ΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΣΤΑΔΙΑ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΠΕΦΩΤΙΣΜΟΥ (-Α-)

Υπάρχουν τέσσερα επίπεδα συνειδητότητας, τέσσερις κατηγορίες τρόπου σκέψης, νοοτροπίας και αντίληψης της ζωής, τέσσερα στάδια ατομικού πεφωτισμού τα οποία προκύπτουν δια του συνόλου. Δια του κοινωνικού συνόλου και του ατόμου ώς ενότητα αυτού.

Το πρώτο στάδιο είναι η λεγόμενη «σε εμένα» νοοτροπία. Είναι ίσως η πιο διαδεδομένη νοοτροπία αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα. Είναι η νοοτροπία του «θύματος» Τη βλέπεις και την ακούς παντού πλέον. Είναι η νοοτροπία του διαρκώς υποβιβαζόμενου και της κατωτερότητας. Είναι η νοοτροπία του «όλα σε εμένα συμβαίνουν». Και η νοοτροπία αυτή μεταλλάσεται δυστυχώς και οι άνθρωποι εν συνεχεία αυτής αρχίζουν και προσδιορίζουν τον εαυτό τους απόλυτα μέσα από αυτή. Αντιλαμβάνονται και συχετίζουν το βαθμό της αξίας και αυτοεκτιμησής τους από το πόσο μεγαλύτερο θύμα είναι ή μπορεί ακόμα να γίνουν. Και αυτό συμβαίνει διότι πιστεύουν ότι, έχουν περιέλθει σε αδιέξοδο και ότι, δεν υπάρχει πλέον για αυτούς καμία άλλη πλέον έξοδος διαφυγής, παρά μόνο η αυτόμαστίγωση ώς εξιλέωση. Είναι ένας μηχανισμός αυτοάμυνας, ένας αδρανοποιητικός μηχανισμός, ο μηχανισμός του εκμηδενισμού και της απόλυτης παραδοχής της ελαχιστοτάτης αξίας του ανθρώπου ώς ύπαρξη και υπόσταση. Είναι  ο μονόδρομος της συνεχούς αναμονής της αναποδιάς, του κακού, του χειρότερού και του χείριστου που μοιρολατρικά πάντα επαληθεύεται. Είναι παράδοση άνευ όρων και η επανπροσδιορισμός αξιών μέσω της μεμψιμοιρίας. Και έτσι η νοοτροπία του θύματος και του «σε εμένα», παράγει την υποπαράγωγο διαδικασία του να αφήνει ο κόσμος παθητικά τη ζωή του απλά να συμβαίνει σε αυτούς με το χειρότερο τρόπο. Καταλήγει να είναι σαν το σάστισμα-πάγωμα που παθαίνει κάποιος όταν βλέπει τα μεγάλα φώτα ενός τραίνου που έρχεται με φόρα πρός αυτόν μέσα στη νύχτα, μόνο που από το τραίνο στην πραγματικότητα για να γλιτώσει κάποιος χρειάζεται μόνο ένα βήμα πίσω.

Η δεύτερη κατηγορία-στάδιο είναι η «από εμένα» νοοτροπία. Είναι η νοοτροπία που σε βγάζει από το βυθό της θυματο-κρατίας και σε αναδύει σιγά σιγά στην επιφάνεια, στην τρικυμιώδη επιφάνεια και στον αγώνα. Είναι η νοοτροπία του προσπαθώ και κατορθώνω. Είναι η νοοτροπία του σταματώ να δείχνω με το δάχτυλο αλλού και αρχίζω να δείχνω τον εαυτό μου. Είναι η νοοτροπία της προσωπικής ευθύνης και της ανάληψης αυτής. Για αυτό αποκαλείται «από εμένα». Η νοοτροπία βασίζεται στο απόφθεγμα του ότι, ένα σφάλμα γίνεται λάθος από τη στιγμή που δεν κάνεις κάτι να το διορθώσεις. Το πλήθος της επανάληψης λαθών επιτάσει ανάλογα και την ανάγκη της διόρθωσης αυτών. Είναι η νοοτροπία του σταματώ να περιμένω να έρθει ο οποιοσδήποτε για να με σώσει. Είναι το τέλος της αναμονής για ξελάσπωμα και του βγαλσίματος του φιδιού από την τρύπα από κάποιον τυχαίο τρίτο, που ποτέ δεν έρχεται. Είναι το τέλος του κακοστημένου παραμυθιού της Disneyland για μεγάλους. Είναι η από εδώ και πέρα νοοτροπία του, όταν το μέλλον συμβαίνει θα συμβαίνει μέσω εμένα. Είναι η νοοτροπία του θα προσπαθήσω δια της πράξης, του να έχω θέλω, να θέτω στόχους, είναι η νοοτροπία της επιμονής και υπομονής και γενικότερα όλων αυτών δηλαδή των συνηθισμένων αλλά άκρως σωστών «marketing» περί «personal development», πραγμάτων. Διαβάστε για αυτά!

Αλλά για να μεταβεί κάποιος από τη «σε εμένα» στην «από εμένα» νοοτροπία, το πρώτο πράγμα που χρειάζεται να κάνει είναι να εγκαταλήψει ή τουλάχιστον να παραμερίσει στο πλάι τον όρο: ενοχή. Η ενοχή δεν υφίσταται και δεν λειτουργεί πουθενά. Δέν απαντάται στη φύση. Η φύση είναι σχεδιασμένη διαρκώς να αναπαράγεται. Στη φύση διαρκώς ολοκληρώνονται κύκλοι, ανακυκλώνονται στοιχεία που επανενεργοποιούνται με τη γέννηση νέων βελτιωμένων και εξελιγμένων κύκλων. Η ενοχή ή πιο συγκεκριμένα η υπερβολική ενοχή απλά δεν λειτουργεί. Η υπερβολική ενοχή επιβραδύνει και εν τέλει αδρανοποιεί. Η διαρκής επανάληψη και ο διατυμπανισμός ενοχικών πρότερων καταστάσεων, στοχεύει στην αναπαραγωγή των ενοχικών συνδρόμων και στη αδρανοποίηση και καταστολή της οποιασδήποτε μελλοντικής δράσης του/της/των όλων. Αντικαταστήστε σήμερα την έννοια της ενοχής και των προσωπικών λαθών με αυτήν της προσωπικής ευθύνης.

Ένας επιπλέον τρόπος-άσκηση, για να ωθήσεται τον εαυτό σας για αρχή προς την κατεύθυνση αυτή και πρός τη μετάβαση του μυαλού από την πρώτη στη δεύτερη νοοτροπία, είναι να αρχίσετε να προσέχετε και να επιλέγεται πλέον από εδώ και πέρα, με ποιούς ανθρώπους κάνετε παρέα ή έως ενα τουλάχιστον βαθμό. Η ζωή όλων έχει αποδειξει περίτρανα ότι, δεν είμαστε τίποτα παραπάνω από τον μέσο όρο των ανθρώπων που κάνουμε παρέα. Και η ποιότητα της ζωής μας δεν είναι τίποτα παραπάνω από την άμεση αντανάκλαση των προσδοκιών του κοινωνικού συνόλου που μας περιβάλλει. Είμαστε άνθρωποι αλλά η προσδοκία και ο μόχθος της πλειονότητας των ανθρώπων όλο τον προηγούμενο καιρό, ώς επί των πλείστων ήταν να προσπαθούν αδιαλείπτως να μοιάσουν και να φανούν όσο το δυνατό περισσότερο ώς σούπερ-άνθρωποι στα μάτια των άλλων. Τελευταία ευτυχώς ή δυστυχώς η πλειονότητα αποτυγχάνει στο image αυτό και το πρότυπο του σούπερ-ανθρώπου ευτυχώς καταρρέει παταγωδώς. Και λέω ευτυχώς, διότι το επίπλαστο και ψευδές αυτό πρότυπο ώς βάση εκκίνησης, ώς πόθος και ώς στόχος ζωής, για τον οποιοδήποτε άνθρωπο ήταν είναι και θα είναι καταδικασμένο να καταρρέει και ο άνθρωπος που συνεχίζει να το αποβλέπει ήταν, είναι και θα είναι καταδικασμένος να συνθλίβεται συναισθηματικά, ψυχικά και εν τέλει και βιολογικά.

Όλοι μας είτε το αντιλαμβανόμαστε είτε όχι, γινόμαστε όμοιοι με τους ανθρώπους που κάνουμε παρέα. Είναι ο νόμος της συμφωνίας και της συμμόρφωσης προκειμένου να κοινωνήσουμε με τα επίπλαστα και χειραγωγημένα ιδεώδη της οποιασδήποτε μάζας-κοινωνικού συνόλου. Είναι ο νόμος του 95%. Εάν για παράδειγμα, κάποιος κάνει παρέα με 9 ενεργητικούς, αισιόδοξους και θετικούς ανθρώπους, θα συμπληρώσει αργά ή γρήγορα και ο πρώτος την δεκάδα ομοίων. Εάν κάποιος από την άλλη, κάνει παρέα με 9 ανθρώπους που κάνουν διαρκώς «χασίς», κάθονται συνέχεια στον καναπέ, τρώνε μονίμως πίτσες και burger από έξω, σε σπίτια που ζέχνουν από ακαθαρσίες και κτλ., πάλι αργά ή μάλλον πιο γρήγορα αυτή τη φορά, θα συμπληρώσει ο πρώτος ξανά την δεκάδα ομοίων.

Είναι σαφές λοιπόν ότι, όταν κάποιος χρειάζεται να αλλάξει τη ζωή του χρειάζεται να αρχίσει και να συναναστρέφεται με ανθρώπους που, ήδη βιώνουν την αλλαγή που φιλοδοξεί να πετύχει ή που τουλάχιστον προσπαθούν και δράτουν πρός τα εκεί ή που τουλάχιστον επιδρούν θετικά στον ίδιο/α. Είναι απόλυτα αντιληπτό επίσης ότι, πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι αυτό δεν είναι σωστό...ή δεν μπορούν να το κάνουν αυτό στην πράξη διότι πρόκειται για κολλητούς φίλους ή συγγενείς και κτλ. Όλα αυτά όμως δεν είναι τίποτα παραπάνω από μακροχρόνια και καλοστημένα άλλοθι του εγωισμού που συντηρούνται ώστε να συνεχίσει να μήν παραδέχεται, τα ατράνταχτα και εκ του αποτελέσματος πλέον και αποδεδειγμένα στην πράξη-ζωή, αδιάσιστα λάθη του. Όταν μιλάω για επιλογή συναναστροφών δεν μιλάω φυσικά για αποξένωση ή αντικοινωνικοποίηση, μιλάω για επαναπροσδιορισμό και φιλτράρισμα των αρνητικών ερεθισμάτων και περιορισμό αυτών στο όνομα της προσωπικής ψυχικής υγείας, ανάτασης και ανάστασης. Αυτός λοιπόν ο τρόπος είναι ίσως και ο γρηγορότερος τρόπος χειραγώγισης της μετάβασης από τη νοοτροπία του «σε εμένα» στην «από εμένα».

Μην περιμένετε από άτομα της δράσης και της «από εμένα» νοοτροπίας να παραμείνουν για πολύ γύρω από ένα άτομο που βρίσκεται ακόμα στέρεα προσκολλημένος στην «σε εμένα» νοοτροπία. Αυτοί έχουν αποφασίσει να γίνουν άνθρωποι της δράσης, της αλλαγής με άμεσα αποτελέσματα . Ή θα συναναστραφούν λοιπόν για λίγο καιρό προσπαθώντας έμμεσα ή άμεσα να σας μετακινήσουν και να σας εμπνεύσουν στην «από εμένα» νοοτροπία μέσω της ανταλλαγής απόψεων και μέσω της γενικότερης συναναστροφής τους με σάς ή πολύ γρήγορα η παρουσία σας όλως περιέργως στην συγκεκριμένη παρέα θα αρχίσει να περιορίζεται διότι θα λειτουργεί η «σε εμένα» νοοτροπία σας, ώς τροχοπέδι στην πορεία ανάκαμψης των υπολοίπων της παρέας.

Γνωρίζω όμως επίσης πολύ καλά και από πολυετή προσωπική εμπειρία ότι, η διαδικασία αυτή της αναβάθμισης ενός ατόμου είναι πολύ δύσκολη, στην πράξη κοπιαστική, δύσκολο-εφάρμοστη και εξουθενωτική. Όπως ανέφερα και πρίν χρειάζεται πάλη, κολύμπι ενάντια στο ρεύμα και σε τρικιμιώδη επιφάνεια, μεγάλο ψυχικό σθένος διότι ο αντίπαλος είναι πάντα πιο ισχυρός και ταυτόχρονα απαιτείται εξημέρωση ουσιαστικά θηρίων και προσωπικών «δαιμονίων». Πάντα επίσης παρεμβάλονται στόχοι και προσδοκίες του εμείς-εγώ θα σώσουμε τον πλανήτη ή την πατρίδα, του εγώ-εμείς θα κάνουμε την επαναστατική αλλαγή, την πρωτοπορία που θα συμπαρασύρει την οικουμένη όλη και εν ολίγης όλα αυτά τα πάρα πολύ σωστα και εμπνευσμένα πράγματα από την μία, που στην ουσία αθροίζουν μεγάλο επιπρόσθετο και δυσανάλογο βάρος στους ώμους ενός ατόμου από την άλλη.

Όσο προχωράτε λοιπόν θα αρχίσετε να παρατηρήσετε και άλλους ανθρώπους που δεν φαινόται να πασχίζουν και να κοπιάζουν τόσο πολύ και παρόλα αυτά πόρτες ανοίγουν διαρκώς μπροστά τους αβίαστα με λύσεις σχεδόν σερβιρισμένες στο πιάτο τους, σε αντίθεση με εσάς. (Διεκρινίζω ότι σε αυτό το σημείο, δεν αναφέρομαι για τους λεγόμενους «καβατζωμένους» ανθρώπους ή για αυτούς ενταγμένους σε λόμπυ και οτιδήποτε τέλοσπάντων πρός τα εκεί) Το γεγονός αυτό στην αρχή κάνει αυτόν με τη «από εμένα» νοοτροπία να δυσανασχετεί, να ζηλέυει, να αμφισβητεί και να μπερδεύει για το εάν τελικά κάνει καλά ο ίδιος ή όχι. Όλα αυτά όμως είναι ανθρώπινα και αναμενόμενα,  έως ότου επιδιώξει αυτός με τη «απο εμένα» νοοτροπία» να γνωρίσει και να κάνει παρέα με αυτούς τους ανθρώπους ώστε να μάθει την αλήθεια τους ή το οποιοδήποτε μυστικό ή τρόπο σκέψης αυτών και να ωφεληθεί περαιτέρω. Διαπιστώνει λοιπόν κανείς πολύ γρήγορα ότι, τελικά δεν πρόκειται περί κανενός απόκρυφου μυστικού αλλά πρόκειται για το επόμενο βήμα και νοοτροπία εξέλιξης και το τρίτο στάδιο του κοινωνικού πεφωτισμού. Τη «μέσα από εμένα» νοοτροπία.

Υ.Γ. Συνεχίζεται στο -Β- κείμενο

Βασίλης Παπαδόπουλος