Πάνω στον Παρθενώνα είχε η πατρίς
κτισμένη τη φωλιά της και ευτυχής
εδόξαζε τον Κύριο στον ουρανό:
ευχαριστώ, Θεέ μου, ευχαριστώ
έχω τα όριά μου και το λαό.
Μα ήρθαν χρόνοι σκότους και εχθρικοί
θρήνος τη συνταράζει πώς να σταθεί;
Και τη φωλιά αφήνει γοργοπετά!
Στο Άγιον Όρος φτάνει και ακουμπά...
την είδα στη σημαία του Ασκητή
στην άκρη ενός βράχου να την κρατεί...
κι' ο άνεμος απλώνει τ'άγιο πανί...
-Πατρίς, στο Νέο Χώμα φωλιά θα βρεις.
Θάρρει με φίλια τέκνα θα φρουρηθείς.
Θάρρει με ράσο πάλι θ'ανορθωθείς!
Dina Daveli
davelidina@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου