Η επίδραση του Ελληνισμού στην ιστορία του Ισραήλ από τα χείλη ενός διάσημου εβραίου πολιτικού...

Μερικές φορές είναι χρήσιμο να ακούμε τι έχουν να πουν αυτοί που θεωρούμε παραδοσιακούς και ιστορικούς εχθρούς των Ελλήνων. Μερικές φορές από τα χείλη αυτών ακούμε κάποιες αλήθειες που δεν τις ακούμε ούτε από τους δικούς μας πολιτικούς....
Τα συμπεράσματα είναι εντυπωσιακά...


... «Μὲ τὴν κα­τά­κτη­σιν τοῦ Ἀ­λε­ξάν­δρου κα­τὰ τὸ 331 π.Χ ἀρ­χί­ζει ἡ Ἑλ­λη­νι­κὴ πε­ρί­ο­δος. Ἐ­δῶ δι­α­πι­στοῦ­μεν κά­ποι­αν ἀ­πέλ­πι­δαν ἀν­τι­ζη­λί­αν με­τα­ξύ του  Ἰου­δα­ϊ­σμοῦ καὶ τοῦ πλου­σί­ου καὶ "ὑ­περ­θε­τι­κοῦ βαθ­μοῦ" πο­λι­τι­σμοῦ τοῦ Ἑλ­λη­νι­σμοῦ, πο­λι­τι­σμοῦ μὴ ἔ­χον­τος πα­ρό­μοι­ον προ­η­γού­με­νον ἐν τῇ ἱ­στο­ρί­ᾳ τῆς ἀν­θρω­πό­τη­τος, πο­λι­τι­σμοῦ ὅ­στις ὑ­πὲρ πάν­τα ἄλ­λον ἐ­πέ­δρα­σε βα­θέ­ως καὶ μέ­χρι σή­με­ρον ἐ­πι­δρᾶ ἐ­πὶ τῆς ἀν­θρώ­πι­νης κοι­νω­νί­ας. Εἰς τὴν ποί­η­σιν, εἰς τὴν φι­λο­λο­γί­αν, εἰς τὴν φι­λο­σο­φί­αν, εἰς τὴν γλυ­πτι­κήν, εἰς τὴν ζω­γρα­φι­κὴν καὶ εἰς ἄλ­λας τέ­χνας ἔ­δω­σεν εἰς τὸν κό­σμον θη­σαυ­ροὺς πνευ­μα­τι­κούς, οἱ ὁ­ποῖ­οι ἐ­πέ­θε­σαν τὴν κο­ρω­νί­δα εἰς τὴν δό­ξαν τῆς δη­μι­ουρ­γι­κῆς δυ­νά­με­ως ὅ­λων τῶν ἀν­θρω­πί­νων γε­νε­ῶν.

Ἡ με­τα­ξὺ τῶν Ἀ­σμο­ναί­ων καὶ τῶν Ἑλ­λή­νων κα­τα­κτη­τῶν σύγ­κρου­σις δὲν ἦ­το μό­νον πο­λι­τι­κὸς καὶ στρα­τι­ω­τι­κὸς ἀ­γὼν λα­οῦ ὑ­πο­τε­ταγ­μέ­νου ἐ­πα­να­στα­τή­σαν­τος ἐ­ναν­τί­ον ξέ­νης κυ­ρι­αρ­χί­ας. Ἦ­το κυ­ρί­ως ἀ­γὼν με­τα­ξὺ δύ­ο πο­λι­τι­σμῶν εἷς τῶν μᾶλ­λον δρα­μα­τι­κῶν ἐν τῇ ἱ­στο­ρί­ᾳ τῆς ἀν­θρω­πό­τη­τος, ἀ­γὼν με­τα­ξὺ δύ­ο Ἐθνῶν χα­ρα­κτῆ­ρος πρω­το­τύ­που, Ἐ­θνῶν τὰ ὁ­ποῖα­ δι­έ­φε­ρον πο­λὺ τὸ ἕν ἀ­πὸ τὸ ἄλ­λο ὡς πρὸς τὰς συν­θή­κας τοῦ ἐθνι­κοῦ βί­ου καὶ ὡς πο­λι­τι­κὴ δύ­να­μις ἐν τῷ κό­σμῳ ἦ­σαν ὅ­μως ὅ­μοι­α ἀ­πὸ ἀ­πό­ψε­ως πνευ­μα­τι­κοῦ με­γα­λεί­ου. Τὸ  Ἑ­βρα­ϊ­κὸν ἔ­θνος ἦ­το μι­κρόν, πτω­χόν, πε­ρι­ο­ρι­σμέ­νον εἰς τὰ στε­νὰ ὅ­ρια ἑ­νὸς τμή­μα­τος τῆς ἀρ­χαί­ας αὐ­τοῦ χώ­ρας, Ἔθνος ἀ­πο­λαῦ­ον το­πι­κῆς μό­νον αὐ­το­νο­μί­ας. Ἀ­π᾿ ἐ­ναν­τί­ας, τὸ ἑλ­λη­νι­κὸν  Ἔ­θνος ἐ­πε­κρά­τει εἰς τὰς τό­τε γνω­στάς εἰς τὸν ἄν­θρω­πον πε­ρι­ο­χὰς τῆς Εὐ­ρώ­πης, τῆς Ἀ­σί­ας καὶ τῆς Ἀ­φρι­κῆς. Ἡ γλῶσ­σα τοῦ  Ἔθνους τού­του ἦ­το εὑρύ­τα­τα δι­α­δε­δο­μέ­νη με­τα­ξὺ ὅ­λων τῶν ἀρ­χαί­ων λα­ῶν, ἀ­πὸ τῶν Δυ­τι­κῶν ἀ­κτῶν τῆς Με­σο­γεί­ου μέ­χρι τῶν Ἰν­δι­ῶν καὶ μέ­χρι τῶν ὄ­χθων τοῦ Νεί­λου. Οἱ  Ἕλ­λη­νες ἐ­πέ­τυ­χον τὰς κα­τα­κτή­σεις των ὄ­χι μό­νον μὲ τὸ ξί­φος ἀλ­λὰ καὶ διὰ τοῦ πλου­σί­ου καὶ ὑ­πε­ρό­χου πο­λι­τι­σμοῦ αὐ­τῶν. Ὅ­ταν ἡ ἑλ­λη­νι­κὴ κυ­ρι­αρ­χί­α τῶν Δι­α­δό­χων τοῦ Ἀ­λε­ξάν­δρου ὀ­χυ­ρώ­θη­κε εἰς τὴν Αἴ­γυ­πτον καὶ τὴν Ἀσ­συ­ρί­αν, ὅ­ταν ἡ Ἀ­λε­ξάν­δρεια καὶ ἡ Ἀν­τι­ό­χεια ἔ­γι­ναν κέν­τρα ἑλ­λη­νι­κοῦ πο­λι­τι­σμοῦ, ἡ Ἰ­ου­δαί­α, μι­κρὴ καὶ πτω­χή, δὲν ἦ­το δυ­να­τὸν νὰ μὴν ἐ­πη­ρε­α­σθεῖ ἐ­πί­σης, ἔ­στω καὶ μό­νον ὑ­πὸ τῆς ἁμυ­δρᾶς μορ­φῆς τῆς ἑλ­λη­νι­στι­κῆς πε­ρι­ό­δου.

Οἱ Ἑ­βραῖ­οι εἰς τὴν χώ­ραν τοῦ Ἰσ­ρα­ήλ, οἱ ὁ­ποῖ­οι εἶ­χον ἐ­ξελ­λη­νι­σθῆ δὲν ἦσαν κό­λα­κες τῶν Ἑλ­λή­νων κυ­ρια­ρχῶν. Ἡ ἐμ­φά­νι­σις τῶν Ἑλ­λή­νων εἰς τὴν ἱ­στο­ρί­αν τοῦ κό­σμου δὲν ἦ­το μό­νον, ὡς βρα­δύ­τε­ρον ἡ ἐμ­φά­νι­σις τῶν Ρω­μαί­ων, ἐκ­δή­λω­σις στρα­τι­ω­τι­κῆς καὶ ἀ­πο­λυ­ταρ­χι­κῆς ἰ­σχύ­ος. Ἦ­το ἐκ­δή­λω­σις πο­λι­τι­σμοῦ πλου­σί­ου, ὁ ὁ­ποῖ­ος ἐ­νε­και­νί­α­σεν νέ­αν πε­ρί­ο­δον εἰς τὴν πνευ­μα­τι­κὴν ἱ­στο­ρί­αν. Οὐ­δὲν ἄλ­λο Ἔθνος προ­σέ­θε­σε τό­σα πράγ­μα­τα εἰς τὸν θη­σαυ­ρὸν τοῦ πο­λι­τι­σμοῦ…

Εἶ­ναι ἀ­ναμ­φί­βο­λον ὅ­τι, ἡ συ­νάν­τη­σις αὐ­τὴ ἐ­πλού­τι­σεν καὶ ἀ­νύ­ψω­σεν τὸ ἑ­βρα­ϊ­κὸν πνεῦ­μα καὶ ἐ­ξή­σκη­σεν ὄ­χι μι­κράν ἐ­πιρ­ρο­ὴν ἐ­πὶ τῆς εἰς τὴν χώ­ραν τοῦ Ἰσ­ρα­ὴλ δη­μι­ουρ­γη­θεί­σης ἑ­βρα­ϊ­κῆς λο­γο­τε­χνί­ας. Μὲ τὴν ἀ­νάρ­ρη­σιν τοῦ Με­γά­λου Ἀ­λε­ξάν­δρου εἶ­δε τὸ φῶς μί­α ἱ­στο­ρι­κή, πο­λι­τι­κή, ἐ­ξη­γη­τι­κὴ καὶ φι­λο­σο­φι­κὴ ἑ­βρα­ϊ­κὴ φι­λο­λο­γί­α…».

Ἕ­νας πι­στὸς φί­λος εἶ­ναι ἕ­να δυ­να­τὸ ὀ­χυ­ρό, καὶ ὅ­ποι­ος μί­α φο­ρὰ ἀ­πέ­κτη­σε ἕ­ναν πα­ρό­μοι­ο φί­λο, βρῆ­κε ἕ­ναν ἀ­λη­θι­νὸ θη­σαυ­ρό, λέ­γουν σχε­δὸν ὅ­λοι οἱ θυ­μό­σο­φοι ἄν­θρω­ποι.

Εἶ­ναι φυ­σι­κὸ ἐ­πα­κό­λου­θο, στὶς με­τα­ξὺ δύ­ο λα­ῶν πο­λε­μι­κὲς συγ­κρού­σεις, ὅ­πως εἶ­ναι τὸ  Ἰσ­ρα­ὴλ μὲ τοὺς Πα­λαι­στι­νί­ους, νὰ ὑ­πάρ­ξουν ἑ­κα­τέ­ρω­θεν βι­αι­ό­τη­τες, ἀ­κό­μη καὶ ὡ­μό­τη­τες τὶς ὁ­ποῖ­ες δη­μι­ουρ­γοῦν οἱ πε­ρι­στά­σεις. Ἂς μὴν ξε­χνᾶ­με τί ἔ­γι­νε στὴν Ἑλ­λά­δα κα­τὰ τὰ ἔ­τη 1944-1949 καὶ μά­λι­στα ὄ­χι με­τα­ξὺ δύ­ο λα­ῶν, ἀλ­λὰ με­τα­ξὺ ἑ­νὸς λα­οῦ ὅ­που ἡ ἐμ­φύ­λιος δι­α­μά­χη ἐ­πέ­φε­ρε τὰ με­γα­λύ­τε­ρα δει­νὰ ποὺ μπο­ροῦ­σε νὰ ἐ­πι­φέ­ρη σ᾿ ἕ­να κρά­τος σὰν τὸ δι­κό μας.

Ὅ­λοι μας, ὅ­μως, ἄ­νευ οὐ­δε­μί­ας ἐ­ξαι­ρέ­σε­ως, προ­σπα­θοῦ­με νὰ δι­και­ο­λο­γή­σου­με τά… ἀ­δι­και­ο­λό­γη­τα. Εἶ­ναι αὐ­τὸ ποὺ ἔ­λε­γε ὁ Χρι­στὸς ὅ­τι δη­λα­δὴ πα­ρα­τη­ροῦ­με τὴν ἀ­κί­δα στὸ μά­τι τοῦ ἀ­δελ­φοῦ μας ἀλ­λὰ δὲν βλέ­που­με τὸ δο­κά­ρι (!) ποὺ βρί­σκε­ται στὸ δι­κό μας μά­τι. Ὅ­ταν ἕ­νας λα­ὸς πιά­νει μί­α φι­λί­α μὲ ἕ­ναν ἄλ­λον λα­ό, ἂς προ­σπα­θεῖ νὰ τὴν δι­α­τη­ρή­σει σὰν ἕ­ναν ἀ­λη­θι­νὸ θη­σαυ­ρὸ καὶ κα­λὸν θὰ ἦ­το νὰ μὴν τὸν ἀ­να­κα­τεύ­ει μὲ τὸ αἷ­μα ἑ­νὸς ἄλ­λου λα­οῦ.

Ὅ­λοι οἱ ἄν­θρω­ποι ἔ­χουν τὸ ἴ­διο αἷ­μα!...

Δαυίδ Μπέν Γκουριόν (1886-1973)
Πρώτος Πρωθυπουργός του Κράτους του Ισραήλ.
Απόσπασμα από ομιλία του σε συνάθροιση αξιωματικών του Γενικού Επιτελείου του Ισραηλινού Στρατού.

πηγή