1. Εισαγωγή
Ο άνθρωπος αντιδρά ανάλογα των ερεθισμάτων, τα οποία δέχεται από το περιβάλλον στο οποία ζει και κινείται. Γεννάται λοιπόν το ερώτημα, μήπως δυνάμεθα να ελέγχουμε τα ερεθίσματα, οπότε ελέγχουμε και τις αντιδράσεις, με συνέπεια να μπορούμε να ρυθμίζουμε τις ανθρώπινες ενέργειες;
Στο ερώτημα αυτό απάντησε ο Ρώσος φυσιολόγος Ιβάν Παυλώφ που γεννήθηκε το 1849 στο Ρεζάν της Ρωσίας. Ειδικεύτηκε στη φυσιολογία του νευρικού συστήματος. Δημιούργησε μία νέα μέθοδο του ζωικού οργανισμού. Με αυτήν ανακάλυψε διάφορους νόμους της φυσιολογίας των «σιελογόνων, γαστρικών και υπογάστριων αδένων. Το 1904 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ, για το έργο του, «επί των πεπτικών αδένων».
2. Θεωρία του Παυλώφ
Η θεωρεία του Παυλώφ είναι η εξής: Για την ύπαρξη ζωής έχουμε πάντοτε δύο δεδομένα. Τον ζωντανό οργανισμό και το περιβάλλον του. Τα δύο αυτά στοιχεία, οργανισμός και περιβάλλον, βρίσκονται μεταξύ τους σε συνεχή σχέση και σε αδιάκοπο αλληλοεπηρεασμό. Η σχέση αυτή πραγματοποιείται με τα λεγόμενα «αντανακλαστικά».
Τα αντανακλαστικά χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: Στο απόλυτα ή σταθερά που υπάρχουν εκ γενετής και είναι έμφυτα στο άτομο και στα επίκτητα, που ο Παυλώφ τα ονόμασε «εξηρτημένα».
Τα σταθερά αντανακλαστικά δεν μεταβάλλονται. Άρα δεν μας ενδιαφέρουν. Τα εξαρτημένα όμως μας ενδιαφέρουν. Γιατί, αφού εξαρτώνται από τους εκάστοτε (μη μόνιμους) ερεθισμούς που στέλνει το (ρευστό) περιβάλλον, μπορούμε, στέλνοντας τους κατάλληλους εκάστοτε ερεθισμούς (με τη Προπαγάνδα), να έχουμε από τον οργανισμό, ατομικό (άνθρωπος) ή συλλογικό (κοινή γνώμη) τις αντιδράσεις που επιθυμούμε. Δηλαδή, προκαλώντας τεχνικά ορισμένα αντανακλαστικά, κάνουμε το άτομο ή το πλήθος να ενεργήσει σύμφωνα με τις επιδιώξεις μας.
3. Το Πείραμα του Σκύλου και τα Σήματα
Ο Παυλώφ απέδειξε τη θεωρία του για τα εξαρτημένα ανακλαστικά, με ένα πείραμα που έμεινε κλασσικό. Πρόκειται για το περιβόητο «πείραμα του σκύλου του Παυλώφ». Πήρε ένα σκυλί, ένα κομμάτι κρέας και ένα κουδούνι. Σήμανε το κουδούνι και μετά παρουσίασε το κρέας στο σκύλο, ο οποίος αντέδρασε όπως συνηθίζει στη θέα του κρέατος. Επανέλαβε τη πράξη πολλές φορές και παρατήρησε ότι ύστερα από αρκετές επαναλήψεις, ο σκύλος αντιδρούσε χωρίς να φανεί το κρέας, μόλις κτυπούσε το κουδούνι. Μέσα στο μυαλό του σκύλου, το κρέας είχε συνδυαστεί με το κουδούνισμα. Και ο οργανισμός του αντιδρούσε στον ήχο όπως στο κρέας.
Το κουδούνισμα είχε γίνει το «σήμα» που συμβόλιζε το κρέας και ανήγγελλε τον ερχομό του. Και στο άκουσμα του, το σκυλί αντιδρούσε ακριβώς όπως στο απόλυτο ερεθισμό της θέας του αίματος.
Τα πειράματα του Παυλώφ και των μαθητών του απέδειξαν ότι και ο άνθρωπος υπόκειται στην επίδραση των τεχνητών ερεθισμών. Στους ασθενείς μίας κλινικής συνδυάστηκε η ένεση ασετυλχορίνης (που κατεβάζει τη πίεση του αίματος) με ένα άσχετο ερεθισμό, ήχο ή φως. Κάθε ημέρα την ίδια ώρα, σήμανε το κουδούνι ή άναβε το φως και μετά γινόταν η ένεση. Αυτό επαναλήφθηκε αρκετές φορές και μετά, ύστερα από την ίδια διαδικασία, αντί να γίνει ένεση ασετυλχορίνης έγινε ένεση αδρεναλίνης (η οπoία έχει το αντίθετο αποτέλεσμα δηλαδή ανεβάζει την πίεση). Και όμως η πίεση των ασθενών κατέβηκε. Ο οργανισμός τους είχε μάθει ότι μετά από το «σήμα» έπρεπε να κατεβάσει την πίεση.
Στις Ένοπλες Δυνάμεις η θεωρεία των εξαρτημένων αντανακλαστικών, βρήκε εφαρμογή με τη καθιέρωση σαλπισμάτων, ο ήχος των οποίων προβλέπει συγκεκριμένες ενέργειες. Στο παρελθόν της ελληνικής ιστορίας, επισημαίνεται το σάλπισμα (νομή) του ιππικού όταν ταϊζόταν τα άλογα ή μουλάρια. Σε περιόδους που υπήρχε έλλειψη τροφών και τα ζώα ήταν ανήσυχα, σαλπίζονταν νομή για να τα ηρεμούν.
Συνεπώς μπορούμε, με ορισμένα «σήματα» να κάνουμε τον άνθρωπο να αντιδρά όπως θέλουμε. Αυτή είναι η Παυλωφική θεωρία των «σημάτων», προέκταση της θεωρίας των αντανακλαστικών.
4. Εφαρμογή της Θεωρίας των «Σημάτων»
Μία εφαρμογή της θεωρίας των «σημάτων» από την εμπορική προπαγάνδα είναι οι διάφορες αφίσες που διαφημίζουν ένα προϊόν λ.χ ένα ποτό παρουσιάζοντας το μαζί με μία όμορφη κοπέλα. Με τον τρόπο αυτό, το ποτό συνδυάζεται με τη κοπέλα. Κανονικά δεν υπάρχει κανένας λογικός δεσμός ανάμεσα τους. Η ταυτόχρονη όμως παρουσίαση των δημιουργεί ένα «σύνδεσμο» μεταξύ των. Η κοπέλα γίνεται το «σήμα» του ποτού, όπως το κουδούνισμα γίνεται το «σήμα» του κρέατος από το σκυλί. Κάτι παρόμοιο γίνεται και στην πολιτική Προπαγάνδα. Η Γαλλία ενσαρκώνεται με μία ωραία γυναίκα (Μαριάνα). Το ίδιο συμβαίνει και με την Ελευθερία, τη Δικαιοσύνη, τη Δόξα.
Στη αρχή των «σημάτων» στηρίζονται τα διάφορα σύμβολα που χρησιμοποιεί η Πολιτική Προπαγάνδα. Ο αγκυλωτός σταυρός του Χίτλερ, το σφυροδρέπανο ή το αστέρι των κομμουνιστών, είναι τα «σήματα» του ναζισμού, ή του κομμουνισμού, τα «κουδουνίσματα» που τα απευθύνουν προς τις ψυχές των οπαδών τους.
Σιγά - σιγά, με την πολλή χρήση, αυτά τα «σήματα», αποκτούν μια «ιερότητα» για τους οπαδούς της Ιδέας που εκφράζουν. Αποκτούν μια συγκινησιακή αυθυπαρξία. Έτσι λ.χ. το πολεμικό εμβατήριο, σαν «σήμα» του πολέμου, ανεξαρτήτως του αν υπάρχει πόλεμος, ξυπνά το πολεμικό ένστικτο και διεγείρει ολόκληρο το νευρικό σύστημα του ανθρώπου.
5. Η Διατήρηση του Συνειρμού «Σήμα» - Πραγματικότητα
Αν συνεχίσουμε την πρόκληση, των «εξηρτημένων αντανακλαστικών» για ένα μακρό χρονικό διάστημα, μόνο με τα «σήματα», χωρίς τον πρωτογενή ερεθισμό, στο τέλος, τα «σήματα», χάνουν τη σημασία τους και παύουν βαθμιαία να ασκούν οποιαδήποτε επίδραση επάνω στον οργανισμό. Αν δηλαδή κουδουνίσουμε πάρα πολλές φορές χωρίς να παρουσιάσουμε το κρέας, στο τέλος, ο σκύλος, παύει να αντιδρά στο άκουσμα του ήχου. Θα πρέπει κάπου – κάπου, μετά από το κουδούνισμα, να του παρουσιάζουμε και το κρέας για να ανανεώνεται και να διατηρείται ο συνειρμός κουδουνίσματος – κρέατος.
6. Η Μουδιασμένη Συνείδηση
Το ίδιο πείραμα του σκύλου, έδειξε ότι η συνεχής επανάληψη των «σημάτων» χωρίς δικαίωση, προκαλεί βαθμιαία μία κατάσταση υπνώσεως στον οργανισμό. Στο τέλος δηλαδή, αυτός, φθάνει στο σημείο να μην αντιδρά ακόμη και όταν έρθει ο διαρκώς αναγγελλόμενος αλλά με επερχόμενος πρωτογενής ερεθισμός, το «κρέας». Ο σκύλος, έχει κουραστεί περιμένοντας κάθε φορά που ακούει το κουδούνισμα να δει το κρέας. Και η κούραση του είναι τόση, ώστε στο τέλος, δεν εκδηλώνει καμία αντίδραση, όχι πια μόνο στο κουδούνισμα, αλλά ούτε και στο ίδιο το κρέας. Περιέρχεται δηλαδή σε κατάσταση αποχαυνώσεως και απάθειας. Παραλύει η προσωπικότητα του και αναστέλλεται η βούληση του. Το φαινόμενο αποκαλέστηκε «μουδιασμένη συνείδηση».
Η «μουδιασμένη συνείδηση» δεν αντιδρά φυσιολογικά. Βρίσκεται σε έκσταση και ή εκτελεί πειθαρχικά τις θελήσεις της τυραννικής ηγεσίας ή αδιαφορεί και δεν προβάλλει αντίσταση. Σ΄ αυτή τη διαπίστωση του Παυλώφ στηρίζεται ολόκληρη η τεχνική της «πλύσεως εγκεφάλου», τόσο της ατομικής όσο και της συλλογικής.
Η πλύση εγκεφάλου μπορεί να επιτευχθεί και σε πολύ μεγαλύτερη έκταση, με θύμα του ευρύτερα στρώματα της κοινής γνώμης ή και ολόκληρους λαούς. Η σπουδαιότητα του φαινομένου αυτού, αποκτά μεγάλη σημασία αν ερμηνευτεί στις ελληνοτουρκικές διαφορές. Π.χ αν μετά από μια χρόνια κόπωση αδιαφορήσουμε για τις συνεχείς απειλές και στρατιωτικές ασκήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο (κουδούνισμα), δεν θα είμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε μία πολεμική ενέργεια (κρέας) που θα ξεκινήσει από μια συνηθισμένη άσκηση, γιατί θα έχουμε υποστεί το φαινόμενο της μουδιασμένης συνειδήσεως.
7. Εφαρμογή του πειράματος Παυλώφ στον Ελληνικό Λαό
Έχοντας υπόψη την «αντικειμενική ψυχολογία» του Παυλώφ, δηλαδή γνωρίζοντας πως προκαλούνται τα διάφορα είδη αντιδράσεων των ζωντανών οργανισμών, οι πολιτικές εξουσίες δημιούργησαν «σήματα» ώστε να κάνουν τους ανθρώπους και τις ανθρώπινες μάζες να αντιδρούν όπως θέλουν.
Με τη τεχνική αυτή τα ελεγχόμενα ΜΜΕ, διοχετεύουν στον ελληνικό πληθυσμό φοβίες, ανυπαρξία ιδεολογιών, εφήμερες απολαύσεις με φθηνά τηλεοπτικά προγράμματα. Δηλαδή παρέχουν ανύπαρκτη τροφή σαν το κουδούνισμα του Παυλώφ. Έτσι επιτυγχάνουν την «μουδιασμένη συνείδηση», με απογοητευμένους Έλληνες που κάθονται σε καναπέδες μπροστά στη τηλεόραση, ή στο ίντερνετ. Έλληνες ανίκανους να αντιδράσουν, αλλά πάντοτε απρόβλεπτους. Έτσι κατά χρονικά διαστήματα τους εξωθούν, σε ελεγχόμενες εκδηλώσεις τύπου «αγανακτισμένων» ή δημοψηφίσματος «ΝΑΙ – ΟΧΙ», οι οποίες έχουν μικρά διάρκεια για να μην είναι επίφοβες.
Δεκάδες μικρά και μεγάλα κανάλια, ραδιοφωνικοί σταθμοί, εφημερίδες, πολιτικές και αθλητικές, περιοδικά κάθε είδους, πλημμύρισαν τις συχνότητες και τα περίπτερα. Τα αφεντικά τους απέκτησαν ένα θανατηφόρο δημόσιο όπλο, που μπορεί να δολοφονεί προσωπικότητες, να γελοιοποιεί σοβαρούς ανθρώπους και να αναδεικνύει πρόθυμους και αδίστακτους φελλούς. Αρκούσαν μερικές προσκλήσεις σε παράθυρα και στρογγυλά τραπέζια σε ώρες υψηλής τηλεθέασης και έβλεπες σύντομα, κυριολεκτικά από το πουθενά να αναδεικνύονται. Αυτοί που αργότερα στην Βουλή και στο Υπουργικό Συμβούλιο, με προθυμία θα περνούσαν τις γραμμές, θα υπέγραφαν τις κατάλληλες προαποφασισμένες συμβάσεις και θα κάλυπταν ανεπιθύμητες αποκαλύψεις.
Η μεγαλύτερη επιτυχία του μεταπολιτευτικού συστήματος υπήρξε το ιδεολόγημα «η γενιά του Πολυτεχνείου». Μέσω αυτού, κατάφεραν άτομα με υποτιθέμενη αντιστασιακή δράση, να γίνουν επαγγελματίες πολιτικοί. Να ταίσουν σαν το κουδούνισμα του Παυλώφ τον Ελληνικό λαό με αυταπάτες, ενώ οι ίδιοι τον καταλήστευαν αυξάνοντας τις καταθέσεις τους στην Ελβετία και στο εξωτερικό. Και όταν η κοινή γνώμη ξύπνησε, άρχισαν οι φοβίες. Η δημοκρατία κινδυνεύει, υπάρχουν χουντικά σταγονίδια, θα έρθουν ξανά τα τάνξ. Πολλά κουδουνίσματα στην συνείδηση του ελληνικού λαού, εκτροπή της προσοχής του σε άλλα θέματα, ώστε να ξεχνάει τα προβλήματα του.
Σημαντική κρίνεται η εκμετάλλευση του κινήτρου των αναγκών. Από το σύνθημα «Τσοβόλα δώστα όλα», έφθασαν στο άλλο άκρο. «Μαζί τα φάγαμε», ώστε να δικαιολογήσουν την κλοπή του δημοσίου πλούτου, την μεγάλη κλοπή των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων και των ιδιωτικών αποταμιεύσεων (περίοδος χρηματιστηρίου). Έτσι μέσω των ΜΜΕ βομβαρδίζεται σήμερα ο ελληνικός λαός, με απειλές ότι εάν δεν υπογραφούν μνημόνια, δεν θα δοθούν νέα δάνεια και δεν θα πληρωθούν οι μειωμένοι μισθοί και συντάξεις. Και παράλληλα η ανεργία καλπάζει, οι απολύσεις διογκώνονται (ακόμη και στο δημόσιο). Οι μισθοί μειώνονται, αλλά τα όλα τα είδη αυξάνονται προς χαρά των κερδοσκόπων. Σε αυτόν τον τόπο, πάντοτε οι μαυραγορίτες θα ευημερούν και θα φοροδιαφεύγουν.
Και η ελληνική δικαιοσύνη, είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Μέχρι χθες έδιναν μόνοι τους αυξήσεις στον εαυτό τους. Καμία δίωξη σε κλέφτες και σε μιζαδόρους. Aπό την εποχή του Κολοκοτρώνη, μόνο οι στρατιωτικοί θα φυλακίζονται, αλλά οι πολιτικοί ποτέ. Η αιτιολογία είναι απλή. Οι στρατιωτικοί μάχονται ανιδιοτελώς για την Πατρίδα, οι πολιτικοί με ελεγχόμενους δικαστικούς, κρατούν το κουδούνι του Παυλώφ και μάχονται για την τσέπη τους.
Και όσο αφορά θέματα εθνικής κυριαρχίας, από το σύνθημα «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» πασχίζουμε σήμερα να μην μας διώξουν από την ευρωζώνη. H καταχρεωμένη Ελλάς δαπανά υπέρογκα ποσά για την συμμετοχή της σε αποστολές του ΝΑΤΟ. Τοποθετήθηκαν εκπρόσωποι της Τρόικας να μας κυβερνούν, κτυπώντας κατά διαστήματα το κουδουνάκι με την ψευδαίσθηση ότι «ο λαός είναι στην εξουσία». Από το σύνθημα «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» γεμίσαμε λαθρομετανάστες και τουρκικά τηλεοπτικά σήριαλ.
Στο θέμα του ονόματος της Μακεδονίας, πλήρης αδράνεια των εκάστοτε ελληνικών κυβερνήσεων. Κάποιος μάλιστα πρωθυπουργός μας κτύπησε το κουδούνι του Παυλώφ, λέγοντας ότι οι Έλληνες σε δέκα χρόνια θα ξεχνούσαν και το όνομα Μακεδονία. Και οι ντροπές διαδέχονταν η μία μετά την άλλη. Μέχρι και το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης μας χαστούκισε.
8. Επίλογος
Σήμερα γινόμαστε μάρτυρες της ποιο συστηματικής καταστροφής της Ελλάδας, της διάλυσης της κοινωνίας και του έθνους. Συστηματική, οργανωμένη, κατευθυνόμενη. Δεν πρέπει να μας εκπλήσσει. Δεν είναι τυχαία η αδυναμία μας και η παράλυση μας. Έχουν την προέλευσή τους στις μεθοδευμένες μεθόδους προπαγάνδας ενός διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος. Το καθεστώς, απορροφημένο από το ένστικτο αυτοσυντηρήσεως και την θέληση του να δημιουργεί διαρκώς επιδιώξεις και συμφέροντα, νόθευσε την λειτουργία της δημοκρατίας και διαστρέβλωσε την έννοια της ελευθερίας, προσδίδοντας σε αυτήν ένα εξ ολοκλήρου αρνητικό περιεχόμενο. Η ελευθερία με την οποία ζούμε, είναι ουσιαστικά η ελευθερία καταστροφής της Ελλάδας.
Τίθεται πλέον σε όλους μας το δίλημμα : Θέλουμε αυτό το πολιτικό σύστημα χωρίς Ελλάδα, ή Ελλάδα χωρίς αυτό το σύστημα;». Αρκετά κουδουνίσματα ακούσαμε τόσα χρόνια, η συνείδηση μας μούδιασε, αλλά δεν πέθανε, γιατί ευτυχώς η «Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει».
Σήμερα ζητώ συγνώμη από τα παιδιά μου, γιατί η γενιά μου τους έκλεψε τα όνειρα και εγώ δεν αντέδρασα. Δεν τους παρέδωσα μία καλλίτερη Ελλάδα, αλλά ευτυχώς δεν την παρέδωσα μικρότερη.
adiavroxoi.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου