Η ικανότητα του Ανδρέα Λοβέρδου να προσαρμόζεται στις ανάγκες κάθε εποχής είναι πραγματικά αξιομνημόνευτη. Στο ξεκίνημά του, στα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια, σαν φέρελπις Κνίτης υμνούσε τις αρετές του συντρόφου Μπρέζνιεφ και διέπρεπε στο φοιτητητικό συνδικαλισμό. Ακολούθησε μια μακρά περίοδος αποχής από τα πολιτικά δρώμενα, για να αφοσιωθεί στις σπουδές του. Και να που στα μέσα της δεκαετίας του '90, είναι έτοιμος να ξαναγυρίσει στην πολιτική, με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση από ποτέ. Μόνο που πια δεν ανήκει στο ΚΚΕ αλλά στο εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ του Κώστα Σημίτη. Αχ, τα ανέμελα χρόνια του ύστερου σημιτισμού! Η Ελλάδα έχει μπει στην ΟΝΕ με το σπαθί της (ή σχεδόν), οι τράπεζες δίνουν φτηνά δάνεια σε όλους και οι Ολυμπιακοί Αγώνες μας δίνουν την ψευδαίσθηση της ισχυρής Ελλάδας. Ο Ανδρέας Λοβέρδος είναι νέος, μορφωμένος, με ευρωπαϊκό αέρα και μοντέρνος. Αυτά τα προσόντα είναι αρκετά για να του δώσουν την ανώδυνη θέση του Υφυπουργού Εξωτερικών σε μια κυβέρνηση επιφανειακά εκσυγχρονιστική, που όμως,στην ουσία της πολιτικής της, δεν διαφέρει και πολύ από το παλιό, λαϊκίστικό ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του '80. Εκείνη την εποχή, ο Ανδρέας Λοβέρδος αναλαμβάνει τον πρώτο πρωταγωνιστικό ρόλο της πολιτικής του καριέρας . "Ο Λοβερδος εκσυγχρονιστής" συνεχίζεται για αρκετά χρόνια, ακόμη και όταν στο διπλανό θέατρο ο θίασος της ΝΔ σπάει τα ταμεία με τη φαρσοκωμωδία "Ο Καραμανλής πρωθυπουργός".
Στην Ελλάδα του Μνημονίου όμως, οι συνθήκες έχουν αλλάξει. Ο Ανδρέας Λοβέρδος έχει πια αναλάβει κρίσιμα υπουργεία και χρειάζεται να πάρει σκληρές αποφάσεις. Την ίδια στιγμή όμως δεν θέλει να χάσει την εκλογική του πελατεία. Νιώθει λοιπόν την ανάγκη να επανεφεύρει τον εαυτό του σε ενα ρόλο που θα δείχνει πως είναι κοντά στο λαό και συμπάσχει μαζί του. Αυτή τη φορά αποφασίζει να δείξει μια άλλη πτυχή του πολύπλευρου ταλέντου του και ερμήνευει μια μεταμοντέρνα εκδοχή του λαϊκού ινδάλματος της δεκαετίας του '60, του Νίκου Ξανθόπουλου. Η μεστή του ερμηνεία, το σπάσιμο της φωνής στα κατάλληλα σημεία, οι δραματικές παύσεις και το θλιμμένο του βλέμμα επιστρατεύονται σχεδόν κάθε βράδυ στα παράθυρα των δελτίων ειδήσεων και η ανταπόκριση του κοινού είναι μάλλον θετική. Η δημοτικότητά του δείχνει να διατηρείται σε αξιοπρεπή επίπεδα, παρά το γενικό ναυάγιο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ . Μπορεί ο συγκεκριμένος ρόλος του να παραπέμπει στο μελόδραμα, όμως οι μεταρρυθμίσεις που επιχειρεί ως υπουργός θυμίζουν μάλλον φαρσοκωμωδία, ειδικά αν θυμηθεί κανείς την περιβοήτη απελευθέρωση, στα χαρτιά, του επαγγέλματος του φαρμακοποιού. Βέβαια, συγκριτικά με άλλους υπουργούς δεν είναι ο χειρότερος, αλλά όταν έχεις δίπλα σου τον Χρήστο Παπουτσή και το Δημήτρη Ρέππα, ο ανταγωνισμός είναι μάλλον εύκολος.
Όπως είπαμε, ο Ανδρέας Λοβέρδος ξέρει να προσαρμόζεται. Τώρα που το πλοίο της κυβέρνησης Παπανδρέου βουλιάζει και το μεταπολιτευτικό σύστημα, του οποίου είναι αναπόσπαστο μέρος, καταρρέει είναι αποφασισμένος να διασωθεί και να αφήσει παρακαταθήκες για το μέλλον. Τέρμα λοιπόν οι ανώδυνες κομεντί και τα φτηνά μελοδράματα. Τη φετινή σεζόν σκοπεύει να ανεβάσει τη μεγαλύτερη και πιο φιλόδοξη παράσταση της καριέρας του. Από χτες, ο Ανδρέας Λοβέρδος έχει αναλάβει το ρόλο του αποφασιστικού μεταρρυθμιστή, έτοιμου να συγκρουστεί με όλους, έτοιμου να κάνει υποδείξεις ακόμη και στον ίδιο τον πρωθυπουργό όταν νιώσει πως οι τόσο απαραίτητες αλλαγές καθυστερούν. Τώρα, για το αν ο όψιμος μεταρρυθμιστικός οίστρος του Υπουργού Υγείας βρει επιτέλους εφαρμογή και στον τομέα ευθύνης του, επιτρέψτε μου να έχω τις αμφιβολίες μου.
Απο κομμουνιστής στο ΚΚΕ του Φλωράκη, εκσυγχρονιστής στο ΠΑΣΟΚ του Σημίτη, κατόπι μεταμοντέρνος Νίκος Ξανθόπουλος στην Ελλάδα του Μνημονίου και τώρα λάβρος μεταρρυθμιστής στην Ελλάδα της κατάρρευσης. Και αυτός ο τελευταίος ρόλος του Ανδρέα Λοβέρδου θα μπορούσε να έχει απήχηση. Έλα όμως που το κοινό φαίνεται να έχει κουραστεί και προτιμάει πια να μένει σπίτι. Όλο και περισσότεροι έχουν την εντύπωση πως εδώ και σαράντα χρόνια βλέπουν το ίδιο έργο σε διάφορες παραλλαγές και τους ίδιους ηθοποιούς σε διαφορετικούς ρόλους. Ακόμη και στη τελευταία θεατρική υπερπαραγωγή με τίτλο "Η Ντόρα φιλελεύθερη", παρά τη διαφήμιση και τις εξαιρετικές ερμηνείες, δεν πάτησε ψυχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου