Αηδονίδης - Γιαννούλα Τσανακαλιώτισσα

Σήκωσ- τὰ μά- Σήκωσ- τὰ μάτια σου ψηλά, (δίς)
Καὶ διές με τὸν καημένο, Γιαννούλα, Γιαννούλα Τσανακαλιώτισσα (δίς)
Καὶ διές με πὼς- καὶ διές με πὼς ἐγένηκα, (δίς)
Σὰν τὸν ἀχὸ χαμένος, Γιαννούλα, Γιαννούλα γιὰ σένα ἀῤῥώστησα. (δίς)

Καὶ γιατί δὲ μᾶς τὸ λές, Καὶ γιατί δὲ μᾶς τὸ λές,
Καὶ γιατί δὲ μᾶς τὸ λές, βρέ, μόνο κάθεσαι καὶ κλαῖς. ...

Ἂν μ᾿ ἀγαπᾶς, ἂν μ᾿ ἀγαπᾶς, ἀγάπα με, (δίς)
Θελές με νὰ σὲ θέλω, Γιαννούλα, Γιαννούλα Τσανακαλιώτισσα. (δίς)
Γιατὶ θὲ νά – γιατὶ θὲ νά ῾ρθῃ ἕνας καιρός, (δίς)
Νὰ θὲλεις νὰ μὴ θέλω, Γιαννούλα, Γιαννούλα γιὰ σένα ἀῤῥώστησα. (δίς)

Καὶ γιατί δὲ μᾶς τὸ λές, Καὶ γιατί δὲ μᾶς τὸ λές,
Καὶ γιατί δὲ μᾶς τὸ λές, βρέ, το πόνο πόχεις καὶ όλο κλαῖς.