Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2016

Πώς να γίνετε Σπανούλης και Διαμαντίδης

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΡΥΔΑΣ

Εδώ και μερικά χρόνια στο λεξιλόγιο του μπάσκετ και ειδικότερα όταν αναφερόμαστε σε παίκτες νεαρών ηλικιών οι λέξεις που έχουν γίνει μόδα είναι ‘’ατομικές προπονήσεις’’. Τι είναι αυτό το φρούτο; Όποιος έχει περάσει από τον…κλίβανο των πανελλήνιων εξετάσεων, είτε λόγω δικής του συμμετοχής, είτε λόγω συμμετοχής των παιδιών του μπορεί να παραλληλίσει την όλη ιστορία με τα…. ιδιαίτερα μαθήματα!

Με μια μικρή αλλά ουσιαστική διαφορά. Τα ιδιαίτερα μαθήματα μπορεί να είναι μια σίγουρη μέθοδος για να κερδίζουν ένα έξτρα ποσό οι εκπαιδευτικοί αλλά έχουν ένα ορατό κέρδος. Την είσοδο σε μια σχολή, την προσπάθεια για εξασφάλιση ενός καλύτερου μέλλοντος. Σίγουρα πάντως έχει τεράστια διαφορά ένας 18χρονος να κάνει ιδιαίτερα μαθήματα για να μπει στην ιατρική ή στη νομική και την ίδια ώρα ένας συνομήλικος του να κάνει ατομικές προπονήσεις για να γίνει ο επόμενος… Διαμαντίδης ή… Σπανούλης!

Κι’ όμως συμβαίνει και μάλιστα σε μεγάλη έκταση. Τη μόδα τη λάνσαραν πριν από 2-3 χρόνια κάποιοι προπονητές στην Αθήνα. Μόνο που μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα το όλο ζήτημα μετατράπηκε σε μια αληθινή φάμπρικα. Το μπάσκετ δεν είναι πλέον….δωρεάν άθλημα! Το 99,9% των ομάδων σε όλη την επικράτεια λειτουργούν ακαδημίες για τις οποίες πληρώνουν οι γονείς από 25 έως 30 ευρώ το μήνα. Κάποιοι γονείς πάντως έχουν μάλλον μεγαλύτερες φιλοδοξίες για τα βλαστάρια τους. Η τις καλλιεργούν τεχνηέντως κάποιοι. Και παιδιά 14-15 ετών εθίζονται στη λογική του πρόωρου πρωταθλητισμού, αποκτούν την ετικέτα του σούπερ ταλέντου με τον συνήθως ανυποψίαστο γονιό να αποτελεί το εύκολο θύμα.
Με το...αζημίωτο

Πως θα γίνει καλύτερο το παιδί ώστε να έχει μέλλον στην αρένα του επαγγελματικού αθλητισμού; Κάνοντας ατομικές προπονήσεις με την ευθύνη ενός προπονητή. Φυσικά, τίποτε δεν είναι δωρεάν. Το τίμημα ανέρχεται σε ένα μέσο όρο 150 ευρώ το μήνα για καθημερινές προπονήσεις. Μέχρι εδώ ας θεωρήσουμε ότι δεν υπάρχει τίποτε μεμπτό. Το πακέτο περιλαμβάνει όμως και άλλες υποσχέσεις. Μια καλή μεταγραφή, καλές δημόσιες σχέσεις για να φτάσει το παιδί μέχρι τις εθνικές ομάδες και πάει λέγοντας. Η φάμπρικα συνεχίζει να λειτουργεί με σίγουρα αποτελέσματα. Και πλέον το φαινόμενο παίρνει διαστάσεις…

Παλαίμαχοι αθλητές αγοράζουν ολόκληρες ομάδες της ΕΣΚΑ εξασφαλίζοντας με ένα πολύ μικρό τίμημα τη δυνατότητα να τρέχουν τις προσωπικές τους ακαδημίες ανάδειξης μελλοντικών σταρ. Τι σημαίνει ελέγχω μια ομάδα της ΕΣΚΑ; Αποκτώ πρόσβαση στο γήπεδο της περιοχής, με απεριόριστες ώρες χρήσης του. Φυσικά, πάντοτε οι γονείς είναι οι αληθινοί χρηματοδότες αυτής της ιστορίας. Είτε από άγνοια, είτε επειδή "έτσι λειτουργεί το σύστημα’", είτε από υπέρμετρη φιλοδοξία αφού θεωρούν ότι το παιδί τους μπορεί να κάνει επαγγελματική καριέρα και να αποδειχθεί η δική τους….προέκταση και να πετύχει εκεί που απέτυχαν οι ίδιοι σε πιο νεαρή ηλικία. Ισχύει κάτι από τα παραπάνω ή όλα μαζί κατά περίπτωση…


Και πάλι η γονική αφέλεια δεν θα μας απασχολούσε. Αλλά εσχάτως στο παιχνίδι μπήκαν και οι μάνατζερ παικτών. Δημιούργησαν τις δικές τους μίνι σχολές ατομικών προπονήσεων. Βάζουν ως βιτρίνα παλαίμαχους παίκτες που θα μυήσουν στα μυστικά του μπάσκετ τους νεαρούς, βάζουν λιγότερο γνωστούς πρώην παίκτες να κάνουν τις "ατομικές προπονήσεις" και πολύ γρήγορα πείθουν γονείς 13χρονων ή 14χρονων ότι είναι οι ιδανικοί να εκπροσωπήσουν για μια μελλοντική λαμπρή καριέρα τους νεαρούς. Στην πραγματικότητα και εισπράττουν το τίμημα των ατομικών προπονήσεων και διευρύνουν τη "φάρμα" των παικτών που αντιπροσωπεύουν. Σίγουρη επένδυση για τους μάνατζερ.
Πηγή εσόδων

Ποια είναι η πραγματικότητα; Με 14 ομάδες στη Basket League που η κάθε μια συντηρεί κατά μέσο όρο 14 επαγγελματίες παίκτες οι θέσεις εργασίας δεν είναι ατελείωτες. Ούτε καν 200. Αν αφαιρεθούν οι έξι θέσεις ξένων παικτών ανά ομάδα ο αριθμός γύρω στις 100-120 θέσεις που καταλαμβάνουν παίκτες από ένα ηλικιακό φάσμα των 18 μέχρι των +30 ετών. Υποθετικά μιλώντας σήμερα μόνο στην Αττική υπάρχουν πάνω από 5000 παιδιά που παίζουν μπάσκετ σε επίπεδο τμημάτων υποδομής. Από τη σημερινή φουρνιά των 14χρονων και των 15χρονων δεν θα παίξουν επαγγελματικό μπάσκετ περισσότεροι από 10-15 παίκτες στο μέλλον.

Να πούμε αισιόδοξα ότι το ποσοστό είναι 3 ή 5 στους χίλιους; Να το πούμε. Για μια τριετία όμως 5000 οικογένειες θα συντηρήσουν τη διαρκώς αυξανόμενη "παραπαιδεία" του μπάσκετ με εξαιρετικά αμφίβολα αποτελέσματα. Αξίζει τον κόπο; Δεν πάνε πολλά χρόνια που η ενασχόληση με το μπάσκετ ήταν μια εύκολη δωρεάν διέξοδος για παιδιά στην εφηβική ή στην προεφηβική ηλικία. Σήμερα, αποτελεί πλέον μια σίγουρη πηγή εσόδων για ομάδες (μέσω των ακαδημιών), για προπονητές (μέσω ατομικών προπονήσεων) και για μάνατζερ (σε άγρα μελλοντικών πελατών και στη μάχη για την εξασφάλιση των 2-3 σούπερ ταλαντούχων παιδιών κάθε γενιάς).


Ο αφελής και ανυποψίαστος γονιός θα συνεχίσει να πληρώνει μέχρι να απογοητευθεί από την αθλητική εξέλιξη του γιου του ή το ίδιο το παιδί να τα παρατήσει βλέποντας ότι δεν έχει μέλλον. Παρότι πριν από 2-3 μέρες ένας "ψαγμένος" γονιός μου εγχείρισε ένα φάκελο με ονόματα και λεπτομέρειες για όλο το εύρος της συγκεκριμένης φάμπρικας δεν θα ήθελα αυτή τη στιγμή να επεκταθώ περισσότερο. Επειδή, ουδείς από τους εμπλεκόμενους κάνει κάτι παράνομο ή παράτυπο. Και κανείς δεν εξασφαλίζει τα χρήματα (φυσικά μαύρα και άνευ αποδείξεων) με το ζόρι.

ΥΓ Ξέρω ότι τέτοιου είδους θέματα στη σημερινή εποχή της ομογενοποιημένης πληροφόρησης είναι ενδεχόμενα αδιάφορα και δεν συντηρούν ίντριγκες κλπ. Αλλά επειδή εδώ και 35 χρόνια το μπάσκετ δεν με απασχολεί μόνο στο επίπεδο της βιτρίνας του αλλά σε όλα τα επίπεδα του θεωρώ ότι το λιγότερο που μπορούσα να κάνω είναι να γράψω ένα τέτοιο άρθρο. Και είναι πολύ πιθανό κάποια στιγμή στο μέλλον να επανέλθω. Για μια φορά λοιπόν προτίμησα να ασχοληθώ με ένα θέμα που δεν έχει να κάνει με τη βιτρίνα ή τα "εμπορικά" θέματα του μπάσκετ.

*** Oι φωτογραφίες προέρχονται από το θέμα του oneman.gr: "Τα ανοιχτά γήπεδα που μας έμαθαν μπάσκετ"

contra.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου