Μπορεί να ακούγεται βαρύ, αλλά το συμπέρασμα για όποιον παρατηρεί με στοιχειώδη συνέπεια το κοινοβουλευτικό έργο είναι ευθύβολο και απλό: με ευθύνη της τρικομματικής στη χώρα έχουν καταλυθεί οι βασικές λειτουργίες του πολιτεύματος.
Ποτέ άλλοτε, σε ομαλές πολιτικά περιόδους, μια κυβέρνηση δεν έκανε τόσο μεγάλη κατάχρηση μιας νομοθετικής δυνατότητας όπως οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, η οποία όμως με βάση το Σύνταγμα προβλέπεται μόνο σε περιπτώσεις «εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης».
Κατηφορίζοντας όλο και πιο βαθιά στον αντιδημοκρατικό της κατήφορο, η τρικομματική έχει αναγάγει αυτήν τη σπάνια μέθοδο, που πρέπει να μεταχειρίζεται η εκτελεστική εξουσία με φειδώ, σε συστηματικό κανόνα νομοθετικής συμπεριφοράς στέλνοντας στο καναβάτσο τη συνταγματική αρχή που επιτάσσει ότι «νομοθετεί η Βουλή».
Το κόλπο
Τι είδους πολίτευμα έχει η χώρα; Ένα υβριδικό καθεστώς, εικονικά μόνο δημοκρατικό, όπου το απαξιωμένο Κοινοβούλιό της συνέρχεται αδιαλείπτως για να εγκρίνει με έκτακτες διαδικασίες – σαν τα στρατοδικεία της χούντας – όσα υποδεικνύουν οι δυνάμεις της τρόικας.
Το παραδέχθηκε αφοπλιστικά τις προάλλες υπουργός της άθλιας αυτής κυβέρνησης, όταν τον ρώτησε δημοσιογράφος για ποιον λόγο δεν έχει καταθέσει μέχρι σήμερα ούτε ένα νομοσχέδιο για συζήτηση και ψήφιση στη Βουλή. «Γιατί να το κάνω; Δεν υπάρχει λόγος…» είπε χωρίς αιδημοσύνη. «Υπάρχουν όλα στα μνημόνια»!
Το κόλπο στη σύλληψή του είναι απλό: η κυβέρνηση νομοθετεί πλέον μόνο με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, οι οποίες ισχύουν αμέσως μόλις δημοσιευθούν στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, ώστε να εμφανίζεται εντάξει απέναντι στους δανειστές της και να ισχυρίζεται ότι καλύπτει τις μνημονιακές της υποχρεώσεις. Και στη συνέχεια, τις περνάει ευκαιρίας δοθείσης κι από το πλυντήριο της Βουλής με συνοπτικές διαδικασίες, ώστε η κριτική της αντιπολίτευσης να περιορίζεται σε ελεγχόμενες επικοινωνιακά διαστάσεις.
Την περασμένη Παρασκευή το βράδυ (Παναγίτσα μου!) και έχοντας προηγηθεί η συζήτηση με διαδικασίες - εξπρές του νέου φορολογικού νομοσχεδίου που σηματοδοτεί μια άνευ προηγουμένου φοροεπιδρομή στους εξουθενωμένους πολίτες, η κυβέρνηση κατέθεσε έξι συνολικά Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου – κάπου 300 σελίδες – δίνοντας ελάχιστο χρόνο ακόμα και σε όποιον βουλευτή είχε την καλή διάθεση να τις μελετήσει, για να συζητηθούν το Σάββατο και να ψηφιστούν μέχρι τη Δευτέρα που μας πέρασε!
Όμως, πού και πού, ο Θεός εκτός από τον κλέφτη, αγαπάει και τον… συνεργό του. Κι έτσι, μόλις η τρόικα πληροφορήθηκε από τους εγχώριους κουκουλοφόρους της τα καθέκαστα, έβαλε χέρι στο Μαξίμου, απαιτώντας στο εξής να νομοθετεί η κυβέρνηση με αποδεκτές διαδικασίες και όχι για το θεαθήναι ή για τα μάτια των δανειστών.
Παρατηρήθηκε έτσι ο τραγέλαφος να αποσύρονται εσπευσμένα οι ΠΝΠ και να επανακατατίθενται την ίδια ημέρα με τη μορφή ενός ενιαίου νομοσχεδίου που περιελάμβανε τις αρμοδιότητες δέκα υπουργείων!...
Στη ζούλα…
Το γεγονός ότι δεν υπήρχε επείγων λόγος αποδείχθηκε αυθωρεί, αφού τρεις από αυτές δεν υποβλήθηκαν στη Βουλή, ούτε καν εμπρόθεσμα στο προβλεπόμενο διάστημα 40 ημερών από την έκδοσή τους, ενώ οι υπόλοιπες αποτέλεσαν όχημα για να περάσουν στη ζούλα και απρογραμμάτιστα άσχετες διατάξεις της τελευταίας ώρας. Ήταν τέτοιος ο καρνάβαλος, ώστε το αντιλήφθηκε ακόμα και ο πληθωρικά ατάλαντος Βενιζέλος αξιώνοντας από τον υπουργό Οικονομικών Στουρνάρα με τ’ όνομα να τις αποσύρει.
Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος μάλιστα του ΠΑΣΟΚ Π. Κουκουλόπουλος, σε μια προβλέψιμη επίδειξη υποκριτικής, διαμαρτυρήθηκε για τον τρόπο που νομοθετεί η κυβέρνηση, σημειώνοντας ότι δεν είναι δυνατόν το Υπουργικό Συμβούλιο να νομοθετεί διά περιφοράς, ενώ από κοντά και η Ασημίνα Ξηροτύρη της απερίγραπτης ΔΗΜΑΡ πρόσθεσε τις πινελιές της λέγοντας πως ψηφίζουν με πόνο ψυχής για τελευταία φορά.
Ο δε γραμματέας της κυβέρνησης Τ. Μπαλτάκος φέρεται ειπών το μεγαλειώδες «μόνο αν γίνει σεισμός θα νομοθετήσουμε ξανά με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου»!
Ο μόνος απτόητος από αυτόν τον θλιβερό ξεπεσμό είναι ο πρόεδρος της Βουλής Β. Μεϊμαράκης, ο οποίος, αντί να είναι άγρυπνος φρουρός της τήρησης του Συντάγματος και του κοινοβουλευτικού κύρους, δήλωσε ευτυχής και μακάριος: «Η κυβέρνηση έχει τη νομοθετική πρωτοβουλία, οι κοινοβουλευτικοί κανόνες δεν παραβιάζονται και ο Κανονισμός της Βουλής τηρείται απαρέγκλιτα και με ευλάβεια. Από εκεί και πέρα, αν κάποιες πολιτικές παρατάξεις ή συνάδελφοι βουλευτές πιστεύουν ότι η κυβέρνηση θα έπρεπε να δώσει περισσότερο χρόνο στη συζήτηση αυτών των νομοσχεδίων, είναι θέμα προσωπικό και όχι παραβίασης του Κανονισμού».
Ώστε θέμα προσωπικής ιδιαιτερότητας η τήρηση του Συντάγματος!…
Κι όμως, μόλις πριν από λίγο καιρό, στη Διάσκεψη των Προέδρων, όταν τέθηκε το θέμα, αρκετοί από τους παρόντες συμφώνησαν με τη διαπίστωση ότι τέτοιες «νομοθετικές» πρακτικές χρησιμοποιούσε μόνο η χούντα!...
Έχοντας απονευρώσει το Κοινοβούλιο από τις ζωτικές του αρμοδιότητες – τις νομοθετικές μέσω ΠΝΠ και τις ελεγκτικές διά της απαξίωσης, αφού οι υπουργοί δεν πατάνε το πόδι τους για να απαντάνε στις ερωτήσεις των βουλευτών – και μετατρέποντας και την κυβέρνηση σε έναν θίασο αχυράνθρωπων (σ.σ.: από πότε, αλήθεια, έχει να συνεδριάσει το Υπουργικό;), το ανίκανο Μαξίμου καταφεύγει στο μόνο γήπεδο όπου έχει να επιδείξει αξιόλογες επιδόσεις. Τη στρατηγική της έντασης, με την ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ και όσων αντιδρούν στην ολέθρια πολιτική της σε «εχθρούς της κοινωνίας», χάρη στα ισχυρά (για πόσο ακόμα;…) ΜΜΕ και τους επικοινωνιακούς του βραχίονες, μήπως και «στραβωθούν» οι πολίτες και ξεχάσουν ποιες είναι οι πολιτικές δυνάμεις που μας έφεραν σε τούτη την κατάντια.
topontiki.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου