Το τελευταίο γράμμα ενός ανάπηρου βετεράνου του Ιράκ συγκλονίζει όλη την ανθρωπότητα
Το συγκλονιστικό “κατηγορώ” ενός βετεράνου που γράφτηκε από το χείλος του θανάτου:
Το τελευταίο αντίο στέλνει ο Τόμας Γιανγκ όχι στον Μπους και τον Τσένεϊ, που έτσι κι αλλιώς είναι κουφοί και αναίσθητοι, αλλά σε όλη την ανθρωπότητα. Πριν από εννέα χρόνια, ο Γιανγκ τραυματίστηκε στη Σαντρ Σίτι της Βαγδάτης από τη σφαίρα ενός ελεύθερου σκοπευτή. Ήταν η πέμπτη μέρα του στο Ιράκ και η μοιραία αυτή σφαίρα αυτή τον άφησε παράλυτο από το στέρνο και κάτω και άλλαξε τη ζωή του για πάντα. Σήμερα, στα 33 του χρόνια, ο Τόμας αποφάσισε να τερματίσει τη ζωή του. Πρόσφατα ανακοίνωσε ότι θα πάψει να δέχεται τροφή, την οποία λαμβάνει με υγρή μορφή από ένα σωληνάκι. Πριν όμως ξεψυχήσει, στέλνει μια ανοιχτή επιστολή στον Μπους και στον Τσένεϊ, ένα αμείλικτο κατηγορώ που τσακίζει κόκαλα.
19 Μαρτίου 2013 |
Ενας μελλοθάνατος βετεράνος «δικάζει» τον Μπους
«Το τελευταίο γράμμα: ένα μήνυμα στον Τζορτζ Μπους και τον Ντικ Τσένεϊ από έναν βετεράνο που πεθαίνει»
Γράφω αυτό το γράμμα στη 10η επέτειο του Πολέμου του Ιράκ για λογαριασμό των συντρόφων μου βετεράνων του Πολέμου του Ιράκ. Γράφω αυτό το γράμμα για λογαριασμό των 4.448 στρατιωτών και πεζοναυτών που πέθαναν στο Ιράκ. Γράφω αυτό το γράμμα για λογαριασμό των χιλιάδων βετεράνων που τραυματίστηκαν, για λογαριασμό εκείνων που τα τραύματά τους, ψυχικά και σωματικά, διέλυσαν τη ζωή τους. Είμαι ένας από τους βαριά τραυματισμένους. Έμεινα παράλυτος στη διάρκεια μιας επίθεσης το 2004 στο Σαντρ Σίτι. Η ζωή μου τελειώνει. Βρίσκομαι στο τελευταίο στάδιο μιας ανίατης πάθησης.
Γράφω αυτό το γράμμα για λογαριασμό των ανδρών και των γυναικών που έχασαν τους συντρόφους τους, των παιδιών που έχασαν τον γονιό τους, των μητέρων και των πατεράδων που έχασαν τα παιδιά τους, για λογαριασμό εκείνων που νοιάζονται για τους χιλιάδες συντρόφους μου που έπαθαν ανεπανόρθωτη εγκεφαλική βλάβη. Γράφω αυτό το γράμμα για λογαριασμό εκείνων των βετεράνων που ο πόνος και η αποστροφή για ό,τ είδαν, τράβηξαν κι έκαναν στο Ιράκ τους οδήγησαν στην αυτοκτονία και για λογαριασμό των στρατιωτών που υπηρετούν ακόμα τη θητεία τους και αυτοκτονούν με μέσο όρο μια αυτοκτονία την ημέρα. Γράφω αυτό το γράμμα για το ένα εκατομμύρια νεκρούς Ιρακινούς και για τους αναρίθμητους τραυματισμένους. Γράφω αυτό το γράμμα εκπροσωπώντας όλους εμάς: τα ανθρώπινα ερείπια που άφησε πίσω του ο δικός μας πόλεμος και που περνάμε τη ζωή μας μέσα σε ατέλειωτο πόνο και οδύνη.
Γράφω αυτό το γράμμα, το στερνό μου γράμμα, σ’ εσάς, κύριε Μπους και κύριε Τσένεϊ, όχι επειδή πιστεύω ότι θα καταλάβετε τις τρομερές ανθρώπινες και ηθικές συνέπειες των ψεμάτων σας, της χειραγώγησης και της δίψας σας για πλούτο και εξουσία. Γράφω αυτό το γράμμα επειδή, λίγο πριν πεθάνω, θέλω να ξεκαθαρίσω ότι τόσο εγώ, όσο και χιλιάδες άλλοι βετεράνοι, όπως και εκατομμύρια συμπατριώτες μου, όπως και εκατοντάδες εκατομμύρια συνάνθρωποί μου στο Ιράκ και στη Μέση Ανατολή ξέρουμε πολύ καλά ποιοι είστε και τι έχετε κάνει. Ίσως να μην οδηγηθείτε στη Δικαιοσύνη, αλλά στα μάτια μας είστε ένοχοι για φριχτά εγκλήματα πολέμου, για λεηλασία και για τη δολοφονία χιλιάδων νέων Αμερικανών, των βετεράνων συντρόφων μου που τους κλέψατε το μέλλον.
Η υψηλή σας θέση, τα εκατομμύρια δολάριά σας, ο προσωπικός σας πλούτος, οι σύμβουλοί σας δημοσίων σχέσεων, η εξουσία και τα προνόμιά σας δεν μπορούν να κρύψουν τη ρηχότητα του χαρακτήρα σας. Εσείς, κύριε Τσένεϊ, γλιτώσατε τη θητεία στο Βιετνάμ ενώ εσείς, κύριε Μπους, πήρατε απαλλαγή από τη μονάδα σας στην Εθνοφρουρά. Η δειλία και ο συμφεροντολογισμός σας φάνηκαν εδώ και δεκαετίες. Δεν είχατε καμία διάθεση να ρισκάρετε τη ζωή σας για τη χώρα μας, αλλά στείλατε χιλιάδες νέους να θυσιαστούν σε έναν παράλογο πόλεμο έτσι ανέμελα σαν να βγάζατε έξω τα σκουπίδια.
Κατατάχτηκα στο Στρατό δύο ημέρες μετά την επίθεση τη 11/9. Κατάχτηκα επειδή η χώρα μας είχε δεχτεί επίθεση και ήθελα να αντεπιτεθώ σε εκείνους που είχαν σκοτώσει περίπου 3.000 συμπατριώτες μου. Δεν έγινα στρατιώτης για να πάω στο Ιράκ, μια χώρα που δεν είχε καμία συμμετοχή στις επιθέσεις του Σεπτέμβρη του 2001 και δεν απειλούσε ούτε τους γείτονές της ούτε τις Ηνωμένες Πολιτείες. Δεν πήγα στο στρατό για να «απελευθερώσω» τους Ιρακινούς ή για να βρω τις μυθικές εγκαταστάσεις όπλων μαζικής καταστροφής ή για να μεταφυτεύσω αυτό εσείς τόσο κυνικά αποκαλείτε “δημοκρατία” στη Βαγδάτη και στη Μέση Ανατολή. Δεν πήγα στο στρατό για την ανοικοδόμηση του Ιράκ που, όπως μας είπατε, θα μας εξασφάλιζε κέρδη από το ιρακινό πετρέλαιο. Αντί γι’ αυτό, ο πόλεμος αυτός στοίχισε στη χώρα μας πάνω από τρία τρισεκατομμύρια δολάρια. Κυρίως δεν κατατάχτηκα στο στρατό για να κάνω προληπτικό πόλεμο. Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, ο προληπτικός πόλεμος είναι παράνομος. Τώρα πια ξέρω ότι, ως στρατιώτης στο Ιράκ, στήριξα τη βλακεία και τα εγκλήματά σας. Ο πόλεμος στο Ιράκ είναι η μεγαλύτερη στρατηγική γκάφα στην αμερικανική ιστορία. Ανέτρεψε την ισορροπία δυνάμεων στη Μέση Ανατολή. Εγκατέστησε στη Βαγδάτη μια βάρβαρη και διεφθαρμένη κυβέρνηση, που η εξουσία της στηρίχτηκε στα βασανιστήρια, στα αποσπάσματα θανάτου και στον τρόμο… Σε κάθε επίπεδο -ηθικό, στρατηγικό, στρατιωτικό και οικονομικό- το Ιράκ ήταν μια αποτυχία. Εσείς κύριοι Μπους και Τσένεϊ ξεκινήσατε τον πόλεμο. Εσείς πρέπει να πληρώσετε τις συνέπειες.
Δεν θα έγραφα αυτό το γράμμα αν είχα τραυματιστεί πολεμώντας στο Αφγανιστάν εκείνους που πραγματοποίησαν τις επιθέσεις της 11/9/ Αν είχα τραυματιστεί εκεί, θα ήμουν βέβαια δυστυχής εξαιτίας της σωματικής κατάρρευσης και του θανάτου μου που πλησιάζει, αλλά τουλάχιστον θα με παρηγορούσε η επίγνωση ότι οι πληγές μου ήταν συνέπεια της δικής μου απόφασης να υπερασπιστώ την αγαπημένη μου πατρίδα. Δεν θα βρισκόμουν στο κρεβάτι του πόνου, με το σώμα μου γεμάτο παυσίπονα, δεν θα αργοπέθαινα ξέροντας ότι εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπινα πλάσματα, ανάμεσά τους παιδιά, ανάμεσά τους κι εγώ, θυσιαστήκαμε για το χατίρι σας, για την απληστία των πετρελαϊκών εταιρειών, για τη συμμαχία σας με τους σεϊχηδες της Σαουδικής Αραβίας, για τα παρανοϊκά οράματά σας περί αυτοκρατορίας.
Όπως και πολλοί άλλοι ανάπηροι βετεράνοι, υπέφερα εξαιτίας της ανεπαρκούς περίθαλψης που μας πρόσφερε το κράτος. Όπως και άλλοι ανάπηροι βετεράνοι έχω αντιληφθεί ότι οι ψυχικές και σωματικές πληγές μας δεν σας ενδιαφέρουν, όπως μάλλον δεν ενδιαφέρουν κανέναν πολιτικό. Μας χρησιμοποιήσατε. Μας προδώσατε. Και μας εγκαταλείψατε. Εσείς, κύριε Μπους, παριστάνετε τον χριστιανό. Όμως δεν είναι το ψέμα αμαρτία; Δεν είναι ο φόνος αμαρτία; Δεν είναι αμαρτία η ληστεία και η εγωιστική φιλοδοξία; Εγώ δεν είμαι χριστιανός. Όμως πιστεύω στα ιδανικά του χριστιανισμού. Πιστεύω ότι δεν πρέπει να κάνετε στους άλλους ότι δεν θα κάνατε στον εαυτό σας.
Εγώ διαλέγω την ώρα που θα φύγω. Όμως θα έρθει και η δική σας ώρα. Ελπίζω να δικαστείτε. Κυρίως όμως ελπίζω, για το δικό σας καλό, να έχετε τα κότσια να αντικρίσετε ό,τι κάνατε σε μένα και σε πολλούς άλλους που δεν τους άξιζε να πεθάνούν. Ελπίζω ότι, προτού έρθει η ώρα σας, να βρείτε τη δύναμη να αντικρίσετε στα μάτια τον αμερικανικό λαό και όλο τον κόσμο -και ιδίως τον ιρακινό λαό- και να ζητήσετε συγχώρεση
Ο Τόμας Γιανγκ είναι το θέμα του βραβευμένου ντοκιμαντέρ Body of War του διάσημου τηλεπαρουσιαστή Φιλ Ντόναχιου. Η ταινία αυτή, που γυρίστηκε το 2007, απεικονίζει την πολιτική αφύπνιση του Γιανγκ, μετά το βαρύ τραυματισμό του. Ο Γιανγκ πρωτοστάτησε στο αντιπολεμικό κίνημα των Αμερικανών βετεράνων ενάντια στην εισβολή και την κατοχή του Ιράκ.
Σήμερα ο Ντόναχιου, που έχει διατηρήσει επαφή με τον Γιανγκ, λέει ότι κατανοεί την απόφασή του να πεθάνει: «Τέσσερα χρόνια μετά τον τραυματισμό του στη Βαγδάτη έπαθε πνευμονική εμβολή. Έτσι, δυσκολεύεται να μιλήσει. Δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει τα χέρια του… Το σώμα του έχει πληγές από τα γυμνωμένα του οστά. Πρόσφατα του έκαναν κολοστομία κι έτσι κυκλοφορεί σέρνοντας ένα σακουλάκι. Τρέφεται με σωληνάκι και κάθε δεύτερη διαφήμιση στην τηλεόραση είναι για φαγητά… Είναι ένα θαύμα το πώς άντεξε ώς τώρα. Ζει ξαπλωμένος ακίνητος σε ένα σκοτεινό δωμάτιο στο Κάνσας Σίτι και επιζεί χάρη στη φροντίδα της γυναίκας του, της Κλόντια, που είναι μαζί του εδώ και πέντε χρόνια. Όλα αυτά τα χρόνια που παρακολουθώ τη δοκιμασία του, ήξερα ότι ήθελε να ζήσει. Γι’ αυτό και η τωρινή του απόφαση είναι τόσο οδυνηρή. Όλα αυτά τα χρόνια αντιμετώπιζε παλικαρίσια όλες τις αναποδιές, όπως την ανεπαρκή περίθαλψή του στο Κέντρο Αποκατάστασης Αναπήρων και την επιδείνωση της υγείας του. Όμως τώρα υποφέρει τόσο πολύ που δεν έχει πια κουράγιο να ζήσει».
Φέτος το Φεβρουάριο ο Τόμας μίλησε μέσω βιντεοκλήσης σε μια προβολή του ντοκιμαντέρ του Ντόναχιου στο Κονέκτικατα. Τότε ο Τόμας ανακοίνωσε δημόσια την απόφασή του να πεθάνει. Όταν ρωτήθηκε πώς θα ήθελε να τον θυμούνται, απάντησε:
«Θέλω ο κόσμος να θυμάται ότι αγωνίστηκα όσο μπορούσα για να κρατήσω τους νέους της πατρίδα μου μακριά από τον πόλεμο. Να θυμάται ότι αγωνίστηκα όσο μπορούσα για μην επιστρέψει άλλος ένας νέος στην κατάστασή μου από το Ιράκ».
Δείτε το βίντεο από μια συναυλία των Pearl Jam, πριν λίγα χρόνια, όταν επί σκηνής εμφανίζεται ο Τόμας Γιανγκ (στο 1.30 λεπτό) και αποθεώνεται από χιλιάδες ακροατές. Ο εμβληματικός τραγουδιστής των Pearl Jam Έντι Βέντερ έγραψε το soundtrack στο ντοκιμαντέρ “Body of War” του Ντόναχιου.
http://mao.gr/pethainontasstoiraq/
http://olympia.gr/2013/03/24
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου