Για εμάς τους ανθρώπους, η μίμηση δεν είναι κάτι που το καταφέρνουμε εύκολα. Για τα φυτά και τα ζώα, η μίμηση όχι μόνο είναι κάτι φυσικό, αλλά είναι μία εξαιρετικά σοβαρή δουλειά. Η ίδια η επιβίωση και η γέννηση ενός είδους μπορεί πραγματικά να εξαρτάται από την ικανότητα να μοιάζεις ή να συμπεριφέρεσαι σαν κάτι άλλο.Για ορισμένα πλάσματα, μία αποτελεσματική μεταμφίεση μπορεί να αποτελεί την διαφορά για το εάν θα τα φάνε ή όχι.
Τα έντομα για παράδειγμα έχουν ένα ρεπερτόριο που περιλαμβάνει φύλλα, κλαριά, φίδια, μέλισσες, σφήγκες και σωρούς από κοπριά.
Διαβάστε παρακάτω τη λίστα με τους καλύτερους μίμους της φύσης:
Χταπόδι μίμος
Κορυφαίο ανάμεσα στη δεκάδα μας, το χταπόδι μίμος κάνει μιμήσεις τουλάχιστον 15 πλασμάτων περιλαμβάνοντας γλώσσες, καβούρια, μέδουσες και δηλητηριώδη θαλάσσια φίδια.
Όλα τα χταπόδια μπορούν να αλλάξουν χρώμα και να κάνουν τον εαυτό τους αόρατο αλλά μέχρι σήμερα το χταπόδι μίμος είναι το μόνο είδος που γνωρίζουμε που μπορεί να συστρέψει το σώμα και τα πλοκάμια του για να κοπιάρει και να αποθαρρύνει τα αρπακτικά.
Για παράδειγμα, με το να δίνει ώθηση με όλα τα πλοκάμια του ενωμένα, αυτο το θαύμα με τα οκτώ πόδια μπορεί να μεταμορφωθεί σ' ένα ψάρι.
Το χταπόδι μίμος είναι τόσο καλό στο να μεταμφιέζεται που έχει ανακαλύφθηκε μόλις πρόσφατα το 1998, στην ακτή της Νοτιοανατολικής Ασίας.
Bee Beetle
Απ' όλες τις μεταμφιέσεις των ζώων, o γνωστός όρος "Batesian" - όταν δηλαδή υποδύεσαι πως είσαι κάτι πιο τρομακτικό απ' ότι είσαι στην πραγματικότητα - είναι πιθανόν ο πιο κοινός.
Στον κόσμο των εντόμων για παράδειγμα οι μαύρες και κίτρινες γραμμές που έχουν οι μέλισσες και οι σφήκες είναι το αγαπημένο "εργαλείο" που αντιγράφουν τα έντομα. "Φωνάζει" στα αρπακτικά "Εγώ τσιμπάω, γι' αυτό πρόσεχε!".
Η bee beetle δεν έχει μόνο χρώματα αγριομέλισσας και χνουδωτό σώμα, αλλά κάνει και τον ίδιο θόρυβο.
Η μύγα κηφήνας - ένας τύπος μύγας - έχει επίσης τις ρίγες της μέλισσας, όμως έχει περιορισμένη επιτυχία. Ορισμένα είδη πουλιών τις τρώνε έτσι κι αλλιώς.
Αράχνη που πηδά
Αυτό που φαίνεται στην φωτογραφία να μοιάζει με ένα κανονικότατο μυρμήγκι, είναι στην πραγματικότητα μία αράχνη που πηδά.
Τα μυρμήγκια έχουν την τάση να κυκλοφορούν τριγύρω κατά επιθετικές "συμμορίες" και δεν έχουν και τόσο ευχάριστη γεύση για να φαγωθούν, κάτι που σημαίνει πως αρπακτικά όπως τα πουλιά και οι σφήκες συνήθως τα αφήνουν ήσυχα.
Εξηγεί επίσης το γεγονός γιατί σε μία μεγάλη γκάμα από έντομα αρέσει να μιμούνται τα μυρμήγκια. Όμως οι αράχνες αυτές είναι οι ειδικοί.
Ορισμένες μάλιστα μπορούν μέχρι και να διεισδύσουν σε ομάδες μυρμηγκιών και να τα σκοτώνουν ένα ένα, σαν να τρώνε σνακ.
Έντομο φύλλο
Ορισμένοι ζωολογικοί κήποι δεν μπαίνουν στο κόπο να εκθέτουν τέτοιους "χαρακτήρες" επειδή οι επισκέπτες περνούν από δίπλα, νομίζοντας πως τα κλουβιά είναι άδεια.
Το έντομο φύλλο ανήκει στην οικογένεια γνωστή ως Phylliidae, που έχει σχεδόν τελειοποιήσει την τέχνη της μίμησης των φύλλων.
Αρπακτικά και άνθρωποι πραγματικά πασχίζουν να διακρίνουν αυτά τα θαυμαστά έντομα από τα πραγματικά φύλλα.
Όχι ευχαριστημένοι με το κοπιάρουν το σχήμα και το χρώμα του φύλλου, τα "έντομα φύλλα" έχουν και... extras όπως είναι φλέβες που μοιάζουν με φύλλα και ψεύτικες δαγκωματιές από κάμπιες.
Επίσης τους αρέσει να περπατούν αδιάφορα στο έδαφος των δασών στην Αυστραλία και Νότια Ασία, δείχνοντας σαν πραγματικά φύλλα που τα φυσάει ο άνεμος.
Ο Καλιφορνέζικος σκίουρος
Η ζωή ενός σκίουρου στην Καλιφόρνια δεν σημαίνει ατελείωτο σερφ, ήλιο και πάρτι με τους διασημότερους. Απέχει πολύ από αυτό. Όπως τα ξαδέλφια τους στην Ευρώπη, οι Καλιφορνέζοι σκίουροι είναι συνήθως πολύ απασχολημένοι με το να αποφεύγουν τους κυνηγούς τους.
Ωστόσο, τα αμερικανικά τρωκτικά προστατεύονται απλά με το να κάνουν τον εαυτό τους να μυρίζει όπως οι εχθροί τους. Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια έχουν παρατηρήσει τέτοιους σκίουρους να μασάνε δέρμα φιδιών και μετά να το απλώνουν σε όλη τους τη γούνα.
"Βοηθάει να καλύπτει την μυρωδιά του ίδιου του σκίουρου" θα πει η απόφοιτος σπουδάστρια Μπάρμαρα Κλούκας. "Επίσης βοηθάει να πείσει ένα φίδι πως το μόνο πράγμα που υπάρχει στην περιοχή είναι ένα άλλο φίδι".
Φυλλώδης θαλάσσιος δράκος
Συγγενής του ιππόκαμπου, αυτή η ομορφιά περνάει το καιρό του στις ακτές τις νότιας και δυτικής Αυστραλίας, κάνοντας μία εντυπωσιακή μίμηση από φύκια που αιωρούνται στο νερό.
Τα φυλλώδη μέρη του χρησιμοποιούνται μόνο για καμουφλάζ. Αυτό το ζωάκι δίνει ώθηση στον εαυτό του - τονίζοντας ακόμα περισσότερο την εικόνα από φύκια που παίρνει - με μικρά, σχεδόν αόρατα πτερύγια.
Παρατηρητές έχουν δει πως ο φυλλώδης θαλάσσιος δράκος ανάλογα με την ηλικία και την κατάσταση, μπορεί να αλλάξει χρώμα για να γίνει ένα με το περιβάλλον.
Οι άνθρωποι στην Νότια Αυστραλία είναι τόσο ευχαριστημένοι με τον θαλάσσιο μίμο τους, που ο θαλάσσιος δράκος είναι πλέον το επίσημο ναυτικό τους έμβλημα.
Σατανικές σαύρες με ουρές-φύλλο
Αυτό το περίεργο ζώο, που φτάνει περίπου τα 0.3 μέτρα, είναι ένα από τα γκρουπ των σαυρών που ζουν στην Μαδαγασκάρη.
Παίρνοντας το όνομά τους από την επίπεδη σαν φύλλο ουρά που επεκτείνεται από τα οπίσθια πόδια τους, αυτή η μεταμφίεση ξεγελάει μεγάλα αρπακτικά όπως είναι οι κουκουβάγιες, οι αετοί, τα ποντίκια και τα φίδια.
Η σαύρα παίρνει το σχήμα ενός τιρμπουσόν για να καμουφλάρει τον εαυτό του ανάμεσα στα άλλα μαραμένα καφέ φύλλα. Άλλα είδη με φυλλώδη ουρά μπορούν να καμουφλαριστούν στο φλοιό των δέντρων ή με τα βρύα. Αν και απειλούνται από την αποψίλωση των δασών, οι σαύρες μεταμφιέζουν τον εαυτό τους τόσο καλά που οι βιολόγοι πιστεύουν πως υπάρχουν άλλα είδη εκεί έξω, που περιμένουν να ανακαλυφθούν.
Αν και απειλούνται από την αποψίλωση των δασών, οι σαύρες μεταμφιέζουν τον εαυτό τους τόσο καλά που οι βιολόγοι πιστεύουν πως υπάρχουν άλλα είδη εκεί έξω, που περιμένουν να ανακαλυφθούν.
Βρωμόκερος
Ως μίμος, αυτό ο αγενής και διόλου αγαπητός μύκητας τείνει προς το avant garde.
Από το κρεβάτι της φωλιάς του, δηλαδή μαραμένα φύλλα και γερασμένο ξύλο, ο μύκητας με το τόσο ταιριαστό όνομα (βρωμόκερος) χρειάζεται λιγότερο από δύο ώρες για να καταφέρει να αναπτυχθεί ολοκληρωτικά.
Από το σχήμα αυγού σακούλι του, σηκώνεται προς τα πάνω το σαν φαλλός σχήμα του, για να αναπαράγει τη βρωμερή δυσοσμία της σάρκας που βρίσκεται σε σήψη.
H μυρωδιά είναι τόσο δυνατή και δυσάρεστη που οι περιπατητές των δασών μπορούν να την εντοπίσουν από 15 μέτρα μακριά.
Ο μύκητας βρωμάει με σκοπό να διατηρεί τον τοπικό πληθυσμό. Βρίσκοντας τη μυρωδιά ακαταμάχητη, οι μύγες περπατάνε στο κεφάλι του, για να πετάξουν μετά και να σκορπίσουν σιχαμερούς μικρούς σπόρους τριγύρω στα δάση.
Χελώνα mata mata
Αυτός ο άσχημος χαρακτήρας περπατάει καμαρωτά κυρίως γύρω από τις λεκάνες φρέσκου νερού του Αμαζονίου και τα ποτάμια του Ορινόκο.
H βάρους 12 περίπου κιλών χελώνα mata mata που τρέφεται με ψάριa, δεν είναι η καλύτερη ή πιο γρήγορη κολυμβήτρια, γι' αυτό και παγιδεύει το θήραμά της, μιμούμενη πέτρες, φύλλα ή το εξόγκωμα ενός νεκρού ζώου.
Όταν κάτι νόστιμο κολυμπήσει κοντά της, η mata mata ανοίγει το στόμα της και τεντώνει το λαιμό της για να δημιουργήσει ένα "φούσκωμα" νερού. Το θήραμα τότε ρουφιέται στο πεπτικό σύστημα της χελώνας χωρίς καν να μασηθεί.
Για τους ντόπιους Νοτιαμερικανούς, "mata mata" σημαίνει "σκοτώνω". Για τα μικρά ψάρια του Αμαζονίου και τα ασπόνδυλα, αυτή η χελώνα δεν είναι κάτι για να αστειεύεσαι μαζί της.
Είδος κάμπιας
Ως μίμος, αυτή η κάμπια ελέφαντας αξίζει τουλάχιστον ένα 5 στα 10 και μόνο για την προσπάθεια.
Γνωστό στην Βρετανία, στην Ευρώπη και στο μεγαλύτερο μέρος της Ασίας, αυτό το πλάσμα έχει ένα ρύγχος που θυμίζει αμυδρά την προβοσκίδα ενός ελέφαντα.
Η πλάκα αρχίζει όταν η κάμπια απειλείται. Φέρνει την προβοσκίδα στο σώμα της και παίρνει τη στάση ενός φιδιού, μεγαλώνοντας το κεφάλι και έχοντας τέσσερα ορατά μπαλώματα που μοιάζουν με μάτια.
Αυτή η πόζα του φιδιού κατατρομάζει τα πουλιά, όχι όμως και τους ανθρώπους. Με μόλις 7.5 εκατοστά μήκος, αυτό είναι το καλύτερο που μπορεί να κάνει μία ταπεινή κάμπια ελέφαντας.
Από κυρ-βιολογία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου