Μια γεύση του τί συμβαίνει στην Ελλάδα και μερικά λογάκια για το ζήτημα

Για τα πρώτα -γεγονότα, λόγια, έγγραφα- ας κρατάμε μια επιφύλαξη. Όμως από το 11:49 και μετά, όλα είναι αλήθεια. Πρέπει να ανοίξουμε τα μάτια μας και να αρχίσουμε να ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ. Να μην κατατάσσουμε άκοπα την οποιαδήποτε πληροφορία ως αληθή στον εγκέφαλό μας. Και ιδίως οι νέοι που υποτίθεται ότι στο αίμα τους ρέει η αμφισβήτηση. Αυτούς που όλοι προσπαθούν να τους φιμώσουν και να τους αποβλακώσουν.

Συνομήλικοι δεκαεφτάρηδες φέρουμε ευθύνη! Δεν είναι δικαιολογία το γεγονός ότι αυτή την κατάσταση δεν τη δημιουργήσαμε εμείς, άρα δε φταίμε. Φέρουμε ευθύνη πρωτίστως προς την επόμενη γενιά, τα παιδιά μας! Τί θα λένε; "Ήταν οι παππούδες μας χαραμοφάηδες, αλλά και οι γονείς μας αποδείχθηκαν ακόμα χειρότεροι." Σαν τα γουρούνια που επαναπαύονται στη βρωμιά της λάσπης και δεν τους πειράζει. Ή σαν τους λιποτάκτες την ώρα της μάχης, που φεύγουν όχι με σκοπό κάποια μέρα να βοηθήσουν την πατρίδα και τους πολίτες της, αλλά αναζητώντας μια ζωή άνετη για τους ίδιους αδιαφορώντας, γυρνώντας την πλάτη στο διπλανό. Όχι! Ποιός θα ήθελε τέτοιο χαρακτηρισμό; Και αν θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι-ελεύθεροι-πρέπει να αποδείξουμε ότι έχουμε συνείδηση. Σε εμάς στηρίζεται η χώρα και οι συμπολίτες μας. Εμείς είμαστε το μέλλον. Και εύστοχα θα παρατηρήσετε: "Μα και τί μπορούμε να κάνουμε πλέον;" Σωστά. Τίποτα δεν κινείται. Οι δουλειές, οι αγορές, η διοίκηση, το πολιτικό σύστημα... Και τώρα σειρά μου: "Εμείς τί κάνουμε γι' αυτό;" Προφανώς από κάπου πρέπει να ξεκινήσουμε. Πρώτα, ας προσπαθήσουμε να μάθουμε τί πραγματικά συμβαίνει, να ενημερωθούμε από τις ΣΩΣΤΕΣ ΠΗΓΕΣ. Και ας αναζητήσουμε τα αίτια. Αν τα βρούμε θα μπορέσουμε να χτυπήσουμε τα πρόβλημα στη βάση του, θα καταρρεύσει και θα χτίσουμε κάτι νέο, πιο υγιές.

Κατά τη γνώμη μου, τα αίτια βρίσκονται στην ανθρώπινη αδυναμία να νικήσει τον εαυτό του. Σκεφτείτε όσους κυβερνούν αυτό το καράβι που λέγεται Ελλάδα. Δεν νικήθηκαν από τον εαυτό τους πρώτα; Σκοπός του άρχοντα είναι να υπηρετεί τα συμφέροντα του κράτους και των πολιτών του. Όμως αυτοί τυφλώθηκαν από τα πάθη τους, ηττήθηκαν από τη φιλοδοξία, τη φιλαργυρία και τη φιληδονία τους(την επιθυμία τους για απολαύσεις). Ιδού τα αποτελέσματα! Αφού μόνος σκοπός τους είναι να αναρριχηθούν στην κορυφή της εξουσίας για να αποκτήσουν δόξα, παύουν να ενδιαφέρονται για το λειτούργημά τους(δεν κάνουν σωστά τη δουλεία τους). Αν σκοπός του είναι να αποκτήσουν χρήματα, αδιαφορούν πλήρως για την οικονομική κατάσταση του λαού. Τέλος, αν σκοπός είναι περνούν καλά ικανοποιώντας τις επιθυμίες τους, δεν τους ενδιαφέρει όχι μόνο η κατάσταση της χώρας αλλά ούτε και των συναδέλφων τους. Τα ίδια ακριβώς λάθη κάνει και ο απλός μέσος πολίτης-με τις ανάλογες βέβαια συνέπειες.

Για να μην πέσουμε στα ίδια λάθη που έκαναν εκείνοι -με τα γνωστά αποτελέσματα- το σχέδιο δράσης είναι το εξής:

1) Ο καθένας προσέχει να αυτοβελτιωθεί. Δηλαδή να έρθει αντιμέτωπος με τον εαυτό του, τα πάθη του, τα λάθη του τις αδυναμίες του. Προσπαθώντας να τα εξαλείψει παράλληλα φροντίζει να αναδείξει τα προτερήματά του, που τον κάνουν ξεχωριστό. Το πιο δύσκολο βήμα. Πολλοί θα παραξενευτούν. Ο δισταγμός μας οφείλεται κυρίως στο φόβο μας να αντιμετωπίσουμε τον πραγματικό εαυτό μας. Όμως αυτή είναι η πρώτη μάχη και σκληρότερη μάχη. Όποιος κάνει πίσω δεν θα καταφέρει ποτέ κάτι πραγματικά ολοκληρωμένο και ωραίο. Πάντα θα ηττάται από αυτόν που αντικρίζει κάθε πρωί στον καθρέφτη.
2)Κοιτάμε να κάνουμε καλά τη δουλειά μας -η οποία δικαιολογεί και το ψωμί που τρώμε καθημερινά- αλλιώς δεν προσφέρουμε σε κανέναν και γινόμαστε βάρος. Η δουλεία των περισσότερων είναι η φοίτηση σε κάποιο Λύκειο. Ορισμένοι μπορεί να δουλεύουν και αλλού. Σκοπός είναι να εργαζόμαστε άοκνα για να ωφελούμαστε εμείς και η κοινωνία που χρειάζεται εργατικούς ανθρώπους. Ας μην καθυστερούμε λοιπόν.
3) Καλό θα ήταν για αρχή να αφήσουμε τα ομαδικά κινήματα και τις εξεγέρσεις. Δεν είμαστε έτοιμοι οι ίδιοι για συνεργασία. Αρχίζουμε από το βήμα (1) και ύστερα προχωράμε-φυσικά δεν μπορώ να αρνηθώ την αποτελεσματικότητα της συλλογικότητας, απλά οι περισσότεροι δεν είμαστε έτοιμοι ακόμη.
4) Όλοι μπορούν να προσφέρουν από το πόστο τους. Μαθητές, δάσκαλοι, παροχείς υπηρεσιών, αγρότες, επιχειρηματίες, γονείς, παππούδες...όλοι. Αρκεί να θέλουν μια ζωή καλύτερη ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ-όχι μόνο για τον εαυτό τους.

Κλείνοντας να τονίσω πως αν κάποιος αρνείται να αφήσει τη βολή του facebook, της λούφας, της κοπάνας, της ξάπλας, της βόλτας για ψώνια και καφέ, του ξενυχτιού κ.λπ. δεν είναι ικανός να βοηθήσει. Η κατάσταση χρειάζεται μαχητές και αγωνιστές, όχι μαλθακά και νωθρά όντα που ξυπνάνε γύρω στις 12.00 το μεσημέρι κ.λπ. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι να ιδρώσουμε, να ματώσουμε και να πονέσουμε πολύ. Αλλιώς χώρα δε γίνεται και η κατάσταση δε θα αλλάξει ποτέ. Φυσικά θα μου πείτε: "Τί είναι αυτά που λες; Ούτε βόλτα;" Όχι όλα επιτρέπονται με μέτρο. Και ο καθένας ξέρει καλά το μέτρο από μόνος του, μεγαλώσαμε πλέον δε χρειαζόμαστε τους γονείς μας να οριοθετούν εκείνοι, είμαστε υπεύθυνοι πλέον γι' αυτό.

Μη βιαστείτε να απορρίψετε την πρόταση. Όποιος δε δοκιμάσει -και το εννοώ να δοκιμάσει, να ζοριστεί- δεν μπορεί να έχει άποψη. Αν διστάσεις πάει να πει ότι είσαι πολύ προσκολλημένος στις βολικές συνηθειούλες σου φίλε. Και ότι πολύ απλά δεν είσαι έτοιμος για πραγματική αλλαγή.

Διονυσία Ζερβού
μαθήτρια Β' Λυκείου

Για τυχόν παρατηρήσεις και σχόλια είμαι ανοικτή. Αν το βρήκατε ωφέλιμο παρακαλώ προωθήστε το.