Τελικά, μας εκπροσωπούν;

ΧΑΡΗΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ

«Οι πολιτικές δυνάμεις βασίζονται πάνω σε μια φορτισμένη παρεξήγηση των μαζών. Οι μάζες νομίζουν πως εκπροσωπούνται και οι παρατάξεις με τη σειρά τους, νομίζουν ότι εκπροσωπούν»
ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ

Μια βόλτα στην ελληνική περιφέρεια, ένα καφεδάκι στο καφενείο του χωριού στον Έβρο, μια χαλαρή κουβέντα στην αμμουδιά στα Φαλάσαρνα, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα στα μεγάλα αστικά κέντρα, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αμφιβολίας γι αυτό που συντελείται στη κοινωνία. Αδιαφορία, αποστροφή, άρνηση και απαξίωση της πολιτικής και των πολιτικών. Προφανώς όλοι εμείς που μετέχουμε των εξελίξεων, άλλοτε παθητικά και άλλοτε ενεργητικά, δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών. Ωστόσο είμαστε μπροστά σε μια εν εξελίξει διεργασία, που είναι μεν ενδιαφέρουσα αλλά συνάμα και επικίνδυνη.

Καλώς ή κακώς, δικαίως ή αδίκως, ο κόσμος αμφισβητεί πλέον το κομματικό σύστημα, τους ρόλους των πρωταγωνιστών αλλά κυρίως τη δική του σχέση μ’ αυτό. Είναι σαφές ότι οι ψηφοφόροι θα διαπραγματευθούν σκληρά τη ψήφο τους, εφόσον βέβαια ξεπεράσουν το δίλημμα και αποφασίσουν να πάνε να ψηφίσουν. Εκείνο όμως που είναι εμφανές είναι ότι, κερδίζει έδαφος η άποψη ότι τα κόμματα, οι παρατάξεις, δεν τους εκφράζουν. Δεν συγκινούν, δεν εμπνέουν και από τη στιγμή που επιπλέον δεν μπορούν να εγγυηθούν ένα ασφαλές περιβάλλον διαβίωσης, όσοι τα/τις ακολουθούσαν απομακρύνονται βάζοντας αυτοί τους τίτλους του τέλους της μεταπολίτευσης.

Πρόκειται για το τέλος μιας παρεξήγησης που διχάζει τους Έλληνες από το τέλος του εμφυλίου, άλλοτε με περισσότερη ένταση και άλλοτε με λιγότερη, ή για την αρχή μιας νέας παρεξήγησης που θα ανατρέψει το μοντέλο των παρατάξεων όπως λειτούργησε από το ’74 μέχρι σήμερα; Θα φανεί. Προσωπικά θα ήθελα οι παρατάξεις να επαναπροσδιορισθούν ώστε μέσα από αυτή τη διαδικασία να προσεγγίσουν τον προβληματισμό των ψηφοφόρων τους. Δεν είμαι βέβαιος ωστόσο, αν τα σημερινά κόμματα, που κάποτε ήταν παρατάξεις, επιθυμούν να ξαναγίνουν.

statesmen.gr