Είναι τόσο αθώα η μεταβίβαση των ακινήτων προς το Δημόσιο;

Σύμφωνα με όσα κυκλοφορούν στα ΜΜΕ, προωθείται ρύθμιση με την οποία όποιος δεν μπορεί να εξοφλήσει τα χρέη του προς το Δημόσιο, θα έχει την ευχέρεια να μεταβιβάσει κάποιο ακίνητό του στο Δημόσιο και να απαλλάσσεται.

Επιπλέον, αυτό συνοδεύεται και από δύο άλλες ρυθμίσεις. Αφενός δεν θα επιστρέφεται τίποτα σε εκείνον που μεταβιβάζει το ακίνητό του, αφετέρου, σύμφωνα με νέες πληροφορίες, τον φόρο μεταβίβασης στις αγοραπωλησίες ακινήτων μεταξύ ιδιωτών, θα τον πληρώνει πλέον ο πωλητής και όχι ο αγοραστής.

Είναι άραγε όλα αυτά τόσο αθώα όσο φαίνονται;

Αναρωτιόμαστε σε ποιους απευθύνονται με τέτοιες ρυθμίσεις, εν μέσω τόνων χρυσαυγειάδας που μας ταϊζουν. Δεν έχουν άραγε αντιληφθεί ότι η κοινωνία έχει πλέον συνειδητοποιήσει περί τίνος πολιτικού συστήματος πρόκειται;

Δείτε λοιπόν τι πρόκειται να συμβεί. Είναι γνωστό σε όλους ότι τα ακίνητα πλέον πωλούνται πολύ κάτω από την αντικειμενική τους αξία, με τάσεις φυσικά ακόμα περαιτέρω εξευτελιστικής μείωσης, ενώ ταυτόχρονα η τρόϊκα επιμένει για νέα αύξηση των αντικειμενικών αξιών.

Ας υποθέσουμε ότι ένα λαμόγιο της ολιγαρχίας που έχει φοροδιαφύγει, οφείλει στο Δημόσιο 300.000 ευρώ. Θα πάει λοιπόν να αγοράσει έναντι 100.000 ευρώ από έναν δύστυχο εξαθλιωμένο συμπολίτη μας πωλητή, το ακίνητό του αντικειμενικής αξίας 300.000 ευρώ. Μάλιστα τον φόρο μεταβίβασης δεν θα τον πληρώσει το λαμόγιο, αλλά ο εξαθλιωμένος πωλητής που ενώ ξεπουλά την περιουσία του όσο όσο, θα πληρώσει και το φόρο μεταβίβασης από πάνω στην αντικειμενική αξία των 300.000 ευρώ!!!! Μάλιστα από 1-4-2014 δεν θα είναι υποχρεωμένος να πληρώσει ούτε δικηγόρο για την αγορά.

Στη συνέχεια θα πάει το λαμόγιο αυτό και θα εκχωρήσει στο Δημόσιο το ακίνητο (αντικειμενικής αξίας 300.000 ευρώ), το οποίο αγόρασε έναντι 100.000 (και μάλιστα χωρίς να πληρώσει μία, ούτε σε φόρο, ούτε σε δικηγόρο) και έτσι θα σβήσει «νόμιμα» υποχρέωσή του προς το Δημόσιο 300.000 ευρώ. Ωραίο δεν είναι;;;

Αναρωτιέται λοιπόν δίκαια ο κάθε πολίτης. Αυτές οι ρυθμίσεις που προωθούνται, είναι κάποιο λάθος των οικονομικών εγκεφάλων ή πρόκειται περί εσκεμμένης ρύθμισης, προκειμένου να απαλλαγούν «νόμιμα» από τις οφειλές τους κάποια μέλη της ολιγαρχίας, καταβάλλοντας πολύ λιγότερα σε βάρος του λαού;

Δεν πρέπει όμως να μας εκπλήσσουν τέτοιες ρυθμίσεις. Η μνημονιακή ολιγαρχία το είπε από την αρχή. «η κρίση γεννά ευκαιρίες». Τι εννοούσε άραγε; Ευκαιρίες για το λαό ή για τους μαυραγορίτες του συστήματος; Μην ξεχνάμε ότι, επί κατοχής (καλή ώρα) οι τότε μαυραγορίτες (πρόγονοι των σημερινών) είχαν μαζευτεί στη πλατεία Συντάγματος και φώναζαν «βάστα Ρόμελ». Θυμίζει κάτι αυτό με τη σημερινή εμμονή στα μνημόνια;

Μπορεί επομένως κάποιος να περιμένει σωτηρία από αυτό το «μνημονιακό τόξο» και γενικότερα από αυτό το πολιτικό σύστημα; Ας δώσει ο καθένας την απάντηση μόνος του.

hassapis-peter.blogspot.gr