Παρασκευή 10 Ιουλίου 2015

Ο πολιτικός εξ επαγγέλματος είναι ψεύτης

Κώστας Καίσαρης

Γύρω στις δύο μετά τα μεσάνυχτα της Τρίτης και πέφτω απάνω στον Γεροδήμο. Χαιρετούρες, αγκαλιές, φιλιά, «καλώς όρισες», «καλό καλοκαίρι», οπότε του κάνω την κρίσιμη ερώτηση: «Τι γίνεται, ρε Γιώργο; Τι βλέπεις να γίνεται με την κατάσταση»;

Σε οκτώ λέξεις ο Γεροδήμος τα είπε όλα: «Ούτε ξέρουμε τίποτα ούτε ρωτάμε ούτε μας νοιάζει». Και συνέχισε: «Σάμπως ξέρουνε αυτοί»; Αυτό πάει να πει λαϊκή σοφία. Με τέσσερα μαγαζιά στη Μύκονο ο Γεροδήμος κι ένα στο Κολωνάκι, δεν θα μπορούσε να είναι κορόιδο. Και το πήγε κι ένα βήμα παραπέρα: «Εσύ, ρε Καίσαρη, που είσαι μέσα στα πράματα, μπορείς να μου πεις; Πού σπουδάζουνε αυτοί; Σε ποια σχολή; Να πάμε κι εμείς έστω και τώρα στα γεράματα».

Ετσι πάει. Βγάζουνε όλα τα πανεπιστήμια, Βαρουφάκηδες; Οικονομολόγους βγάζουνε. Ο Βαρουφάκης είναι προϊόν ειδικής εκπαίδευσης. Οπως στον στρατό. Αλλιώς εκπαιδεύονται οι γραφιάδες, αλλιώς οι λοκατζήδες και οι βατραχάνθρωποι. Βγάζουνε όλα τα Πολυτεχνεία Τσίπρες; Μηχανικούς βγάζουνε. Δεν βγάζουνε πρωθυπουργούς. Ποιες σχολές είναι αυτές από τις οποίες βγήκανε οι Στρατούληδες και οι Λαφαζάνηδες; Βγαίνει αυτός ο Μάρδας και λέει «αν πάμε στη δραχμή, θα παραιτηθώ». Και που θα παραιτηθεί δηλαδή, τι θα γίνει; Θα ξαναλλάξει το νόμισμα από δραχμή σε γιούρο; Ποια σχολή είναι αυτή από την οποία αποφοίτησε η Ραχήλ Μακρή και η Ζωή Κωνσταντοπούλου; Ολα αυτά έχουνε ιδιαίτερη σημασία, όταν όλοι αυτοί είναι κατά δήλωσή τους αριστεροί.

Ο πολιτικός εξ επαγγέλματος είναι ψεύτης. Μόνο αν ήσουνα χαϊβάνι μπορούσες να πιστέψεις τον Καραμανλή όταν έλεγε ότι θα πατήσει σαν την οχιά στο σβέρκο τους νταβατζήδες. Τον Παπανδρέου όταν έλεγε «λεφτά υπάρχουν». Λαϊκιστής είναι αυτός που υπόσχεται κάτι, όταν γνωρίζει ότι δεν είναι δυνατόν να το πραγματοποιήσει. Ο μετρ του είδους δηλαδή, ο Ανδρέας Παπανδρέου, με το «ΕΟΚ και Νάτο, το ίδιο συνδικάτο» και «έξω οι βάσεις του θανάτου». Προσωπικά το λαϊκιστής το θεωρώ επιεικές. Αυτός που λέει ψέματα είναι απατεώνας. Κι όταν μάλιστα, δηλώνει αριστερός για να σε παραμυθιάσει και να τον πιστέψεις, είναι απατεώνας στη νιοστή. Τι διαφορά δηλαδή είχε η Θεσσαλονίκη του Τσίπρα από τα Ζάππεια του Σαμαρά; Τα 751 ευρώ του κατώτατου μισθού, τα δώδεκα χιλιάδες ευρώ αφορολόγητο. Την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ. Την επαναφορά της 13ης σύνταξης. Και την υλοποίηση του προγράμματος που περιείχε όλα αυτά από την επόμενη μέρα των εκλογών. Οταν βγαίνει ο πρωθυπουργός της χώρας και λέει για το δημοψήφισμα «είτε ''ναι'' βγει είτε ''όχι'' θα υπογράψουμε συμφωνία μέσα σε 48 ώρες» είναι ψεύτης. Οταν ο Βαρουφάκης σου ζητάει να τον στηρίξεις κι ύστερα την κοπανάει και φεύγει, τι είναι; Οταν λέει, θα παραιτηθώ αν στο δημοψήφισμα βγει «ναι» και παραιτείται με το «όχι», τι είναι;

Ο Λαφαζάνης (φωτό) είναι χειρότερος του Κομπότη. Κι όχι μόνο γιατί βάφει τα μαλλιά του. Ο Κομπότης δεν υποδύεται κάτι το διαφορετικό απ' αυτά που είναι. Ο Κομπότης δεν υπόσχεται τίποτα. Δεν είναι υποκριτής. Ενας νταραβεριτζής είναι. Ενας πιτσικόμης. Οι φίλοι του, οι κολλητοί του ξέρουνε πολύ καλά ότι δεν έχουνε να περιμένουνε τίποτα. Να σε δει να πνίγεσαι ο Κομπότης, ένα ποτήρι νερό δεν θα σου δώσει. Κι αυτό δεν είναι σχήμα λόγου. Ο Λαφαζάνης όμως, ακόμα και τώρα με κλειστές τις τράπεζες, διαβεβαιώνει ότι λεφτά υπάρχουν. Οταν λέει και ξαναλέει «λεφτά θα βρεθούν, αλλά δεν μπορώ να σας πω από πού» είναι χειρότερος από τον Κομπότη. Κι όταν μάλιστα υποδύεται τον αριστερό είναι πολύ χειρότερος. Αυτά.

Άλλα σου λέει ο ένας και άλλα ο άλλος

ΟΤΑΝ υπάρχει ένα θέμα, όταν έχεις ένα πρόβλημα, θα απευθυνθείς στον ειδικό. Οταν αρρωστήσεις, θα πας στον γιατρό. Αν θες να χτίσεις, θα πας σε μηχανικό. Τώρα, με το κάπιταλ κοντρόλ, τις τράπεζες κλειστές, τη χώρα εκτός προγράμματος, εκτός χρηματοδότησης και στην κυριολεξία στον αέρα, σε ποιον θα απευθυνθείς; Από πού θα μάθεις κατά πού πάει το πράμα; Από τον Πάνο Χαρίτο και τους λοιπούς αγωνιστές της ηρωικής ΕΡΤ; Που λένε ότι το Γκρέξιτ θα σημαίνει την κήρυξη του τρίτου παγκοσμίου πολέμου; Θα απευθυνθείς, λοιπόν, σ' έναν οικονομολόγο με διεθνή ενασχόληση και εμπειρία. Σ' ένα ανώτατο τραπεζικό στέλεχος. Εκεί είναι, λοιπόν, που μπερδεύεσαι ακόμα περισσότερο. Ο ένας σου διατυπώνει την άποψη ότι ο Τσίπρας κάνει το μάγκα και τον νταή, επειδή έχει την αβάντα του Ομπάμα. Οτι η συμφωνία τελικά θα γίνει με το ΔΝΤ και η Μέρκελ θα βγει εκτός παιχνιδιού. Ο άλλος σου λέει τα ακριβώς αντίθετα: Οτι η συμφωνία θα γίνει αποκλειστικά σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Μόνο από την Ευρώπη θα πάρουμε λεφτά. Από το ΔΝΤ ούτε σέντσι. Γιατί όμως να πάμε μακριά; Οταν ο μέχρι τώρα καθ' ύλην αρμόδιος, έχτιζε πάνω στη «δημιουργική ασάφεια», πιάσε το αυγό και κούρευ' το.

Γη και ύδωρ θα μας δώσει

ΕΠΤΑ δισ., για ξεκίνημα, ζήτησε ο Τσίπρας. Για χαρτζιλίκι δηλαδή, πριν πέσει το μεγάλο πακέτο. Πριν αρχίσουνε να έρχονται τα αεροπλάνα γεμάτα με πεντακοσάρικα, για να θυμηθούμε και τη Μαρία Σπυράκη. Με όλο τον σεβασμό, λοιπόν, αλλά και τον θαυμασμό προς τον Αλέξιο Τσίπρα, λάθος. Σοβαρό λάθος. Από τη στιγμή δηλαδή που έχει στα χέρια του αυτό το τεράστιο όπλο του 61% του «όχι» στο δημοψήφισμα. Όπως λένε και ξαναλένε στην επαναστατική ΕΡΤ. Δεν είναι μόνος του πλέον ο Τσίπρας. Έχει τη στήριξη του ελληνικού λαού. Οχι μόνο αυτών που χόρευαν την Κυριακή το βράδυ στην Πλατεία Συντάγματος και τραγουδάγανε «μπέλα τσάο», αλλά εκατομμυρίων Ελλήνων. Και γι' αυτό ακριβώς έγινε το δημοψήφισμα. Για να θωρακιστεί ο Ελληνας πρωθυπουργός. Οταν έχεις, λοιπόν, το πυρηνικό όπλο του 61%, τα εφτά δισ. είναι ψίχουλα. Το Μόναχο έπρεπε να απαιτήσει από τη Μέρκελ ο Τσίπρας. Αν όχι και τη Φρανκφούρτη μαζί. Κι εντάξει. Οι Ελληνες είμαστε καλοί άνθρωποι. Κι ο Τσίπρας είναι καλός. Δεν είναι εκβιαστής. Να πατήσει δηλαδή πάνω σ' αυτό το ηχηρό «όχι» και να τους ζητήσει να του δώσουνε το Βερολίνο. Και την Πύλη του Βραδεμβούργου. Να τους ταπεινώσει. Οχι. Οι Ελληνες είναι μεγαλόψυχοι. Οχι όμως ο Ελληνας πρωθυπουργός να είναι τόσο ολιγαρκής. Θα όφειλε να ζητήσει το Μόναχο και τη Φρανκφούρτη. Και το Αμβούργο θα λέγαμε. Να έχει η Ελλάδα ένα τρίτο μεγάλο λιμάνι, μετά από Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Μετά το 61% «όχι» στο δημοψήφισμα, θα τολμήσει η Μέρκελ να αρνηθεί; Γη και ύδωρ θα μας δώσει.

Ερώτηση: Πώς να συμφωνήσουνε με τους άλλους, όταν δεν μπορούν να συμφωνήσουν μεταξύ τους;
Όταν η απαίτηση θα γίνει επαιτεία. -Ζωρζ Πιλαλί

sentragoal.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου