Πέμπτη 26 Μαΐου 2011

Επειδή πήγα κι εγώ στο Σύνταγμα…

… χτες το απόγεμα, δεν πρόφτασα να γράψω το άρθρο που λογάριαζα για σήμερα -λυπάμαι! Μπορούμε όμως να συζητήσουμε για τη συγκέντρωση ή γενικά για την κατάσταση.

Η συγκέντρωση, κατά γενική ομολογία, ήταν πετυχημένη. Δεν ξέρω να υπολογίζω αριθμούς, πάντως είχε πολύ κόσμο. Πολύ κόσμο και κυρίως νέους, πολλές κοριτσοπαρέες, πολλά παιδιά με ποδήλατα, όμως είχε και μεγαλύτερους. Σημαίες (ελληνικές βέβαια) δεν είδα πολλές, ενώ τα δελτία ειδήσεων διέκριναν πλήθος, ίσως ήταν σε άλλη συγκέντρωση.

Η φωτογραφία που βλέπετε αριστερά δεν είναι δική μου -είχα μια δουλειά και νόμιζα ότι δεν θα μπορέσω να πάω στη συγκέντρωση, τελικά όμως η δουλειά αναβλήθηκε και πήγα, αλλά χωρίς εξοπλισμό. Το ισπανικό πανό της φωτογραφίας είναι απάντηση στην είδηση-αρβύλα ότι στη Μαδρίτη σηκώθηκε πανό που έγραφε “Σιγά, οι Έλληνες κοιμούνται” ή κάτι ανάλογο. Για τους μη ισπανομαθείς, γράφει: “Ξυπνήσαμε! Τι ώρα είναι; Τώρα είναι ώρα να φύγουνε!” Αυτό το πανό δεν είχε υπογραφή, αλλά νομίζω ότι το έφεραν (αόριστος) μέλη του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής.

Υπήρχε άλλο ένα πανό που έδειχνε ένα ελικόπτερο, που ο έλικάς του είχε (νομίζω) σχήμα ανοιχτής παλάμης, και έγραφε Ουστ! Μετά ήρθε και ένα τρίτο πανό που το υπέγραφε ο Σύλλογος Επισφαλών και Ανέργων και που ήταν ελληνοϊσπανικό: Para todos todo – Για όλους όλα. Αυτά τα τρία πανό ήταν ακίνητα, τοποθετημένα μπροστά στον Άγνωστο. Υπήρχε κι ένα περιφερόμενο, που έλεγε “Ξυπνήσαμε”. Άλλοι κρατούσαν αυτοσχέδια αφισάκια τυπωμένα στον εκτυπωτή όπως ERROR 404 – DEMOCRACY NOT FOUND. Και ένας μοναχικός σήκωνε δύο “πικέτες” -μία για τη διαφθορά και μία για τη σύνταξή του, 380,60 ευρώ.

Επειδή πήγα απροειδοποίητα, δεν είχα παρέα κι έτσι γύριζα όλη την ώρα πέρα-δώθε -βρήκα αρκετούς γνωστούς. Δεν υπήρχε ή δεν μου φάνηκε να υπάρχει κάποια πολυμελής οργανωμένη ομάδα που να φωνάζει συνθήματα, ενώ λίγες ήταν και οι ντουντούκες και οι περισσότεροι που είχαν ντουντούκα λες και έκαναν διαγωνισμό ποιος θα πει τη μεγαλύτερη εξυπνάδα. Από αυτά τα περίπλοκα συνθήματα κανένα δεν έπιασε, τουλάχιστον εκεί που ήμουν εγώ. Το σύνθημα που άκουσα συχνότερα ήταν “Εεεε -Ωωωω Πάρτε το μνημόνιο και φύγετε από δω – Ουστ”. Πολύ ακούστηκε και το “Κλέφτες!” ενώ λιγότερο το “Φέρτε πίσω τα κλεμμένα”. Δεν επιχείρησα να φωνάξω “Πολιτικοί το δίκαιον!“. Ακούστηκαν και κάμποσα υβριστικά συνθήματα που η μαμά μου δεν με αφήνει να επαναλάβω -και που δεν θα τα επαναλάμβανα έτσι κι αλλιώς γιατί δεν μ’ αρέσουν -να καεί, να καεί και τέτοια. “Ο λαός απαιτεί τα λαμόγια στο Γουδί” (αλλά και “οι προδότες”), το παλιό “Δεν σε θέλει ο λαός πάρ’ τη μάνα σου και μπρος” (αλλά για άλλον γιο και άλλη μάνα τώρα). Κάμποσα συνθήματα ήταν αφιερωμένα στον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, όπως “Πάγκαλε χοντρομπαλά, φέρε πίσω τα λεφτά” ή το σύνθετο “Όσο νυχτώνει το χρέος μεγαλώνει – κι εσύ μ* Πάγκαλε φουσκώνεις σαν μπαλόνι”. Επίσης, “Παπανδρέου παπατζή – δεν τα φάγαμε μαζί”. Για άλλους υπουργούς δεν ακούστηκαν συνθήματα.

Οι δυνάμεις της τάξεως είχαν αποκλείσει την πρόσβαση στον Άγνωστο -ήταν όμως χαλαροί και είδα πολλούς να συζητάνε με συγκεντρωμένους. Έτσι κι αλλιώς, μπαγουδικά συνθήματα δεν άκουσα. Αντίθετα, ακούστηκε το γνωστό σύνθημα για τους αλήτες, ρουφιάνους δημοσιογράφους, όταν μια ομάδα συγκεντρωμένων είδε κάποιους να φωτογραφίζουν από την ταράτσα της Μεγάλης Βρετανίας (από εκεί που πυροβολούσαν στις 3 Δεκεμβρίου 1944). Και βέβαια, πολλές ανοιχτές παλάμες και πάρα πολλοί που φωτογράφιζαν είτε με φωτογραφικές είτε με κινητά.

Αυτά για τη συγκέντρωση. Τι θα γίνει στη συνέχεια, δεν το ξέρω, αλλά χάρηκα για την μεγάλη προσέλευση. Λένε ότι οι συγκεντρώσεις αυτές λειτουργούν εκτονωτικά, δεν αποκλείω να έχουν δίκιο, αλλά προς το παρόν δεν συμφωνώ.

Τι θα γίνει γενικότερα, επίσης δεν το ξέρω. Ομολογώ πάντως ότι με ξένισε πάρα πολύ η δήλωση της Μαρίας Δαμανάκη, ότι Το σενάριο της απομάκρυνσης της Ελλάδας από το ευρώ βρίσκεται πλέον στο τραπέζι καθώς και η μεθόδευσή του. Το ίδιο θα με ξένιζε, ας πούμε, αν έβγαινε ένας υπουργός κι έλεγε ότι δρομολογείται αναστολή μερικών άρθρων του Συντάγματος. Το λέω αυτό επειδή, απ’ όσο ξέρω, αποπομπή από την ευρωζώνη δεν νοείται -σήμερα τουλάχιστον. Και επειδή, όπως το βλέπω, το πρόβλημα δεν είναι ελληνικό, κάθε άλλο. Είναι όλη η περιφέρεια της ευρωζώνης που βρίσκεται λίγο-πολύ στην ίδια μοίρα ή ίσως όλοι οι εργαζόμενοι της Ευρώπης. Αλλά εδώ σταματάω και περιμένω να ακούσω εσάς.

sarantakos.wordpress.com

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου