώνυμου περιοδικού "Λύκος" πρότεινε στην αρχισυντάκτρια την δημιουργία μιας έκθεσης που θα φιλοξενούσε ορισμένα από τα έργα και τελικά αυτή η ιδέα πήρε σάρκα και οστά με το ξεκίνημα της νέας χρονιάς στο BLACK DUCK. 48 έργα επομένως στήθηκαν στην αίθουσα έπειτα από επιλογή, όλα νέων καλλιτεχνών και μάλιστα πολλών πρωτοεμφανιζόμενων. "Υπάρχουν παιδιά που με την έκθεση αυτή αναδεικνύονται για πρώτη φορά και άλλοι που το όνομά τους είναι ήδη γνωστό από άλλες προσπάθειες στο παρελθόν σε μεγάλες εκθέσεις και στο εξωτερικό. Το νόημα είναι ότι κατά βάση η τέχνη ενώνει τον κόσμο και στη συγκεκριμένη περίπτωση τον νέο κόσμο μέσα από το περιοδικό, στο οποίο συμμετέχουν ενεργά παρουσιάζοντας το έργο τους με κάθε τρόπο." Και για να παρουσιάσουμε το περιοδικό σε όσους δεν το γνωρίζουν πρόκειται για ένα διαδικτυακό περιοδικό με έξι μήνες ζωής το οποίο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως πολιτιστικό-πολιτισμικό σύμφωνα με την Ολυμπία καθώς περιλαμβάνει όλες τις εκφάνσεις της τέχνης από τη λογοτεχνία και τη ζωγραφική μέχρι τον κινηματογράφο. "Θέλαμε με την έκθεση να φανεί η συστηματική αυτή δουλειά του περιοδικού και να αναδειχθεί η ταυτότητά και κυρίως η πλουραλιστικότητά του γι' αυτό και οργανώσαμε δύο βραδιές κατά τη διάρκεια της έκθεσης, μία βραδιά κινηματογράφου και μια βραδιά κειμένων για το κοινό."
Πόσο δύσκολο ήταν για εκείνη ως επιμελήτρια να ενώσει ετερόκλητες μεταξύ τους, ή τουλάχιστον με μια πρώτη όψη, μορφές τέχνης είναι το επόμενο ερώτημα που δημιουργείται. "Για μένα ήταν μια πρόκληση, γιατί ουσιαστικά η θεματική ενότητα ήταν το περιοδικό ο ''Λύκος'' και είχα να αντιμετωπίσω κόμικ, φωτογραφίες, καμβάδες, κολλάζ, εικονογραφήσεις, πολλά ετερόκλητα μέρη της τέχνης. Πιστεύω πως είχαμε ένα καλό αποτέλεσμα, σίγουρα ανθρωποκεντρικό, είτε ο άνθρωπος φαίνεται είτε όχι. Ακόμα και σε φωτογραφίες που υπάρχει μια περιπλάνηση γύρω από τα κτήρια, στο εσωτερικό χώρων, στη φύση, το ανθρώπινο στοιχείο είτε απεικονίζεται σε πολύ λίγες από αυτές είτε όχι είναι έντονο. Αυτός όμως ήταν και ο στόχος: να δείξουμε την ανθρώπινη ύπαρξη μέσα από όλα τα έργα και από διαφορετικούς τρόπους έκφρασης."
Πώς βγαίνει όμως το "φως στην πόλη" μέσα από τα έργα που εκτίθενται, ποιος είναι ο συμβολισμός που επιθυμούν να μεταλαμπαδεύσουν στον κόσμο; "Κάθε φωτογραφία μόνη της αλλά και ως σύνολο δείχνουν το φως που πάει να βγει μέσα από την πόλη αλλά και από τη φύση. Ακόμη και όταν πρόκειται για ασπρόμαυρη φωτογραφία που απεικονίζει ένα ανατριχιαστικό τοπίο βλέπει κανείς το φως μέσα από αυτή. Αλλού το φως αποδίδεται με τα έντονα και χαρούμενα χρώματα, αλλού δεν είναι τόσο φανερό με την πρώτη ματιά. Με το φως τώρα εννοούμε την αισιοδοξία. Μην ξεχνάμε άλλωστε τον πυρήνα της έκθεσης αυτής και του περιοδικού, εφ 'όσον είναι μη κερδοσκοπικό και όλοι εργάζονται εθελοντικά, καταθέτουν την προσωπική τους έκφραση, γνώμη και οπτική γωνία για τα πράγματα. Από μόνο του αυτό το εγχείρημα διαπνέεται από αισιοδοξία."
"Όλα αλλάζουν ανάλογα με τον τρόπο που θα τα δεις. Από κοντά ένα έργο μπορεί να είναι έως και τρομαχτικό για κάποιον, όπως το έργο ''Μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας'' της Φωτεινής που απεικονίζει μια γυναικεία φιγούρα με άγρια όψη από κοντά, η οποία όμως από μακριά θα μπορούσε να πει κανείς ότι χαμογελάει..." Πράγματι περιπλανώμενος κάποιος στην έκθεση θα διαπιστώσει ότι δεν του αρκεί μία μόνο "ανάγνωση" των εκθεμάτων. Κάθε φορά που θα περνάει από κάθε έργο θα του έρχεται μια ακόμη σκέψη που θα συμπληρώνει την εντύπωσή του αλλά και τον προβληματισμό του πάνω σε αυτό γιατί πρέπει να σημειωθεί ότι δεν είναι λίγα τα θέματα που τέθηκαν στην έκθεση "Λύκος στην πόλη". Αποξένωση, αστικοποίηση, σύγχρονη πόλη, φθορά, αφθαρσία, ανθρώπινη ύπαρξη εν γένει.
"Παρ' όλο που τα πράγματα μπορεί να είναι δύσκολα, εν τέλει κάτι υπάρχει. Είναι όμορφο να στηρίζουμε νέους ανθρώπους και νέες πράξεις. Αξίζει να δούμε πέρα από την καθημερινότητα, τι έχει να δώσει ο καθένας μας, γιατί καλλιτέχνης για μένα πέρα από όλα είναι και αυτός που μπορεί και εκφράζεται και την έκφρασή του να μπορεί να τη δεχθεί και κάποιος άλλος". Αυτό πρέπει να κράτησε ο επισκέπτης της έκθεσης αυτής που δυστυχώς διήρκησε λίγες μέρες αλλά ευχόμαστε να επανέλθει για να μας δώσει λίγη αισιοδοξία που τόσο πολύ έχουμε ανάγκη.
"Τα πουλιά πετάνε" μας λέει χαμογελώντας η Ολυμπία Τζώρτζη και δείχνοντας μία από τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες.
info: ΗΟλυμπία Τζώρτζη έχει σπουδάσει Ιστορία της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης
leksis.net
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου