Και συνεχίζει: Αυτοί οι δύο ποντίφικες μετά το Ολοκαύτωμα, έφεραν επανάσταση στις σχέσεις μεταξύ Καθολικών και Εβραίων, προώθησαν το διάλογο μεταξύ των θρησκειών και ενσωμάτωσαν τον σεβασμό για τους Εβραίους και τον Ιουδαϊσμό στο επίσημο Καθολικό δόγμα.
«Αυτοί οι δύο Πάπες όχι μόνο έχουν μετασχηματίσει την (καθολική) εκκλησία, αλλά δημιούργησαν ένα μεγαλύτερο αντίκτυπο στον έξω κόσμο - και σε μας», είπε ο Ραβίνος Gary Bretton - Granatoor, αντιπρόεδρος της Παγκόσμιας Ένωσης του Προοδευτικού Ιουδαϊσμού ο οποίος συμμετέχει στον Ιουδαϊκό - Καθολικό διάλογο». Σαν Εβραίος, η ζωή μου και η ασφάλεια και προστασία των Εβραίων, έχουν βελτιωθεί με τις ενέργειες αυτών των δύο ατόμων».
Στην τελετή, στην κατάμεστη πλατεία του Αγίου Πέτρου στη Ρώμη, επρόκειτο να παραστούν εκπρόσωποι της εβραϊκής κοινότητας, όπως ο Αρχιραβίνος της Ρώμης, Riccardo Di Segni, ο διεθνής διευθυντής διαθρησκειακών υποθέσεων της Αμερικανο-Εβραϊκής Επιτροπής (American Jewish Committee - AJC), Ραβίνος David Rosen και ο προσωπικός φίλος του Φραγκίσκου Ραβίνος, Αβραάμ Skorka της Αργεντινής.
Ο Πάπας Ιωάννη ΚΓ΄, ο οποίος έκατσε στον παπικό θρόνο από το 1958 μέχρι το θάνατό του το 1963, άρχισε τις πολιτικές που άλλαξαν σχεδόν 2.000 χρόνια διδασκαλίας της καθολικής εκκλησίας . Πρώτον, ακύρωσε τις λέξεις «άπιστοι Εβραίοι» από τις προσευχές της Μ. Παρασκευής. Στη συνέχεια, μεταρρύθμισε και συγκάλεσε το Δεύτερο Συμβούλιο του Βατικανού το 1962 (Βατικανό ΙΙ). Το Συμβούλιο αυτό, το 1965 εξέδωσε τη δήλωση ‘Nostra Aetate’, ένα έγγραφο ορόσημο με λιγότερες από 1.600 λέξεις που απηύθυνε έκκληση για τον διάλογο Εβραίων - Καθολικών και απέρριψε το αρχαίο χριστιανικό στίγμα κατά των Εβραίων ως δολοφόνους του Ιησού.
Περισσότερες από δύο δεκαετίες νωρίτερα κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ως Καρδινάλιος Angelo Roncalli, ο μελλοντικός Πάπας είχε εργαστεί ενεργά για να σώσει τους Εβραίους, χρησιμοποιώντας τη θέση του ως παπικός αντιπρόσωπος του Πάπα στην Τουρκία για να καταρτίσει πλαστά έγγραφα για τους Εβραίους πρόσφυγες. Ο Πάπας Φραγκίσκος υπογράμμισε τις δράσεις αυτές, μιλώντας με δημοσιογράφους το περασμένο έτος.
«Πόσες μαρτυρίες για ψευδή βαπτίσματα έκανε στην Τουρκία υπέρ των Εβραίων!», δήλωσε ο Φραγκίσκος. «Ήταν ένας θαρραλέος άνθρωπος, ένας καλός επαρχιακός ιερέας, με μια τέτοια μεγάλη αίσθηση του χιούμορ - τόσο μεγάλη, όσο μεγάλη ήταν και η αγιότητά του».
Ο Ιωάννης Παύλος Β', ο οποίος ήταν στον θρόνο μεταξύ 1978-2005, έκανε την καθολικο - εβραϊκή συμφιλίωση ακρογωνιαίο λίθο του παπισμού. Γεννήθηκε ως Karol Wojtyla στο Wadowice της Πολωνίας το 1920, μεγάλωσε με Εβραίους φίλους και ήταν αυτόπτης μάρτυρας, τόσο του Ολοκαυτώματος όσο και του ολοκληρωτικού κομμουνισμού. «Ο παπισμός του Ιωάννη Παύλου II χτισμένος πάνω στην κληρονομιά του Ιωάννη XXIII με πολλούς τρόπους, άνοιξε νέους ορίζοντες μέσα από μια σειρά δημόσιων χειρονομιών που είχαν επιπτώσεις σε ολόκληρο τον κόσμο», δήλωσε η Lisa Palmieri - Billig, εκπρόσωπος της AJC στη Ρώμη και συνεργάτης της Αγίας Έδρας.
Το 1979, στο πρώτο του ταξίδι πίσω στην Πολωνία, προσευχήθηκε στο Άουσβιτς, και καθ’ όλη τη βασιλεία του ο ίδιος επανειλημμένα καταδίκασε τον αντισημιτισμό, θυμόταν το Ολοκαύτωμα και συναντήθηκε με Ιουδαίους ηγέτες και λαϊκούς.
Το 1986, έκανε το ιστορικό βήμα διασχίζοντας τον Τίβερη και μπαίνοντας στο Μεγάλο Ναό της Ρώμης, και έγινε έτσι ο πρώτος Πάπας που επισκέφθηκε μια συναγωγή. Εκεί αγκάλιασε τον τότε επικεφαλής ραβίνο της Ρώμης, Elio Toaff και τίμησε τους Εβραίους ως «πρεσβύτερους αδελφούς του Χριστιανισμού στην πίστη». Επιπλέον, ο Ιωάννης Παύλος επέβλεψε την εγκαθίδρυση διπλωματικών σχέσεων με το Ισραήλ και προσευχήθηκε για συγχώρεση για τις διώξεις των Εβραίων από τους Καθολικούς κατά το παρελθόν.
Το συναισθηματικό του προσκύνημα στους Αγίους Τόπους το 2000 άφησε «την ανεξίτηλη εικόνα της προσευχής (σε χαρτάκι) που έβαλε σε μια ρωγμή στο Τείχος των Δακρύων», αφηγήθηκε η Palmieri - Billig.
Ο ραβίνος Toaff της Ρώμης, τώρα 98 ετών, πρόσφατα σύγκρινε τον Ιωάννη Παύλο με έναν από τους 36 δίκαιου ανθρώπους που, σύμφωνα με τον ιουδαϊκό μυστικισμό, υπάρχουν σε κάθε γενιά (οι λεγόμενοι Tzadikim Nistarim).
Οι πάπες που ακολούθησαν τον Ιωάννη XXIII και τον Ιωάννη Παύλο έχουν χτίσει πάνω στην κληρονομιά τους. Ο Πάπας Φραγκίσκος, ο οποίος είχε στενές σχέσεις με την εβραϊκή κοινότητα ως αρχιεπίσκοπος του Μπουένος Άιρες, έχει δείξει προσοχή στα εβραϊκά θέματα μετά την εκλογή του τον Φεβρουάριο του 2013 και θα επισκεφθεί το Ισραήλ, την Ιορδανία και τα παλαιστινιακά εδάφη το Μάιο.
[Περί Φραγκίσκου διάβασε: Ενθουσιασμένη η εβραϊκή κοινότητα με την εκλογή του νέου Πάπα - Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος πίνακας ζωγραφικής του Πάπα Φραγκίσκου; - Το σκάνδαλο του Εβραίου Πάπα].
Συνολικά, δήλωσε ο Bretton - Granatoor, «σήμερα τα πράγματα είναι αρκετά καλά μεταξύ Καθολικών και Εβραίων».
Αλλά κάποια σημεία τριβής υπάρχουν ακόμα. Αυτά περιλαμβάνουν το ζήτημα του ανοίγματος των αρχείων του Β' Παγκοσμίου Πολέμου του Βατικανού για να αποσαφηνιστεί ο ρόλος κατά τον Β΄ΠΠ του Πάπα Πίου ΧΙΙ, τον οποίο οι επικριτές κατηγορούν ότι απέτυχε να ενεργήσει για να σώσει τους Εβραίους κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος.
Η μεγαλύτερη πρόκληση, είπε ο Bretton - Granatoor, είναι να διασφαλιστεί ότι οι αλλαγές που επέφεραν οι δύο Πάπες θα συντονίσουν τις επόμενες γενιές των απλών καθολικών - και όχι μόνο τις υψηλότερες τάξεις της Εκκλησίας.
«Τα ανώτερα κλιμάκια έχουν κάνει σκληρή δουλειά», δήλωσε ο Bretton - Granatoor. «Αλλά έχει σταλάξει αυτό κάτω στα στασίδια; Για το μέσο ιερέα και τον ενορίτη; Αυτή είναι η πρόκληση».
ΚΟ: Εντύπωση προκαλεί η πλήρης απουσία αναφοράς στον τελευταίο Πάπα, τον Βενέδικτο (πήγε και αυτός πάντως στο Άουσβιτς). Επίσης, το βάρος για την βελτίωση των σχέσεων Εβραίων – (καθολικών) Χριστιανών πέφτει πάντα στους δεύτερους. Καμία αναφορά για τις συνεχιζόμενες βεβηλώσεις χριστιανικών ναών και μοναστηριών στην Ιερουσαλήμ (το πιο πρόσφατο εδώ). Για να μην πούμε για την απουσία κριτικής στο σφόδρα χριστιανοφοβικό Ταλμούδ. Περαιτέρω το Βατικανό ΙΙ, ήταν πράγματι «επαναστατικό», γιατί εκτός της βελτίωσης των σχέσεων της καθολικής εκκλησίας με τους Εβραίους, προώθησε ξεκάθαρα τα «οράματα» του οικουμενισμού με την διακήρυξη ότι «σε όλες τις θρησκείες υπάρχουν θετικά στοιχεία και ότι οι τρεις μεγάλες μονοθεϊστικές θρησκείες, ο Χριστιανισμός, ο Ιουδαϊσμός και το Ισλάμ πιστεύουν στον ίδιο Θεό». Επίσης, η ‘Nostra Aetate’ οδήγησε στην παύση του ιεραποστολικού έργου των καθολικών προς τους Εβραίους. Πλέον, ενώ ένας οποιοσδήποτε άνθρωπος, εκτός (καθολικής) εκκλησίας, θα έπρεπε να πιστέψει στον Χριστό και να βαπτιστεί για να σωθεί, αυτό δεν ίσχυε για τους Εβραίους! Ως «ξεχωριστός» λαός και πάντοτε «αγαπητός από τον Θεό», το γεγονός ότι κάποιος ήταν Εβραίος αρκούσε για να τον καταστήσει σωσμένο! Όλες αυτές βέβαια οι «επαναστατικές αλλαγές» πιθανόν δεν θα γίνονταν, εάν δεν υπήρχαν οι προσήλυτοι στον καθολικισμό Εβραίοι, οι οποίοι ώθησαν την «αλληλεγγύη» της «άμεσης οικογένειάς τους» με τους καθολικούς. Όπως αναφέρει άρθρο εβραϊκής ιστοσελίδας: Χωρίς την παρουσία Εβραίων που έγιναν καθολικοί, (ο πιο γνωστός από αυτούς υπήρξε στα νιάτα του σιωνιστής και μετά "για ανεξήγητους λόγους" έγινε χριστιανός) φαίνεται ότι η Καθολική Εκκλησία δεν θα «έβρισκε τον δρόμο» να απομακρυνθεί «από τον ρατσιστικό αντι-Ιουδαϊσμό». Διάβασε: Πως οι καθολικοί κληρικοί εβραϊκής καταγωγής έκαναν το Βατικανό να αλλάξει στάση απέναντι στους Εβραίουςκαι να προωθήσει τον οικουμενισμό.
Υπάρχουν βέβαια, σήμερα αρκετοί καθολικοί που δεν εμπνέονται από το ‘πνεύμα’ του Βατικανού II. Διάβασε π.χ. : «Η Νέα Παγκόσμια Τάξη είναι Σιωνισμός», λέει σε βιβλίο του Αμερικάνος Καθολικός και Διεγράφη από την αποσχισμένη συντηρητική καθολική αδελφότητα «Άγιος Πίος ο Θ’», ο επίσκοπος Richard Williamson που αρνήθηκε το Ολοκαύτωμα
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου