Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2017
Το ἡμερολόγιο ἑνός κουλτουριάρη
Μέ λένε Ἀρτέμη, ὅπως τόν τύπο στό σκέτς τοῦ Χάρρυ Κλῦνν στήν ταινία «Ἀλαλούμ». Ὁ πολιτισμός τρέχει ἀπό τά μπατζάκια μου. Γι' αὐτό ἔχουν βρομίσει κιόλας καί ζέχνουν. Ἐπειδή τρέχει, στάζει, ρέει ὁ πολιτισμός πάνω στό παντελόνι καί δέν προλαβαίνω νά τό στεγνώσω καί νά τό πλύνω. Ἔχω κι ἄλλα, ἀλλά δέν θυμᾶμαι ποῦ τά ἔχω βάλει. Μπορεῖ καί νά τά πέταξα, νά τά μπέρδεψα μέ τά σκουπίδια.
Γενικά, παρόλο πού ὡς ἀριστερός εἶμαι ἕνα μέ τόν λαό, νιώθω ὑπερήφανος ἐπειδή ἔχω μεγάλη προμήθεια κουλτούρας. Καί πυρηνικός πόλεμος νά γίνει, θά τήν βγάλω μέ κουλτούρα μέχρι νά καθαρίσει ἡ γῆ ἀπ' τή ραδιενέργεια. Ἐγώ ἔχω κουλτούρα καί ἡ οἰκογένειά μου ἔχει λεφτά. Τήν σιχαίνομαι γι' αὐτό. Τό γεγονός ὅτι τούς ζητάω συνέχεια φράγκα μέ τσαντίζει ἀλλά, ἄν ἤμουν ὑπάλληλος καί μέ μάρσαρε τό ἀφεντικό, θά τσαντιζόμουν ἀκόμα περισσότερο.
Ἔχω καί ἄλλα. Ὅπως περίσσευμα αἰθανόλης ἀλλά καί ἄλλων οὐσιῶν στό αἷμα μου. Τά οὖζα πού ἤπιαμε ἐχθές μέ τήν παρέα πρέπει νά ἦταν μπόμπες, σάν τίς μολότοφ πού πέταγα στά νιάτα μου στό πλαίσιο τῆς ταξικῆς πάλης. Μέ τήν ταξική πάλη ἀσχολοῦμαι ἀπό τά μικράτα μου, ἐπειδή βαριέμαι νά δουλέψω. Ἐδῶ πού τά λέμε, καί νά διαβάσω βαριόμουν, ἀλλά ὅλο καί κάτι ἄκουγα ἀπό τούς συντρόφους στά μεγάλα, ἀνθρώπινα νυχτέρια τῶν ζυμώσεων καί τοῦ μπαλαμουτίου μέ τίς ἀγωνίστριες τῆς Ἀριστεράς καί τῆς Προόδου.
Ὡραῖες κουβέντες πού κάναμε... Μιλούσαμε γιά τόν Πασκάλ, τόν Μπρικνέρ, τόν Ζάκ, τόν Ντεριντά, τόν Ἀλμπέρ, τόν Καμί, τόν Μάρξ, τόν Ἔνγκελς, τόν Τσίπρα, τήν Λέσβο, τήν Μυτιλήνη, τήν Πεύκη καί τή Μαγκουφάνα.
Βέβαια, ἐντελῶς μεταξύ μας, δέν πολυθυμᾶμαι τί λέγαμε, γιατί ἤμουνα κόκκαλο ἀπό τά πιώματα καί τίς φοῦμες, ἀλλά μοῦ ἔμεινε ἡ αὔρα τῆς κουλτούρας, τῆς Ἀριστερᾶς καί τῆς Προόδου. Πού νά τά καταλάβουν ὅλα τοῦτα τά γίδια οἱ δεξιοί. Αὐτοί εἶναι μόνο γιά νά δουλεύουν καί νά τά σκᾶνε. Γιά τίποτε ἄλλο.
adiavroxoi.blogspot.gr
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου