- “Το να ονομάζεται, ακόμη, μετανάστευση σαν του ’60, η κινητικότητα των εργαζομένων εντός της Ε.Ε. συντηρεί φαίνεται την ανάγκη κάποιων για κλαψούρα.”
Αυτό έγραψε ο Άρης και αμέσως πέσαν να τον φάνε. Μνημονιακό καθίκι τον ανέβαζαν, καραγκιόζη τον κατέβαζαν. Όλο το διαδίκτυο τον πέρασε γενεές δεκατέσσερις.
Κάτι που είναι λάθος και άδικο.
Διότι ο Άρης δεν είναι ούτε μνομονιακός, ούτε καθίκι. Ο Άρης είναι απλώς η επιτομή, ο ορισμός του Έλληνα τηλε-ραδιο-δημοσιογράφου: Άτομο περιορισμένου IQ στα όρια της βλακείας, προορισμένο να υπακούει τυφλά τον εργοδότη και τις επιδιώξεις του.
Ο Άρης δεν είναι μνημονιακός από άποψη. Είναι γιατί το επιτάσσουν τα αφεντικά του. Ο Άρης δεν έχει άποψη. Γιατί ο εγκέφαλός του έχει περιορισμένες δυνατότητες αντίληψης.
Δεν μπορεί δηλαδή να κατανοήσει όλα όσα (του λένε να) λέει. Όποιος τον έχει ακούσει να προσπαθεί να μιλήσει, αντιλαμβάνεται αμέσως οτι δεν μπορεί να βάλει πάνω από 3 λέξεις στη σειρά χωρίς να μπερδευτεί. Σαν τα παιδάκια των τριων ετών δηλαδή.
Διότι τέτοια είναι η διανοητική του ικανότητα. Μέχρι εκεί φτάνει το μυαλό του. Σχεδόν άτομο με ειδικές ανάγκες.
Και αυτό φαίνεται και από κάτι άλλο: Όσο μνημονιακός και να είναι κάποιος, δεν μπορεί, θα καταλαβαίνει οτι γράφοντας μια τέτοια ανυπέρβλητη προσβλητική μαλακία, γίνεται ρόμπα.
Όχι όμως ο Άρης. Ο Άρης δεν καταλαβαίνει ποτέ οτι γίνεται ρόμπα. Γιατί ο Άρης δεν καταλαβαίνει γενικώς. Αυτό φαίνεται άλλωστε από τη χρήση της λέξης “κλαψούρα”. Ο Άρης έγινε και λεξιπλάστης. Όχι όμως από λογοτεχνική αναζήτηση. Αλλά από αγνή, αμόλυντη βλακεία.
Τέλος, πολλά μπορείς να του προσάψεις του Άρη. Όχι όμως οτι δεν γνωρίζει από πρώτο χέρι τί εστί “κινητικότητα εργαζόμενου”. Είκοσι χρόνια στον ΣΚΑΙ έχει κινηθεί άπειρες φορές από το αριστερό, στο δεξί κωλομέρι του αφεντικού του για να γλύφει καλύτερα.
amantomatimou.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου