Κώστας Καίσαρης Η ΚΟΛΟΚΥΘΙΑ είναι ένα πολύ ωραίο παιχνίδι. Για τους μικρούς, αλλά όπως φαίνεται στην περίπτωση του Παναθηναϊκού και για τους μεγάλους: αφού κάναμε το λάθος να μην υπολογίσουμε τη γνώμη του Φορέα για τον Νταμπίζα, να πάρουμε τον Νίκο Λυμπερόπουλο. Ελα όμως που ο Λυμπερόπουλος δεν θέλει.
Αφού λοιπόν δεν θέλει ο Λυμπερόπουλος, που έτσι η αλλιώς είναι φρέσκος στο κουρμπέτι, γιατί να μην πάρουμε τον Τάκη τον Φύσσα που έχει και ένσημα στην εθνική ομάδα; Εχει άλλωστε και την ικανότητα του μίμου για να διασκεδάζει τους ποδοσφαιριστές και να τους φεύγει το στρες πριν από τα παιχνίδια. Και γιατί να πάρουμε τον Φύσσα και να μην πάρουμε τον Λεωνίδα Βόκολο; Κι αυτός έχει ένσημα στην Εθνική, αλλά είναι σοβαρός και δεν λέει αστεία και καλαμπούρια σαν τον Φύσσα. Το ψάξιμο σχετικά με τον τεχνικό διευθυντή άλλωστε δεν αναιρεί την πρόσφατη επίσημη θέση της ΠΑΕ Παναθηναϊκός ότι προπονητή για τα τρία κρίσιμα παιχνίδια που απομένουν έχουμε.
Για τεχνικό διευθυντή δεν λέχθηκε απολύτως τίποτα. Κατά συνέπεια, και τον Βονόρτα στηρίζουμε και ψάχνουμε στη λογική της κολοκυθιάς που παίζουνε τα μικρά παιδιά: και γιατί τον Βόκολο κι όχι τον Παντελή τον Κωνσταντινίδη; Εχει φορέσει κι αυτός κι έχει τιμήσει τη φανέλα με το τριφύλλι και δεν δημιούργησε ποτέ κανένα πρόβλημα. Και θα πρόσθετα εγώ, μετά πάσης σοβαρότητας, σαν όλους τους άλλους ο Παντελής θέλει δέκα στην καθισιά του.
Η κολοκυθιά λοιπόν που λέγαμε δεν τελειώνει ποτέ: και γιατί ο Κωνσταντινίδης κι όχι ο Γιαννάκης ο Γκούμας; Αυτός κι αν έχει ιδρώσει τη φανέλα με το τριφύλλι. Και γιατί όμως ο Γκούμας κι όχι ο Δημήτρης Σαραβάκος (φωτό). Αφού σώνει και καλά πρέπει να πάμε σε παλαίμαχο, γιατί να μην σηκώσουμε την πράσινη σημαία στον μεγαλύτερο ιστό; Η ονοματολογία δεν τελειώνει ποτέ. Αμέτρητοι είναι οι παλαίμαχοι του Παναθηναϊκού.
Ομως σε κάθε περίπτωση επιλογής αυτό που μετράει είναι ποιος παίρνει την απόφαση. Ποιος είναι αυτός που θα διαλέξει. Αν πρόκειται για μήλα ή για πορτοκάλια, η δουλειά είναι εύκολη. Αν είναι να επιλέξεις διοικητή σε δημόσιο οργανισμό, παίρνεις τα σημειώματα για τα κομματόσκυλα που προτείνονται και διαλέγεις ένα στην τύχη. Οποιος κι αν είναι αυτός, η αποτυχία είναι σίγουρη και δεδομένη. Αν είναι να διαλέξεις ένα στέλεχος στον ιδιωτικό τομέα, αυτός που κάνει την επιλογή οφείλει να σκαμπάζει.
Σχετικά με την περίπτωση προπονητή και τεχνικού διευθυντή στον Παναθηναϊκό, ο Γιάννης Αλαφούζος, όπως αναφέρουν τα σχετικά ρεπορτάζ, «το σκέφτεται». Με ποια γνώση όμως και πείρα «το σκέφτεται»; Υπάρχει απάντηση: όπως σκέφτηκε στην περίπτωση του Ρότσα, του Φάμπρι, του Βονόρτα και του Κώστα Ελευθεράκη που θεωρητικά τουλάχιστον είναι μέχρι τώρα τεχνικός διευθυντής.
Κι εγώ μπορεί να κάτσω να πιω καφέ μ' έναν πυρηνικό επιστήμονα. Και να ανταλλάξουμε απόψεις: για το σινεμά, το θέατρο, τις τιμές στο σούπερ μάρκετ που δεν πέφτουνε με τίποτα και ποια είναι τα καλά ρεστοράν της Αθήνας. Για πυρηνική φυσική σε καμία περίπτωση. Ο Αλαφούζος σαν κουμανταδόρος στον Παναθηναϊκό δεν έχει κανένα πρόβλημα να συζητάει με υποψήφιους προπονητές και τεχνικούς διευθυντές και να κάνει κάστινγκ.
Με ποια γνώμη και πείρα; Αν έβαζε τον Αϊνστάιν να διαλέξει μάγειρα, σίγουρα θα μπερδευότανε. Δεν υπάρχει λοιπόν κανένας λόγος ούτε να συζητάει ο Αλαφούζος ούτε να σκέφτεται, όταν δεν έχει γνώση του αντικειμένου. Προκειμένου λοιπόν να μην κουράζεται άσκοπα και να μη χάνει πολύτιμο χρόνο, υπάρχει η απλή και εύκολη λύση: γράφει σε χαρτάκια τα ονόματα των υποψηφίων, τα κάνει μασούρια, τα ανακατεύει, τραβάει ένα και καθάρισε. Οι πιθανότητες να πέσει διάνα θα είναι σαφώς περισσότερες. Αυτά.
sentragoal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου