Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται. Κι εκείνο το πρωί προμήνυε όχι απλώς καλή ημέρα, αλλά μια ολόκληρη απολαυστική εβδομάδα. Πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, όταν το πλοίο άραξε μέσα σε μια… πισίνα;
Κι έτσι, εκείνο το πρωί, η πρώτη εικόνα της ημέρας από το άχρωμο λιμάνι του Πειραιά αντικαταστάθηκε από ένα λιμάνι τόσο καθαρό και τόσο τιρκουάζ, που λίγα μέτρα μακριά δεκάδες άνθρωποι έκαναν το μπάνιο τους. Και λίγα μέτρα πιο πέρα ένα ζευγάρι ετοιμαζόταν να πάει στις μακρινές παραλίες με ποδήλατα. Και πιο πέρα, ο καπετάνιος της «λάντζας» ετοιμαζόταν για το επόμενο δρομολόγιο για το Κάτω Κουφονήσι. Πιο πέρα, η Γιωργούλα ετοίμαζε τις τυρόπιτες στον μοσχομυριστό φούρνο της. Πιο πέρα, δυο παγωμένοι καφέδες σερβιρίζονταν στα Καλάμια.
Και μέχρι το επόμενο «πιο πέρα», έχεις φτάσει στο τέρμα του (μοναδικού) χωριού. Κι αυτή είναι ίσως η μαγεία που σε κάνει να κολλάς σε αυτόν τον τόπο: Είναι τόσο μικρός ώστε να νιώσεις γρήγορα πως τους γνωρίζεις όλους, και τόσο προικισμένος με χαλαρή ατμόσφαιρα κι υπέροχα νερά ώστε να μην βαρεθείς ποτέ.
Και πώς να βαρεθείς όταν οι εικόνες που αντικρίζεις καθημερινά είναι αυτές;
Ναι, πρόκειται για την παραλία του λιμανιού, δίπλα από το σημείο που αράζουν τα πλοία. Τα νερά είναι τόσο καθαρά που καθημερινά πολλοί δεν κάνουν τον κόπο να πάνε μακριά για τις βουτιές τους. Λίγα βήματα μέχρι την αμμουδιά του λιμανιού αρκούν.
Φυσικά, αξίζει να κάνουν τον κόπο για να δοκιμάσουν και τις διάσημες παραλίες του νησιού, όπως ο Φοίνικας, η Ιταλίδα, ο Φανός και το Πορί, το οποίο βλέπετε (και ζηλεύετε) στις παρακάτω εικόνες.
Ένας τρόπος να φτάσει κανείς σ’ αυτές τις παραλίες είναι ο πιο «παραδοσιακός»: Η «λάντζα» του Πράσινου, το πλοιαράκι που φτάνει μέχρι το Πορί και μέχρι το Κάτω Κουφονήσι αρκετές φορές τη μέρα, συνοδεία απολαυστικά καλτ νησιώτικων τραγουδιών στη διαπασών.
Τις υπόλοιπες ώρες, θα βρείτε τον μεγάλο καπετάνιο, τον Πράσινο, στα ουζερί της χώρας, να αστειεύεται με ντόπιους και τουρίστες, Έλληνες και Ιταλούς (που για κάποιο λόγο κατακλύζουν το νησί) και να μας παρακαλεί να του στείλουμε σε κάδρο την φωτογραφία που τραβήξαμε!
Ένας ακόμη τρόπος να φτάσεις στις παραλίες του νησιού είναι το ποδήλατο. Και μην ανησυχήσετε, εδώ δεν είναι Αθήνα και δεν τίθεται ζήτημα κλοπής. Όπως μας ενημέρωσαν κατάπληκτοι από την ερώτησή μας αν είναι επίφοβο να αφήνουμε τα ποδήλατα και να πάμε για μπάνιο, «δεν έχουμε τέτοια πράγματα στο νησί μας». Στα «τέτοια πράγματα» συγκαταλέγονται οι κλοπές («μια στάλα χωριό, πώς να κλέψουν και να μην το καταλάβουμε;») και οι οργανωμένες πλαζ – μην ψάξετε για ξαπλώστρα στις αμμουδιές, κι ούτε να ρωτήσετε γιατί δεν υπάρχουν, αποτελεί μεγάλη προσβολή για τους ντόπιους.
Ένα κακοτράχαλο μονοπάτι και μία μίνι κατάβαση μακριά από το Πορί, κρύβεται το «μυστικό αξιοθέατο» του νησιού, που όλοι οι ντόπιοι θα σου προτείνουν να ξετρυπώσεις: Το «Γάλα» πρόκειται για μία παραλία τσέπης που δημιουργείται από έναν σχηματισμό βράχων, ο οποίος επιτρέπει στο νερό να περνά από κάτω και να «επιχρωματίζεται» με το λευκό χρώμα που του χαρίζουν οι χημικές ενώσεις της πέτρας.
Επιστροφή στο χωριό για να ανακτήσουμε δυνάμεις, με τις πίτες, τα γλυκά και τα ιδιαίτερα μαθήματα Μικρών Κυκλάδων από την περίφημη Γιωργούλα στον μοναδικό φούρνο του νησιού. Αν την πετύχετε εκεί, ζητήστε της να σας αναλύσει το σχήμα της Κέρου που φαίνεται απέναντι στον ορίζοντα και συμβολίζει την «έγκυο γυναίκα». Βόλτα μέσα στη λιλιπούτεια χώρα, την οποία φυλούν ως άλλοι Κέρβεροι οι αξιοπερίεργα αριστοκρατικές γάτες της – η συγκεκριμένη αξιολάτρευτη γάτα δεν κούνησε ούτε τρίχα από το μουστάκι της, ακόμη κι όταν ο φακός της φωτογραφικής μηχανής έφτασε σε απόσταση νιαουρίσματος.
Καφές και παγωτό στο πέρασμα του «Αστρολούλουδου», σουβλάκι στη «Στροφή», ραχάτι στα Καλάμια και στου Νικήτα, και περισσότερο τσιμπολόγημα στους «Αταίριαστους», μια ανάσα από τον Ανεμόμυλο και την άλλη άκρη του χωριού, όπου το βράδυ το πρόγραμμα απαιτεί ουζάκι πλάι στο κύμα στο «Καρνάγιο». 
Το ηλιοβασίλεμα, αν δεν το απολαύσετε από το μπαλκονάκι σας, σπεύστε να το απολαύσετε σε εκείνη την πλευρά του νησιού, κοντά στον Ανεμόμυλο.
Περπάτημα μέχρι την άλλη άκρη του χωριού για λουκουμάδες στο Κύμα και κοκτέιλ στο Sorocco, και μαζεύουμε δυνάμεις…
Οι αυλές και τα σπίτια στο Πάνω Κουφονήσι είναι πνιγμένες στα λουλούδια, όπως αρμόζει σε μια Μικρή Κυκλάδα
Η θέα από την όμορφη (κι ακόμα πιο νόστιμη) ταβέρνα των "Αταίριαστων"
Γιατί τα όμορφα τοπία δε σταματούν εδώ...
Τα ηλιοβασιλέματα και οι χαρούμενες φωνές των παιδιών δεν σταματούν εδώ...
Γιατί οι βουτιές δεν σταματούν εδώ…
Ούτε καν εδώ (στα βράχια δυτικά από το Πορί, που σχηματίζουν την περιβόητη, «Πισίνα»).
Οι βουτιές, οι γεύσεις, τα χρώματα, τα φιλόξενα πρόσωπα των συμπαθέστατων γιαγιάδων που θα σε χαιρετήσουν κάθε φορά από το πλατύσκαλο, σκορπίζοντας ευχές και λαογραφικές γνώσεις,
trelogiannis.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου