Ἡ καρακιτσάτη ρόδα πού μαζεύτηκε κακήν κακῶς δέν εἶναι τό αἴτιο τοῦ καμινισμοῦ ἀλλά ἡ ὕστατη συνέπεια του. Πώς μπῆκε στήν πλατεία Συντάγματος καί πώς βγῆκε μόνο ὁ Καμίνης ξέρει. Καμίνης εἶναι ὁ δήμαρχος Ἀθηναίων - ἤ τέλος πάντων ὅσων ἔχουν ἀπομείνει Ἀθηναῖοι. Αὐτός ὁ δήμαρχος εἶναι ἀκριβῶς ὅ,τι δείχνει. Ὁ τρόπος πού μιλᾶ. Αὐτά πού λέει. Ὁ τόνος τῆς φωνῆς του. Το βλέμμα του. Οἱ κινήσεις. Ἐκεῖνος (ὁ ΓΑΠ, ἀσφαλῶς) πού τόν διάλεξε ὡς προτεινόμενο τῆς πασοκάρας γιά τόν δῆμο. Τά πλήθη πού τόν ψήφισαν. Τα φυλλάδια ὑπέρ του σέ ἄπταιστα παστοῦν, οὐρντοῦ καί ἀραβικά πού γέμισαν τήν Ἀθήνα πρίν ἀπό τίς δημοτικές ἐκλογές. Ὁ τρόπος πού πολιτεύεται. Ὅλα παραπέμπουν σέ αὐτό πού βλέπουμε, μυρίζουμε, ἀγγίζουμε στήν πόλη τῶν πόλεων, πού κατάντησε κάτι ἀπό δῆμο Καμίνη.
Μία ρόδα μπαίνει ἀέρα πατέρα, γίνεται ντόρος καί μαζεύεται νύχτα. Αὐτό εἶναι ἡ δημαρχία του. Ὁ Σημίτης, κάποτε, εἶπε τό περιβόητο «αὐτή εἶναι ἡ Ἑλλάδα». Φυσικά, δέν εἶναι αὐτή ἡ Ἑλλάδα. Οὔτε ἡ καμίνειος ἀθηνοφάνεια δέν εἶναι αἱ Ἀθῆναι. Ὅ,τι ἔχει ἐντός του κάθε ἄνθρωπος αὐτό ἐκδηλώνει καί στό περιβάλλον του.
Ἡ ἀγράμματη ἀλλά καλλιεργημένη γιαγιά στήν Σῦρο, στήν Νάξο, στήν Γαύδο, στό Διδυμότειχο, στό Ταίναρο, στήν Κέρκυρα, παντοῦ, ἀσβεστώνει τίς γλάστρες, τά ρεῖθρα τοῦ πεζοδρομίου. Κι ἄφραγκη νά εἶναι, κάτι θά βρεῖ νά φιλέψει. Τα σεμεδάκια πού κοτσάρει πάνω στό σερβάν, στά κομοδίνα, στή συσκευή τῆς τηλεόρασης ἔχουν πολύ περισσότερη δουλειά καί μακράν πιό ραφιναρισμένο γοῦστο ἀπό τούς ἀρχιτέκτονες τῆς ἁρπαχτῆς πού χρυσοπληρώνονται γιά νά ἐνταφιάζουν σέ μπετόν καί τζάμια τήν αἰσθητική καί τό μικροκλίμα κάθε συνοικίας. Δέν ἔχει διαβάσει ἀλλά ξέρει τί εἶναι ἡ Ἑλλάδα. Ἀκόμα καί τά ἀπωθημένα της (ὅλοι οἱ θνητοί ἔχουν) δέν βρίσκονται σέ ξένες πρωτεύουσες. Δέν πάσχει ἀπό εὐρωπαθητικά σύνδρομα. Στην Ἑλλάδα κρύβει ὄνειρα καί στόν τόπο της προσεύχεται νά πάρουν σάρκα καί ὀστά.
Εὐτυχῶς δέν ὑπάρχουν δήμαρχοι ὀνειρουπόλεων, διότι μπορεῖ ἀπό τό πουθενά νά προέκυπτε Καμίνης!
adiavroxoi.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου